امریکا و اسرائیل تنها دوکشور مؤثر جهانند که مخالف پیشرفت و توسعۀ ایران نیستند!

the sower

1- هم خامنه ای و هم احمدی نژاد و کم نیستند دیگرانی که معتقدند غرب با پیشرفت کشورهای جهان سوم و از جمله ایران مخالفند و یکی از دلایل دشمنی یا مخالفت شان با ایران - فارغ از نوع حکومت و حاکمان آن - به این موضوع برمی گردد. واقعیت قضیه این است که من هم به چنین گزاره ای معتقدم و چنین باور دارم که توسعه و پیشرفت ایران مطلوب خیلی از کشورها نیست. اما تفاوت دیدگاه من با خامنه ای و احمدی نژاد دقیقاً بر عکس آنان است در مصداق های این قبیل کشورها. به این معنا که اگر خامنه ای امریکا و اسرائیل را سرآمد و رهبر این گروه کشورها می دانند من معتقدم که تنها همین دو کشور هستند که با توسعه و پیشرفت ایران کمترین تعارض و مشکلی را ندارند.

2- شرح تاریخچۀ چرایی ها بسیار طولانی و مفصل است و محتمل قلم من هم یارای از پس برآمدنش را نکند در پرداختن به همۀ زوایا. لذا تاریخچه را وامی گذارم و فقط می گویم که علت اصلی همۀ موافقت ها و مخالفت ها در اقتصاد رقابت است و کسب بیشترین ثروت و لذت برای کشورهای خودی و محروم کردن کشورهای رقیب. و از همین جا وارد موضوع بشوم که چرا در بین همۀ کشورهای مؤثر جهان فقط این امریکا و اسرائیل هستند که توسعه و پیشرفت ایران را تهدیدی برای منافع خود نمی دانند. و قبل از شرح بگویم که امریکا بدلیل عدم توان رقابت ایران با اقتصاد "انحصاری - کیفی"خودش و اسرائیل بدلیل عدم نیاز برقابت با ایران با توجه به حجم اقتصاد و تولید و جمعیت خودش است که ایران توسعه یافته را خطری برای بازارهای خود نمی بینند.

3- واقعیت قضیه این است که بعد از شروع جبری توسعه یافتگی کشورهای جهان سوم مثل چین و هند و کره و ترکیه و برزیل و مکزیک و ...الاماشاءالله؛ کشورهای صنعتی غرب چنین پنداشتند که خواهند توانست با انتقال صنایع آلاینده و سخت افزار و نیروی کارگر محور به کشورهای در حال توسعه خودشان بیشتر به تولیدات سبز و نرم  و دانش محور و اقتصاد خدمت بپردازند تا ضمن حفظ برتری اقتصادی کشورهای غربی مقداری از مشکلات صنایع آلاینده را هم کم خواهند کرد. اما اتفاقی که عملاً افتاده است این است که تنها ایالات متحدۀ امریکاست که توانسته نه تنها رؤیای "اقتصاد کیفی" را تا اندازۀ زیادی محقق کند بلکه توانسته این اقتصاد متکی به فروش دانش و تکنولوژی برتر را به انحصار خودش هم در بیاورد. و عملاً حتی کشورهای اروپایی هم جزو مشتریان دانش و فن آوری درجه یک امریکا قرار گرفته اند. لذاست که امریکا تنها کشوری است که خودش را بالاتر از رقابت پذیری رسانده و دغدغه ای از پیشرفت ایران ندارد. در اینجاست که اروپا با از دست دادن رؤیای امریکایی ناچار یا برگشته به اقتصاد تولید صنعتی یا در حال بازگشت است. و بهمین خاطر مجدداً صنعتی شدن و توسعۀ کشوری مثل ایران برای اروپا اهمیت پیدا کرده و می کند و همان  ترسی به اروپا دست داده و  می دهد که زمان شاه اتفاق افتاد و اروپا از تزلزل کارتر سوء استفاده کرد در ترغیب او به عدم حمایت از شاه و سقوط او.

4- اسرائیل اما همانطور که گفتم اصولاً خودش را رقیب ایران نمی داند نه از نظر حجم اقتصاد و نه از جنبۀ تولید انبوه و بازار مصرف. مهمتر اینکه متحد قومی و قبیله ای هم ندارد مثل اعراب که بخواهد در جهت هم قومان و همزبانان و هم مذهبان خودش با توسعۀ ایران مقابله کند. در حالیکه همۀ کشورهای عربی منطفه اگر هم خودشان اعشاری و کوچک باشند بدلیل همبستگی عربی چشم دیدن پیشرفت ایران فارس را ندارند. از جنبۀ سیاسی هم قبلاً گفته ام که اسرائیل ایران فارس را همپیمان استراتژیک خودش می داند در مقابل تهدید اعراب. لذا نه تنها با توسعۀ ایران ملی مخالفتی ندارد بلکه بسیار هم شایق است در چنین روزگار محتمل در پیشی که ایران پیشرفته باشد.

5- مخلص کلام اینکه ترس پیش گفته ام در پست قبلی از این زاویه است که اروپا و بویژه بریتانیا - بریتانیا به این دلیل که بیشترین تأثیر را دارد در بده بستان سیاسی با امریکا - یک ایران زمینگیر شدۀ عقب ماندۀ بدبخت بریاست خامنه ای و دار و دسته اش را ترجیح بدهند به ایرانی که با استقرار یک دولت عقل گرا - و نه حتی سکولار و مدرن تمام عیار - بسرعت پیش خواهد آمد و با توجه به ذخیرۀ بسیار قوی مادی (هم منابع طبیعی و هم سرمایه های ایرانی) و معنوی (نیروها و سرمایه های انسانی توسغه یافته و قوی) خیلی زود رقیبی قدر خواهد شد از آنچه که شاه در پیش رو داشت و اروپا را ترساند. یا...هو