1- اگر از اخبار روی میز که مهم هستند مثل "توصیۀ مؤکد آیت الله خامنه ای به نوری مالکی در استفاده از دست آوردهای علمی جمهوری اسلامی با پالس قابل فهمی جهت تشویق عراق به اتمی شدن از یک طرف؛ و این افشای "ارضای کنجکاوی" حرف ظریف که گفته است "در مذاکرات هسته ای حاضر به پذیرش دو واژۀ مشخص نشده است" - آن دو واژه تعطیل و تعلیق بوده است و من برای شما فاش می کنم - بگذریم؛ و تذکر به روحانی را در همین تک جمله درز بگیریم که "کاشکی بجای گزارش صد روزه، افشای مفصل و مستند اوضاع نکبت 8 سال گذشته را به نطق بودجه ای نه چندان طولانی و مؤثر در مجلس امروز موکول می کرد"؛ می ماند این خبر بسیار زیاد مهم که دکتر طبیب نیا وزیر اقتصاد، نمایندگان سؤال کننده از خودش را تهدید به استعفاء کرده است؛ که مایلم چند جمله در اهمیت و کارآمدی این سلاح مهم دولت روحانی بگویم؛ مشروط به اینکه روحانی و دولتش واقعاً در اصلاح امور کشور جدی باشند.
2- آنچه که مسلم است دولت روحانی و اعضای تشکیل دهندۀ آن به معدل خواست و شعور جامعۀ ایران و دولت مدرن نزدیک تر از مجموعۀ "نظام" و نمایندگان مجلسی هستند که بغیر از چند نفر انگشت شمار؛ که نه تنها نمایندگان منتخب معدل بالا (شعور و خواست مردم) نیستند بلکه اکثریت فاسد و بدون کمترین شایستگی تخصصی و عقیدتی هم هستند. یا بشدت دزد و کلاه بردار و منفعت جو هستند مثل آنانی که همۀ سازمان های کشوری و لشکری را می دوشند - یک مورد بسیار نازل و پیش و پا افتاده اش اخیراً اعلان شده در پروندۀ تأمین اجتماعی - و یا بشدت متحجر فکری و عقیدتی هستند که هر را از بر تشخیص نمی دهند مثل مثال اعلا شان "کریمی قدوسی نمایندۀ مشهد" که در حالی به مذاکرات هسته ای معترض بوده که خودش NPTرا mpt می دانسته و نوشته است. بنابراین بدیهی است که هر گونه مخالفت این مجلس با آن کابینه نه از روی فهم و نظارت و برای کارامد سازی که از روی نفهمی و سنگ اندازی و از کار اندازی است.
3- لذاست که هر گونه دعوایی بین مجلس و دولت بطور پیشینی و اثباتی نه از روی "نظارت مقننه به مجریه در سیستم های پارلمانی" بلکه از روی پنچر کردن جناحی و سیاسی دولت روحانی است. در چنین حالتی اگر از واژۀ "تعامل" و اعتدال روحانی که بیشتر یک شوخی است بگذریم. زیرا ناکارآمدی جمهوری اسلامی ذاتی است و تعامل بین قوا - قوایی که حداقل دوفقرۀ آن (مقننه و قضائیه) نمایندۀ افکار عمومی نیستند، در حال حاضر - معنایی جز "ساخت و پاخت" برای قربانی کردن منافع ملت ندارد. می ماند این اصل مسلم در تقابل ناگزیر دولت و مجلس؛ و نحوۀ چگونگی مقابلۀ قوۀ مجریه با قفل کردن های قوای مقننه و قضائیه.
4- یک ورژن از این مقابلۀ ناگزیر و لازم، همان بود که محمود احمدی نژاد انجام می داد در عدم اعتنا به قوانین اغلب سست و ناقانون مصوب مجلس فرمایشی و ضعیف و فاسد و متحجر. و عدم اجرای این قوانین و عدم پاسخگویی به این نمایندگان حقیر قابل خریداری با چند میلیون تومان پول. اما نه احمدی نژادی ها حسن نیت داشتند در این تمرد درست؛ و نه چنین عملی دیگر قابل تکرار است برای روحانی که آیت الله خامنه ای را هم بدون قید و شرط پشت سرش و حامیش نیست. تازه افکار عمومی ساده اندیش هم به عدول از قانون های ضعیف و نظارت های طماع نگاه مثبت نخواهند داشت. لذا یکی از بهترین راه های مقابله با مجلسی چنین بیهوده و قوۀ قضائیه ای چنان غیر دادگستر همان اکسیر استغناء از میز؛ و استعفا از مقام است.
