روحانی در سفر اروپایی؛ "ایرانی" نشان داد. مثل همۀ ایرانیان مدرن؛ که رؤیایشان آبادی و آزادی در میهن است!

1- حکایت پیشین:
قبلاً هم حداقل یکبار گفته ام که نقطۀ وصل و کشف و ارادت من به محمد باقر قالیباف شهردار فعلی تهران در لحظه ای رقم خورد که در سال 78 یا 79 اولین اقدام کلان او برای نیروی انتظامی خریدن 400 دستگاه بنز الگانس از آلمان بود. من که تفکری فلسفه محور داشتم و دارم و مشکلات ایران را در فراسوی اقدامات اجرایی و روزمره و سیاسی می دانم. ضمناً خودم را یک تحولگرای اصلاح طلب فرمالیست می دانم.- فرمالیست بمعنای کسی که اصلاح جمهوری اسلامی را بیشتر در حوزۀ قالب و شکل و فرم می داند و جستجو می کند تا در حوزۀ محتوا و آگاهی و آموزش و این قبیل محتواهای مورد تأکید و عنایت سایر متفکران - چنین باور داشتم که پاسبان سوار بر بنز الگانس همان رفتاری را نمی تواند بروز بدهد که همین پاسبان در هنگام رفتن به مأموریت با پیکان کار لگن و آبی بد رنگ. چون همانطور که ما هنگام پوشیدن - حتی - یک جوراب نو و خوش ریخت - با ژست و سبک بالی و آراستگی بیشتری راه می رویم. بدیهی است که هنگام نشستن بر وسیلۀ نقلیه ای خوش ریخت و شهسوار هم سعی در بروز فرهنگ متفاوتی از خود خواهیم بود. البته این را جهت یادآوری گفتم و خوشحالم که نه در فلسفه ام و نه در مصداق آن در میان مدیران جمهوری اسلامی (سردار قالیباف) اشتباه نکرده ام. و ایشان کماکان در راه مدرنیتۀ ایرانی چه با توسعۀ مترو و چه با اتوبوس بی آر تی و چه بیشتر اقدامات شکلی اش در سطح شهر تهران بهترین مدیر سی و هفت سالۀ جمهوری اسلامی است و باید از او سپاسگزار بود. من هستم.

2- روایت تازه:
طبق آخرین اخبار منتشر شده حسن روحانی رییس جمهوری ایران 118 هواپیمای ایرباس خریده از کشور فرانسه به مبلغ 25 میلیارد دلار. این اقدام حسن روحانی تا اینجا بهترین تصمیم و سیاست دورۀ سه سالۀ ریاست جمهوریش بوده بدون تردید. و حتی در حجم اهمیت از مادر خودش که توافق هسته ای و برجام است هم پیشی می گیرد. این خرید حسن روحانی درهمان کانتکست فلسفی تقدم فرم بر محتوای من عملی بشدت مستحسن و جسور و البته سختی بود که باید به ملت و دولت تبریک گفت بخاطر این درایت. خرید هواپیماهای ایرباس و نوسازی ناوگان حمل و نقل هوایی کشور محسنات تقریباً نامحدود و متعددی دارد؛ که برخی از مهمترین و زودبازده ترین آن ها عبارتند از:

الف- حفظ جان مسافران ایرانی در داخل و خارج که یکی از معضلات لاینحل همۀ سال های بعد از انقلاب بوده است.

ب- ترغیب و تشویق مسافران کشورهای خارجی بویژه غربی - چه در حوزۀ بازرگانان و صاحبان صنایع و از این قبیل و چه در حوزۀ توریست و گردشگر و صنعت توریسم - برای مسافرت ایمن و راحت به ایران. تا جائیکه می توانم مدعی بشوم که تا حدودی این نوسازی سریع ناوگان هوایی ایران می تواند پادزهری باشد بر زهر تغییرات اخیر قانون ویزا در کنگرۀ امریکا.

3- گفتم که محسنات خرد و کلان زیاد دارد این کار و نمی خواهم در خوب ها و فایده های کوتاه مدت بمانم. لذا حسن اصلی و مورد نظرم را می گویم که عبارت است از "هویت بخشی و شخصیت افزایی برای مسافران ایرانی در جهت حفظ مدرنیتۀ ایرانی و جلوگیری از ادامۀ زوال آن و تهی کردن قالب ایران از محتوای مدرن". کمی بیشتر توضیح می دهم که مهم است:

