برای نجات مصر دعا می کنم. اسلام رادیکال در سراشیبی. تقدیم به پرزیدنت حسنی مبارک!

Expressionist Head

مصر به شرایط سخت و بحرانی رسیده. و من آرزو می کنم که مردم مدرن مصر با تکیه بر جامعۀ مدنی رشید ساخته شده بدست پرزیدنت مبارک بتوانند هم تحجر اسلامگرا و هم آشوب های ناکارآمدی کوتوله های سیاسی را پشت سر بگذارند. سال 89 در چنین روزی نوشته بودم این پست را:

دردفاع ازپرزیدنت مبارک! رستمی که نمی خواهد مرگ سهراب را ببیند.

1- پرزیدنت مبارک رییس جمهوری سی سالۀ مصر که بعد از ترور ناجوانمردانۀ انورسادات بدست مسلمان افراطی خالد الاسلامبولی، زمام کشور مصر را بعهده گرفت و علی رغم کهولت سن دردهۀ 80 عمرش هم حاضربه ترک قدرت نشد، بمانند همۀ سیاستمداران لایق دنیای اسلام که قربانی فرزندان برومند پرورده بدست خویش می شوند؛ امروز دچار دردسر شده و دعا می کنم که با پشت سر گذاشتن این بحران و اعلام بازنشستگی، کمتر از یک دهه از عمرباقی مانده اش را به آرامی و لذت سپری کند.


2- این یک اتهام دروغ و ژورنالیستی و هیجانی است که مردان مردی چون مبارک امروز و بن علی دیروز و محمدرضاشاه پریروز را فقط از زاویۀ آزادیهای سیاسی جاری در حکومت هایشان دیکتاتور و خائن می نامند. مبارک کشور بیغوله و ویران و شکست خوردۀ و پرآوازۀ طبل توخالی عبدالناصرکودتاچی را تحویل گرفت؛ و با سیاستی پخته با اولویت پیشرفت مردم مصر در داخل و نه قدرت هژمون و پوچ مدعی رهبری جهان عرب در خارج (سیاست محبوب عبدالناصرلاف زن) به رفاه و پیشرفت امروزی رساند که تظاهر کنندۀ برعلیه اش در میدان تحریر بتواند بگوید : "این یک انقلاب فرزانگان است و نه شورش گرسنگان".


3- روزهای سختی را می گذراند پرزیدنت مبارک و دنبال راه حلی است که قبل از مرگ رستم (خودش) سهراب (فرزند برومند و از شیرۀ عمرپرورده اش: مصر مدرن) را نجات یافته مطمئن باشد. خیلی سخت است برای رهبری به لیاقت و نیک اندیشی مبارک که فقط برای خوشایند فرزند ناراضی از کم شدن کمی از پول توجیبی اش - آن هم بدلیل شرایط جهانی - اجازه دهد خانه و کاشانه اش را بر سرخودش خراب کند و فردایی در غیاب پدر دست تأسف برسرش بکوبد که : "پدرمن خام و جوان بودم. توچرا تسلیم هیجان من شدی!"

4- این یک اتهام کثیف است به مبارک که می خواهد به بهای ویرانی مصر در قدرت بماند. مبارک بزودی خواهد رفت. روزی که ترتیباتی چیده باشد که ساختار مصر از هم فرونپاشد مثل ایران. اندیشه های کثیف هم هست پشت احساسات مصر نوزاد کهنسال. آداب سیاست ورزیدن را مردمان تحت حکومت تعیین می کنند ولی نه با دموکراسی هر نفر یک رأی در قرن 15 هجری مسلمانان (برابربا قرن پانزده میلادی قرون وسطای غرب). آن هم در حضور کمین و رهزن رأی مردم وبی اعتنای بعدی و پس ازصعود به قدرت ازسوی کهنه پرستان!  آیا انگلیس بعنوان مهد دموکراسی جهان امروز در قرن 15 میلادی چقدر دموکراتیک بود: هرنفریک رأی! آیا رفتار مسلمانان جلوتر از رفتارمسیحیان درقرن 15 خودشان است!؟


5- مصر انقلابی مثل ایران انقلابی و مثل تونس انقلابی حاصل پیشرفت سیاست ورزی های مبارک و شاه و بن علی بوده اند بکار و تلاش و زندگی. و الا نه در کشورهای عربی مانده در بدویت صحرا خبری خواهدشد و نه در کشورهای عرب طفیل نفت. صدای انقلاب مصر صدای لیاقت پرزیدنت حسنی مبارک است. ازعلت تامه گفتم. کاستی ها و انتقادات و اشتباهات را همه قبول دارند. حتی پرزیدنت مبارک! وآیا انسان جایزالخطا سیاستمداران بزرگ را بی خطا (ناانسان) می خواهد.  یا...هو 

افزوده: این مطلب را به این دلیل هم منتشر کردم که مطمئن باشیم که عدم تسلیم جامعۀ مدرن مصر نشانه های روشنی از پایان هژمونی اسلام رادیکال دارد و بزودی نطفۀ منحوسش در ایران نازنین هم از هم خواهد گسست. فقط خدا کند که بشورش و براندازی دفعی و جنگ خارجی منجر نشود. یا...هو



پی نوشت: هنوز زخم کشته های در راه کشته های فوتبال آرام نگرفته که امروز در انفجار بالن 19 توریست کشته شده اند. مصر  اگر توریست نداشته باشد هر روز فقیرتر می شود و فقر بستر جهل، و جهل بستر رشد مسلمانان از خدا بی خبر است. طرفه اینکه تروریست و توریست در نوشتار فارسی دارای شش حرفند که هر شش تا منطبق بهم است و فقط یک "واو" پس و پیش دارند. و چه تلخ است که سعادت و شقاوت فقط یک واو فاصله دارند با هم برای مصریان.