5- خوشبختانه با شناختی که از اکثریت دولتمردان روحانی می شود سراغ گرفت عدم چسبندگی شان به میز ها و مقام ها و عنوان ها بهر قیمت است. و این غنیمتی است در تاریخ جمهوری اسلامی که دولتمردی حاضر به استعفاء و واگذاشتن مسئولیتی باشد که اجازه نمی دهند انجامش بدهد. لذا توصیۀ اصلاح طلبانه ام به همۀ استانداران و وزرا و خود روحانی این است که مطلقاً عقب نشینی نکنند و در صورت دریدگی و هجوم مغزها و جیب های فاسد وکلای مقننه و قضات قضائیه و امامان جمعه در استان ها؛ از عنصر تهدید به استعفاء اولاً و عملی کردن آن در صورت پررویی طرف مقابل ثانیاً حداکثر بهره برداری را بکنند برای اصلاح امور. زیرا نظام - بمعنای باند قدرت غیر انتخابی - در کلیت خودش قادر بمقابله با این سلاح مؤثر نیست و مجبور به عقب نشینی شده و دست دولت را برای خدمت باز خواهد گذاشت. بنابراین چه کسانی که در چنبرۀ پیاپی سؤالات مزخرف و جهت دار و بی دانش مجلس فرسوده می شوند و چه کسانی که به استیضاح تهدید می شوند باید متقابلاً تهدید به استعفاء بکنند - گفتم که تا خود روحانی - و از این راه؛ راهی هرچند باریک بگشایند برای پیشبر اصلاحی امور. با درود به وزیر اقتصاد (اصل خبر). یا...هو
۳ نظر:
این یکی از بهترین تحلیل های شما بود. بله یک رجل سیاسی باید ابزارهای فشارهای خود بر حریف را بداند و ان را گاهگاه بیازماید. احمدی نژاد هر چی نداشت ولی این یکی از صفات برجسته او بود که نشان داد که یک رییس جمهور تدارکات چی, چگونه می تواند به رهبر مطالق العنان یک کشور فشار بیاورد.چگونه وسط صحن مجلس برود و توی گوش برادران هفت تیر کش لاریجانی بکوبد! سیاست مدار باید با فن استعفا آشنا باشد. اگر خاتمی در همان 18 تیر یک استعفا ساده داده بود اصلا مسیر تاریخ جمهوری اسلامی و جهان عوض می شد.
یکی دیگر از تاکتیک های جالبی که احمدی نژاد بکار می برد, تاکتیک " چشم, اوستا" بود!این تاکتیک را شاگرد مکانیک ها و پادو های بازار بکار می برند . وقتی اوستا زیاد دستورهای جور وواجور می دهد, با گفتن "چشم اوستا" او را از سر خود باز می کنند ولی در عین حال کار خود را انجام می دهند! هرچی اوستا میگوید فلان کار را بکن او با صدای بلند می گوید چشم اوستا! احمدی نژاد هم از این تاکتیک بی نهایت ماهرانه استفاده می کرد! وقتی رهبر لبه لیز انتقاد خود را متوجه او و یا یارانش می کرد احمدی ریزه میزه زودتر می دوید وبا سخنان خود رهبر به استقبال او می رفت! ( چشم اوستا!) انگار نه انگار که مراد رهبر خود او بوده!مثلا رهبر با کنایه به دعوای او با رییس قوه قضاییه , می گفت رئوسای قوای سه گانه نباید هم دیگر را تضعیف کنند. احمدی نزاد نیز عین حرف های او را تکرار و بعد هم در آخر چهار تا فحش به لاریجانی می داد!و اما و اگر می آورد , اگر مثلا رهبر از سفرهای پرخرج او انتقاد می کرد, او نیز یک سخنرانی بلند بالا در لزوم صرفه جویی مینمود ولی ماه بعد می دیدی با 200 نفر آدم به سازمان ملل رفته است! و یا هر چقدر رهبر به او می گفت که حساب خودش را با افراد معلوم الحالی مانند رحیم مشایی جدا کند , او هم یک نطق بلند بالا در تمجید مقام ولایت می نمود ولی بعد می دیدی در یک سفر استانی, همچون واقعه غدیر خم, دست مشایی را بالا برده و می گوید: هرکس من مولای اویم رحیم مشایی مولای اوست!
احمدی نژاد چیزهای زیادی برای یاد گرفتن داشت!
پوتین برق افتاده گفت
البته دلقك عزيز حالا كه از عدم وابستگي به ميز و رياست گفتي در تاريخ جمهوري اسلامي، يك يادي هم از مهندس بازرگان كنيم كه شايد اولين نفر به اين مرتبه بود كه حرص صندلي نداشت و خيلي راحت استعفا داد و بعد از ايشون ديگر كسي به اين شكل نيامد. البته اينكه نتيجه در آن زمان چه شد بحث ديگري است. اما شايد باعث خوشحالي باشه كه باز مرداني از اون جنس در راس امور كشور هستند.
مرسي از دقت نظرتون باز هم تيمسار.
سلام. مدت هاست كه يكي از عادات روزانه ام شده آمدن به سيرك و تماشاي هنرمندي شما! فقط يك سوال برايم هست: "در ناخودآگاهتان ارباب اين دلقك كيست؟"
ارسال یک نظر