4- واقعیت امر این است که مرگ دور سر من پرپر می زند. من و نسل من - متولدان تا 1330 یا حداکثر 1335 خورشیدی - در حال مردن هستیم. مرگ ما خیلی زیانبار و مؤثر خواهد بود در سرنوشت ایران. زیرا نسل ما حمال های مدرنیتۀ ایرانی و هویت مدرن جامعۀ قبل از انقلاب ایران هستیم. رفتن ما که شتابی ناگزیر گرفته - مثل مرگ ابوالحسن نجفی عزیزم که اگر نبود من ژان پل سارتر را نمی شناختم و کتاب فاخر و پیچیدۀ ضد خاطرات آندره مالرو را نمی خواندم. یا مرگ همایون بهزادی سرطلایی نوستالوژی های امجدیه ای من و همینطور فروزان که با گنج قارون او سینما را شناختم و آقای معصومی عزیز هنرمند تجسمی که در غربت مردند و... که خدا روانشان را شاد کند - هویت ایران مدرن را  بشدت تهدید می کند و نسل جوانی که مدرنیته را در ایران و با فرهنگ ایران آموزش دیده باشند هم غایب است. حالا این اقدام روحانی همان کارکردی را خواهد داشت در غرور بخشیدن بمسافرت های نسل جدید که بخش مهمی از حفاظت از هویت ایران مدرن را هم نگهدارد و هم بازسازی کند. چون اگر از بلندپروازی دست بشوییم و بجای اقیانوس آرزوی حوض داشته باشیم؛ دوباره سربلند کردنمان و بالیدنمان بسیار سخت خواهد بود. مثل بسیاری از کشورهای فقیر آسیا و افریقا که فقر باعث شده حقارت را ذاتی کنند و در کلیشۀ "یا نصیب و قسمت و دنیای قضا و قدری محبوب آخوندهای ایرانی" بمانند.

5- لذا هرچه بیشتر بگویم و به به کنم درمورد این خرید استراتژیک؛ بازهم کم گفته ام. ضمن اینکه فراموش نکنیم که این تصمیم روحانی تصمیمی جسور و بسیار سخت و جنجال برانگیزی هم است و خواهد بود. چون درست است که مبالغی از دارایی های بلوکۀ شدۀ ایران براثر تحریم ها آزاد شده یا خواهد شد. اما ایران در حال حاضر بشدت با کمبود منابع مالی مواجه است در زمینۀ سرمایه گذاری های زیربنایی و حتی گذران روزمرۀ زندگی مردم. و به آینده و نفت و قیمت آن هم امیدی در چشم انداز نیست. بگذریم که دیوان اداری بشدت متراکم و فاسد فعلی ایران هم چونان چاه ویلی هر گشایشی را می بلعد. حتی اگر خواص فاسد حکومتی که مثل لاشخور همه منتظر سهم شان از گشایش جدید هستند را نادیده بگیریم. در چنین اوضاع خطرناکی اختصاص مبلغ درشتی مثل 25 میلیارد دلار به خرید هواپیما دل شیر می خواهد و عزمی قوی و بینشی فراتر از سیاست روزمرگی. و روحانی و دولتش این جسارت را داشتند و آفرین.

6- طول ندهم تا از دهان نیفتد! پس اشاره ای هم بسفر موفق روحانی به اروپا داشته باشم و تمام. طبق مشاهدات و ارزیابی های من سفر روحانی به ایتالیا و فرانسه فراتر از انتظار - حداقل انتظار من - موفق بود. زیرا هم نوع استقبال و پذیرایی و احترام عمیق میزبانان مشهود بود؛ و هم دستاوردهای اقتصادی آن در قالب ده ها قرارداد و تفاهم نامه های ریز و درشت خیلی خوب بود - حتی اگر کمی گران بوده باشد عیبی ندارد و نفس قاطی شدن با اقتصاد جهانی خیلی مهم است از نظر فاصله گرفتن از ایدئولوژی - و هم مهمتر از همه نمایش با اعتماد بنفس روحانی و پرهیز کامل از هرنوع حرف و حدیث ایدئولوژیک و حساسیت برانگیز در غرب بود که کاملاً چشم نواز و آرامش بخش جلوه می کرد. تا جائیکه حالا بیشتر متوجه می شوم که روحانی حرف خامنه ای را می شنود و راه خودش را - و فقط راه خودش را - می رود. این تاکتیک روحانی از ابتدای دولتش بوده و تا کنون بد جواب نداده و باید به او فرصت بدهیم که با تاکتیک های خودش جلو برود. این تعریف من مطلقاً بمعنای فراموشی "فردا در حوزۀ ضعفش او را بشدت مورد انتقاد در حد لالیگا قرار خواهم داد مجدداً" نخواهد بود. و اعمال خوبش را ستایش و اعمال بدش را نکوهش خواهم کرد. معیار "چقدر رو به هدف میان مدت تضعیف ایدئولوژی حرکت می کند" خواهد بود. یا...هو