مهدوی کنی مرده است. اعضای سالمش را اهدا کنید بلکه از گناهان و بدنامیش بکاهید!

1- در اینکه مغر مهدوی کنی 83 ساله مرده است از همان ابتدای سکته کمترین تردیدی نیست. چه به تأییدات مکرر پزشکان معالج که از همان بدو معاینه گفتند که او مرده است و نباید کمترین امیدی به بازگشتش داشت. و چه به نشانۀ تشکیل صف بازدیدکنندگان از جنازۀ مهدوی کنی که غیرمعمول، بدون توجیه و سرآسیمه بود. زیرا اگر امیدی به زنده ماندنش بود اولاً بلافاصله "قافلۀ در نوبت بعدی مرگ های طبیعی پیروپاتال های جان به لب ملت رسانده" از هاشمی تا خامنه ای و از جنتی تا روحانی راه نمی افتادند بستون یک بروند پشت در اتاق جنازۀ مهدوی کنی. بلکه با فرصت طلبی ذاتی حرفه شان صبر می کردند تا بعیادت زنده شده اش - بمدد تکنولوژی مدرن - بروند که هم فال باشد و هم تماشا. و الا از جنازه ای که نه می داند کی آمده و کی رفته و کمترین علایم حیاتی و ارتباطی ندارد بازدید کردن در بیمارستان بی معنی است بویژه برای رده های اول حکومتی زیرا به عیادت می روند که یا به خود مریض روحیه بدهند و یا به اطرافیانش علامت که ما آمدیم. و رفتن به بالین مهدوی کنی هیچکدام از این دو نبود. بنابراین مهدوی کنی مرده و فقط اجازۀ اعلان رسمی خبر را نمی دهند.

2- اینکه چرا نمی گذارند مهدوی کنی مرده بمیرد! و اعلان نمی کنند هم برمی گردد به دنیا دوستی ذاتی بشدت افراطی و شهوانی روحانیان دین اسلام و مذهب تشیع و القای از راه تبلیغات تکرار شونده به جامعه که روحانیان سیاسی و مؤید حکومت تنها الیت و تنها طبقۀ مسلط و مورد احترام هستند در شرایط فعلی و کسی گمان نبرد که بیشه خالی از کفتار خواهد شد. زیرا درست است که این قبیل تبلیغات افراطی در مورد مرگ طبیعی یک پیرمرد 83 ساله و تلاش برای جلوگیری از بهشت رفتن او! در نزد خواص و طبقۀ متوسط عقلانی - فاصله گرفته از مذهب شناسنامه ای و منبری - مسخره و ضد تبلیغ محسوب می شود. اما توده های فقیر و محروم که آخرین امید های زندگی این دنیا را نیز با خرافات شنیده از زبان مهدوی کنی های شکمباره و زنباره معامله کرده اند و ذهنی تسلیم در مقابل شکوه و قدرت و دیکتاتوری دارند بشدت تحت تأثیر "نمایش قدرت و شکوه روحانیان حاکمِ در انتظار معجزۀ مسیح مانده" قرار می گیرند و بیشتر تسلیم می شوند. زیرا هنگامی که اعلان مرگ مهدوی کنی را به تأخیر انداختند و با تبلیغات مستمر به موضوعی مهم و خبر اول کشور تبدیل کردند. اولاً مردم را گیج کرده و از بدبختی های خودشان جدا خواهند کرد، و ثانیاً مهمتر اینکه خواهند توانست مرگ و تشییع جنازۀ او را به سندی از محبوبیت و اقتدار روحانیت تبدیل کنند با استفاده از معجزۀ تکنولوژی مدرن هم در درشتنمایی وقایع بی اهمیت و هم صنعت جلوه های ویژۀ قادر به نشان دادن مورچه ها در هیاکل فیل.

3- حالا شما این را مقایسه کنید با مرگ مشابهی در مورد یک استاد دانشگاه مدرن. این استاد مدرن فرضی حتی اگر آن آلودگی کثیفی که مهدی خزعلی تعریف می کند از مهدوی کنی 83 ساله را در زندگی شخصی - نه اجتماعی مثل رییس خبرگان -  نداشت؛ بازهم یا خودش وصیت می کرد و یا اطرافیانش تصمیم می گرفتند که از این مرگ مغزی مبارک - از این جهت مبارک که چون برای همه اتفاق نمی افتد و اغلب مردمان فرصتی پیدا نمی کنند برای اهدای اعضاء - استقبال کنند و برخی اعضای هنوز سالم او را اهدا بکنند به بیماران در انتظار پیوند اعضاء؛ و نه تنها از این راه خدمتی به دیگری (انسان) انجام بدهند بلکه توشۀ آخرتی هم بیندوزند برای مردۀ در حال عزیمت به آن جهان اگر نسبت به ادعای دین شان راستگویند. این روایتی که از مرگ مغزی مهدوی کنی روایت کردم یک روایت کاملاً رسمی و اعلان شده از سوی پزشکان معالجش است. و الا چه بسا که او مطلقاً مرده باشد و نمایش او روی تخت بیمارستان فقط برای همان بهره برداری سیاسی - تبلیغاتی باشد که در ابتدای مطلب گفتم. از خدا می خواهم که دست راست مهدوی کنی زیر سر همۀ روحانیان سیاسی دروغگو و دنیا پرست و خشک اندیشی باشد که زندگی سالم و خدادادی و زیبای ایرانیان را به ماتم و عزا و سوگ آلودند و ایرانیان را دریوزه و فقیر و خرافاتی خواستند و می خواهند. انشاءالله.

پی نویس یکشنبه 25 خرداد: پرفسور سمیعی را هم با کلی مخارج حکومتی اوردند افاقه نکرد و مرده مرده است. اما یک شباهتی بین قصاب صبرا و شتیلا اریل شارون متعصب به دین یهود و مهدوی کنی متعصب به دین اسلام با طنز خیلی تلخی توی ذوق می زند. این مؤمنان بخرافات دینی هرچقدر مغزشان تحمل دنیا بعد از 80 سالگی را ندارد؛ قلب شان (دلشان) حاضر به دل کندن از دنیا و چرب و شیرین قدرت و شوکت را نیست. شارون سه سالی ماند گمانم حالا باید دید مهدوی کنی می تواند رکورد جهود! ها را بشکند و یک انتقامی هم اینجوری بگیرد از یهودیان دشمن! یا نه!