1- یکی از امیدهایم که داشت به نگرانی عمیقی تبدیل می شد؛ موضوع بسیار مهم "واکنش پشتیبان"ِ جامعۀ مدنی - با اولویت نخبگان لیبرال و عرفی و اصلاح طلب در داخل کشور - از فضای ایجاد شدۀ ناشی از انتخابات 24 خرداد 92 و انتخاب حسن روحانی بود. و است. بدین معنی که ورود نخبگان اسمی و قلم داران معتیر و نامداران وطنپرست به عرصۀ پشتیبانی و تشجیع و تهییج مردم به استقبال از گشایش لاجرم بوجود آمده؛ دور از توقع مثبت و امیدوارم بود. و است. اما گویا - بویژه - بعد از جریانات منجر به جنبش سبز؛ جمهوری اسلامی چنان این نخبگان را تار و مار و نا امید و ترسان و محتاط کرده است که این عزیزان یا در غربتند و یا در عزلت و عرصه را خالی گذاشته اند به انتظار. لذا چه در روزنامه های اصلاح طلب که خالی از روزنامه نگاران دانه درشت شده است و چه در سایر عرصه های اطلاع رسانی که کمتر نامی - معتمد و مرجع جوانان و تحصیلکردگان - از این خیل عظیم نخبه قابل ردیابی بود؛ و خبری از نوشته های خوش دست و عمیق توأمان نیست. تا جائیکه چندبار تصمیم گرفتم که مطلب بنویسم و از محمد قوچانی عزیز خواهش کنم که بغیر از عرصۀ ماهنامه و هفته نامه نگاری به "روزنامه" نگاری هم برگردد و با آن توان جمع آوری صاحبان اندیشه و قلم خود مجدداً روزنامه ای را راه بیاندازد.
2- امروز اما خوشحال شدم که دیدم جمعی با عنوان دیپلمات های بازنشسته و سابق بیانیه ای مهم صادر کرده اند و از دیپلماسی جواد ظریف قدردانی و پشتیبانی کرده اند (اینجا). نمی دانم این خبر که سایت عصر ایران کار کرده چقدر معتبر است - چون به منبع اصلی لینک نداده بود - و یا اصل نوشته چه محتوایی داشت و دارد. اما از بس که خبر مهم و تأثیر گذار است صبر نکردم برای اعتبار و اصل بیانیه و آمدم که بگویم دست و پا و قلم و امضای این دیپلمات های سابق را باید بوسید - می بوسم - و از آنان قدردانی کرد بخاطر اقدام تحسین برانگیزشان. و از این راه فرخوانی التماس گونه بدهم به همۀ بزرگان و فرهیختگان و سیاستمداران قوم که معطل نکنند و با تمام احساس و عقلانیت شان وارد این پروسه بشوند و این موج مبارک را چنان تقویت بکنند که باعث امید بیشتر جوانان تغییر خواه و دق و زودمرگی اندیشۀ انزوا و تحجر بشوند. همانطور هم که من هم برای شما نوشتم این فرهیختگان میهن لزومی به تجزیه و تحلیل محتوایی توافق ایران و غرب ندیده اند و وارد نشده اند - لزومی هم ندارد - بلکه مهم تغییری را می دانند که در سیاست استراتژیک جمهوری اسلامی ایجاد شده و از دشمنی با عقلانیت و مدنیت به مدار آشتی و توسعه در حال گذر است.
3- یک خبر خوب در این راستا هم حرف کوتاهی بوده که هاشمی رفسنجانی زده (اینجا) و بدرستی اشاره کرده است که "در این مرحله مهم شکستن یخ ارتباط با دنیا و امریکا بود که شکست، و مراحل در پیش آسانتر جلو خواهد رفت." هاشمی که کمی دلخور بودم از سکوت اخیرش و برخی نشانه ها - بگذرم - و انتظار داشتم و دارم که کماکان شیپور اسلام عرفی اش را بلندتر بنوازد این روزها؛ حرف مهم دیگری هم زده است راجع به روابط با عربستان؛ و اعلام آمادگی کرده است که به عربستان برود و به بهبود روابط کمک کند؛ مشروط بر اینکه مشکلات داخلی "چگونگی این رابطه" به جمع بندی اجماعی برسد، و سیاست های منطقه ای ایران - از جملۀ مقابلۀ ایدئولوژیک با سنیان و در رابطه با سوریه و نوع حمایت ایران از آن تغییر متناسب با منافع همۀ کشورهای همسایه پیدا بکند. این تحرک گفتاری هاشمی در کنار آن حمایت سمبولیک دیپلمات ها بهترین خبرهای مورد انتظارم بود و بشدت معتقدم که تقویت این گفتمان های وحدت محور و مدرن از نان شب تودگان واجبتر است برای راه افتادن و سرعت گرفتن قطار پیشرفت و توسعه در ایران. با درود به همۀ آنانی که به سربلندی ایران و ایرانی می اندیشند. یا...هو
۲ نظر:
یه نشانه مثبت دیگر اینکه هاشمی و روحانی یواش یواش دارن آقا رو میارن تو خط :-)
هاشمی رسماجانی! وارد میشود! احترام بذارین!!!!
ارسال یک نظر