به جوانمرد پرتغالی ایمان بیاوریم. کیروش ما را به دور دوم جام جهانی می برد! دلایل

 کارلوس کیروش پرتغالی اینقدر پرنام و خوشنام است در فوتبال جهان که صعود یا عدم صعود ایران بمرحلۀ دوم جام جهانی برزیل چیزی به ارزش های مادی و معنوی او افزوده یا از او کم نکند. اما این مرد چشم سبز با اصلیت افریقایی چنان خودش را تکه پاره می کند برای آماده کردن تیم ملی ایران که گویی حیات و مماتش در گرو کامیابی تیم ایران است. با فدراسیون در می افتد، با باشگاه ها کلنجار می رود، سفر می رود، بازیکن ایرانی پیدا می کند، برای اولین بار در تاریخ ایران توصیه نمی پذیرد، چنان رییس و رفیق و سخت گیر و منضبط و بی گذشت و خوش برخورد و مسئولیت پذیر و صادق و مخلص است با شاگردانش که همه یکصدا فریاد می زنند که ایران موفق می شود زیرا کارلوس کیروش سرمربی اش است. خب وقتی همه با هم آواز کری به این هماهنگی و زیبایی می خوانند؛ چرا باید من شک کنم که؛ کارلوس کیروش همان اصل جنسی است که فوتبال ما نیاز داشت و یافت: مدرن؛ کاریزماتیک، فروتن، خودپسند، معمتد بنفس، یک کلام، مهربان، گران قیمت، پرکار، بدون ادا، هدفمند، روانشناس، جامعه شناس و .... تنها سرمربی بعد از انقلاب فوتبال ملی که خودش را بزرگتر و مهم تر از تیمش و فوتبال ایران نمی داند. و از آن هم مهمتر هنوز نخواسته ضرب المثل معروف مان را که مربیان دیگر در همان بدو ورود حفظ بودند یاد بگیرد: "چرا من کاسۀ داغ تر از آش بشوم". و من بصداقت شهادت می دهم که پروفسور کیروش مطلقاً تسلیم بی بند و باری و باری بهرجهتی و حالا یکطوری می شود و زیاد جوش نزن و ... سیستم علی اصغری فوتبال ما که برگرفته از سیستم شترگاوپلنگی کشورمان است نشد. و گفت و گفت و گفت؛ و خواست و خواست و خواست؛ و سماجت کرد و سماجت کرد و سماجت کرد؛ تا اگر به صد درصد خواسته هایش جهت آماده سازی تیم نرسید به 90 درصدش برسد و رسید.

1- او می خواست تیمش را زودتر در اختیار بگیرد که بدن های ضعیف نفرات شاغل در فوتبال داخل ایران تیمش را به استانداردهای جهانی نزدیک کند که 80 درصد موفق شد در اردوی افریقای جنوبی. 

2- او می خواست که تیمش را ستاره کند اگر مجبور باشد همۀ ستاره های خود برتر بین و نق زن و تیم بهم زن تیمش را کنار بگذارد که گذاشت. مجیدی با سنش رفت، رحمتی و عقیلی با حماقتشان، کریمی را در کنار مهدوی کیا و دایی برترین معرفی کرد که سن و سالی داری تو دیگر و او هم رفت، جباری می دانست که مرد میدان تمرین و انضباط کیروش نخواهد شد و رفت و کیروش همه اش خندید و یک آخ هم نگفت و گفت: بسلامت. حالا او یک تیم ستاره دارد در مقابل ادعای کسانی که تیم ایران را بی ستاره می دانند. 

3- خوش شانس هم است کیروش مثل بازی مقابل کرۀ جنوبی در کره. پس شانس یارش شد و نسلی از بازیکنان ایرانی تبار از فرزندان آوارگان نخبه در خارج از ایران چهره کردند و کی روش تیز همه را شناسایی کرد و لابی کرد و دعوت کرد و آورد به اردوی ایران. دژاگه و قوچان نژاد و بیت آشور و داوری و ... این تیپ بازیکنان بودند در کنار آنانی که از داخل به خارج رفته اند و بازی می کنند مثل جهانبخش و آزمون و شجاعی و .... شانسش کجا بود؟ در اینجا که نیمی از بازیکنان اصلی تیم ملی را این بازیکنان تشکیل می دهند که هم بدن های آماده و هم تجربۀ بین المللی و مهمتر از همه فرهنگ مدرن و حرفه ای دارند؛ و این فرهنگ و آن آمادگی را با بازیکنان داخلی به تبادل و اشتراک می گذارند. چرا مهم است؟ برای اینکه فوتبال داخلی فاسد و تنبل و زیاده خواه و منم منم است و فرهنگ هیئتی حاکم بر شئون کشور فوتبال را هم شامل شده و بازیکنان داخلی از کمترین استانداردهای انضباط و تلاش و تعهد و مسئولیت پذیری تهی شده اند. لذا این نواقص را فرهنگ مدرن بازیکنان از فرنگ آمده به تیم ترمیم کرده و می کند.

4- گفتم که کیروش خودش را وقف تعهدش و تیمش کرده و نان حلال - برعکس حاکمان مان که نان حرام می خورند - سر سفرۀ خانواده اش برده از ایران. حالا شما این برکت یکدلی سرمربی را بگذارید در کنار تلاش و کوشش خودش و بازیکنانش و آخرش هم یادتان بیاورید که کیروش شانس - بخوان خدا با اوست - هم دارد؛ می توانیم با خیال راحت و مشتاق منتظر خبرهای خوب و خوش از سرزمین قهوه و رقص و فوتبال باشیم تا کمتر از یک ماه دیگر. جو گیری در کار نیست. تازه نتوانستم همۀ خوبی های کیروش را تصویر کنم و الا بضرس قاطع می گفتم که بعد از آرژانتین شانس دوم صعود از گروهمان هستیم. اما حالا احترام می گذارم به رقبا و می گویم که ما و نیجریه و بوسنی هر سه شانس برابر داریم برای صعود. و من انتظار دارم که حمیت ایرانی بعلاوۀ اغوای بازارهای جهانی برای نفرات داخلی و تیم های بهتر برای نفرات خارجی و البته بخاطر گل روی سرمربی بچه ها بهترین بازی هایشان را بنمایش خواهند گذاشت و یک جشن خیابانی پرو پیمان هدیه خواهند داد به جوانان پیر شده و محروم همسن و سال شان در داخل ایران بکوری چشم اخوندان! یا...هو 

بعد از تحریر: و بی انصافی است که حرفی از کفاشیان رییس نزنم. و نگویم که با همۀ ایرادات سیستمی و بی نظمی و الله بختکی جاری؛ لبخند و خوش رویی و روابط عمومی کفاشیان یاری دهنده بوده به مدیریتش و نباید از زحمات او در راه هر آنچه کیروش و دیگران کرده اند و می کنند به سادگی گذشت و خداقوت نگفت.