1- اخیراً و در دیدار سالیانۀ آیت الله خامنه ای با دانشجویان ایشان مطالب مهمی فرموده اند که هر کدام از آن ها می تواند دستمایۀ بحث و بررسی های متعددی قرار بگیرد. ایشان از جمله به دانشجویان گفته اند که اولاً منظورشان از مباحثه و مناظره بین دانشجویانی است که جمهوری اسلامی را با تمام ملزومات آن قبول دارند و اشکالات شان در چگونگی رسیدن به آرمان ها و اهداف انقلاب اسلامی است. لذا ایشان تأکید کرده اند که بحث های بین باورمندان به حکومت اسلامی باید از مدل جدل طلبگی مرسوم در حوزه های دین پیروی کند و ضمن برخورداری از حداکثر جدیت در هنگام مباحثۀ به نقار و کدورت پس از بحث منجر نشود.
2- در سویی دیگر رییس جمهور منتخب حسن روحانی در دیدار با نمایندگان مجلس و بدرستی اشاره کرده اند که اگر قوای کشور و از جمله دولت و مجلس بتوانند به تحلیل مشترکی از اوضاع جهانی و داخلی برسند حل مشکلات کشور آسان خواهد بود. این موضوع از آن جهت بسیار اهمیت دارد که بدون داشتن حداقلی از مشترکات استراتژیک در نحوۀ ادارۀ کشور هر نوع کوششی در قالب تاکتیک ها به تعارض و اختلاف خواهد رسید و باعث هدر رفتن انرژی مسئولان و منابع مادی و معنوی خواهد شد.
3- در طرف سوم ما خاطره ای تلخ داریم از زمان هایی که روحانیان ارشد و مرجع و از جمله شخص مقام رهبری در سخنرانی ها و رهنمود های خود همۀ طلاب و روحانیان مبلغ و جوان را سفارش به پاسخ دادن به سؤالات و شبهات جوانان می کردند و هنوز نیز می کنند. اما این امر تا کنون به این دلیل محقق نشده است که طلبه های جوان و تازه به لباس روحانیت درآمده الگویی برای پاسخگویی ندارند و روحانیان ارشد و مرجعی که انان را مکلف به پاسخ شبهات جوانان می کنند خودشان در مقام پاسخگویی به این شبهات برنیامده و برنمی آیند. لذا طلاب جوان مدعی هستند که این شبهات جوانان پاسخ ندارد و چون روحانیان مرجع نمی خواهند خودشان را در معرض ضعف پاسخگویی به سؤالات جوانان قرار بدهند آنان را از سر خود باز می کنند و مرتب بما نهیب می زنند که پاسخ جوانان را بدهیم.
5- در بعدی دیگر اما اینک مشخص شده است که همۀ اختلاف سلیقه ها در مورد استراتژی جمهوری اسلامی و بین همۀ آنانی که بتعبیر مقام رهبری خودی هستند اما اختلاف سلیقه دارند در ادارۀ کشور؛ بین شخص ایشان از یکطرف و هاشمی رفسنجانی از طرف مقابل محدود و متعین شده باشد. به این معنا که نیروهای کشور در حال حاضر تعدادی گرایش به استراتژی پیشنهادی هاشمی رفسنجانی دارند و عده ای راهبردهای آیت الله خامنه ای را تأیید می کنند و عملاً نیز بدون تأیید این دو مقام مسئول و دوست پنجاه ساله خودشان دنبال راهبرد دیگری نیستند و عنایتی ندارند. لذا چه مجلس بخواهد با روحانی هماهنگ شود و چه دولت بخواهد با سایر قوا به تحلیل مشترک برسد - بدون داشتن تحلیل کلان همسو ادارۀ کشور ممکن نیست - لازم است که راهبرد این دو بزرگوار بتواند به حداقلی از اشتراکات فی مابین دست بیابد و در معرض داوری مردم قرار بگیرد.
6- لذا پیشنهاد من این است که آیت الله خامنه ای در یک اقدام انقلابی - همانطور که بارها فرموده اند انقلابی هستند - تمهیدی بیندیشند که رو در رو با آقای هاشمی به بحث و مناظرۀ طلبگی بپردازند تا هم دانشجویان بتوانند به یک الگوی عینی از چگونکی منظور رهبر انقلاب از بحث طلبگی دست بیابند و هر بار که این جدل احسن را توصیه می کنند گیج و سرگشته نمانند؛ و هم حاصل بحث برای کشور و دولت و مجلس و سایر قوا مفید واقع شود و از این تشتت در مسایل کلان جلوگرفته شود. اینکه مرتب گفته شود که بهتر است فلان کار بهمان جور انجام شود ولی عملاً الگوی اجرا نشان داه نشود راه گشا نیست و بازهم مثل همۀ سال های گذشته دانشجویان نخواهند توانست بحث طلبگی بکنند. چون راست قضیه این است که ما پیرمردها هم نمی دانیم طلبه ها چگونه بحث می کنند که نهایتاً به هیچ کدورتی هم نمی انجامد. البته در این سال های متمادی بسیار دیده ایم که دولت مردان اعم از روحانی و غیر روحانی با هم دعواهای بسیار سخت هم کرده اند ولی همانموقع یا روز بعدش هم همه را در صلح و صفا و در حال شوخی وخنده و خورد و نوش دیده ایم اما خودمان نتوانسته ایم یاد بگیریم که چگونه می شود دو نفر انسان صبح نزاعی رسوا بکنند ولی عصر همانروز رفقایی در اوج شادی و همدلی باشند.
7- این پیشنهاد نوشته ای ساده از آدمی از جنس توده و کاملاً جدی و از راه دلسوزی است و اولاً ارتباطی با شخصیت حقیقی و دلقکی من ندارد و ثانیاً با انتقادات من به آیت الله خامنه ای یا هاشمی رفسنجانی مربوط نمی شود. و این پیشنهاد را تقدیم می کنم به ایمان خوب و قلبهای پاک همۀ دانشجویانی که در محضر رهبر انقلاب بودند و فیلم مراسم نشان می دهد که گیج و حیران و سرگردان بودند از صحبت های نامفهوم آیت الله خامنه ای. خداوند خودش رحم کند به جوانان و آینده شان. آمین. یا...هو
۱ نظر:
با سلام
نظر شما بسیار پخته بود . در عین حال که بیشترین توجه را به گفتار اخیر آیت الله خامنه ای داشته اید _ که در بین هوادارانشان هم کمتر سراغ دارم - پا را فراتر گذارده اید و همچنین توپ را به زمین خودشان برگردانده اید .
اما در این حضرات توان برقراری یک دیالوگ خشک و خالی ندیده ام . از احمدی نژاد و جلیلی و قالی باف گرفته تا خود ایت الله خامنه ای . تنها یک مونولوگ است . هر چه اندیشیده اند و نوشته اند می خوانند و تمام . کمتر پیش می آید که به دیگران فرصتی برای پاسخ بدهند . اگر هم بدهند مانند محمود خود را به کوچه ی علی چپ می زنند و دوباره همان موارد قبل را در قالب دیگری تکرار می کنند .
ارسال یک نظر