پرسش روز به رهبر رسید: "چرا عذرخواهی نمی کنند". لطفاً اجازه بدهید موسوی و کروبی خودشان پاسخ بدهند!

1- جلسۀ فرمایشی سالیانۀ دانشجویان دستچین با آیت الله خامنه ای برگزار شده وعلی رغم هیاهویی که سایت رسمی آیت الله خامنه ای راه انداخته بود از مدت ها قبل؛ و نظرخواهی از دانشجویان پرسشگر را به اقتراح عمومی "سؤال شما از رهبر انقلاب چیست" گذاشته بود؛ عملاً بهمان کلیشۀ پوچ و بی خاصیت همیشگی راه بدهی نبرده و دانشجویان دستچین شده سؤالاتی را پرسیده اند که همان اوهام همیشگی و دلخواه رهبر بوده بدون اینکه سؤالات منتشر شده کمترین ربطی به مشکلات کشور و دانشجویان داشته باشد. اما با همۀ این تمهیدات بازهم می توان از لابلای این ملاقات سانسور چند لایه و چند مرحله - سانسور در گزینش دانشجویان. سانسور مضاعف در پرسشهای هدایت شده. و سانسور سه باره در انتشار سؤالات طرح شده - می توان به چند نکته اشاره کرد.

اولین نکته این است که آیت الله خامنه ای با اینهمانی دیدن و کردن حوزه های دینی با دانشگاه علمی و از آنجا با اینهمانی دیدن و کردن افسانه های دینی با واقعیات دانش بشری این توصیه را به دانشجویان کرده است که در مباحثات خودشان مثل طلبه ها جدل بکنند تا به افتراق و گسست و مقابله نرسند. و مثل روحانیان ساعت ها با هم مباحثۀ جدی بکنند و بلافاصله هم خوشحال و خندان کنار هم بنشینند و به عیش و نوش مشغول شوند. در حالیکه این موضوع عملاً امکان ندارد زیرا بحث طلبه ها بر روی یک سری مباحث افسانه ای و تاریخی دینی است که نظر هیچکدام از طرفین بحث اولاً قطعیتی ندارد و ثانیاً اثری را در واقعیت بیرونی (زندگی مردم) بوجود نمی آورد. در حالیکه مباحثات دانشجویی اولاً یا بر سر قطعیات علمی ابطال ناپذیر آزمایشگاهی و ریاضی است یا بر واقعیت یافته های دانش تجربۀ بشری و لذا آنهم ابطال ناپذیر - جز در پروسۀ پیشرفت همان دانش -

دومین نکتۀ مهم اما راجع بوده است به اینکه ایشان منظور خودش را از آزاد اندیشی و نشاط محیط های دانشجویی را به صراحت بیشتری مطرح کرده است و گفته است که منظور من از آزاد اندیشی که می تواند نشاط را هم به دانشجویان برگرداند این است که اوهام مرا مثل "اقتصاد مقاومتی" ، "سبک زندگی اسلامی ایرانی" ، "بیداری اسلامی در جهان و منطقه" و ... را به بحث بگذارید و راه های چگونگی رسیدن به این اوهام لقلقۀ زبانی مرا تبیین و معرفی نمایید. بعبارت دیگر او گفته است که دانشجویان آزاد هستند بلکه وظیفه دارند که داده های ذهنی و غیر علمی و توهم های ایدئولوژیکی مرا اولاً قابل حصول حتمی پذیرفته و ثانیاً برای آن ها راه چاره بیندیشند و با نشاط شوند!

اما شاهکار آیت الله در جلسۀ دانشجویی این فراز از حرف های ایشان بوده است:

رهبر انقلاب خاطرنشان کردند: بارها و بارها این سوال را نه در مجامع عمومی بلکه به شکلی که قابل پاسخ دادن باشد مطرح کرده ایم پس چرا جواب نمی دهند، چرا عذرخواهی نمی کنند؟
حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: در جلسات خصوصی می گویند تقلبی رخ نداده بود، پس به چه علت کشور را دچار آن ضایعات کردید و به لبه پرتگاه بردید؟

 این بخش از صحت های آیت الله خامنه ای حاوی یک نکتۀ مهم است و شامل یک سؤال و درخواست توأمان من از او:

نکته این است که رهبر اعتراف می کند که هر آنچه در مونولوگ های یکطرفه و در سخنرانی های عمومی مطرح می کند مشتی حرف های کلی و یکسویه است که امکان پاسخگویی برای هیچ تنابنده ای را فراهم نمی کند. زیرا او تأکید می کند که سؤال "چرا عذرخواهی نمی کنند" را نه در مجامع عمومی که روضه و حرف مفت می زنم بلکه بصورت "قابل پاسخ دادن" هم مطرح کرده و می کنم و با این وجود خطاکاران عذرخواهی نمی کنند.

اما سؤال و در خواست من از آیت الله این است که اگر قطعی است - که است - منظور شما از عذرخواهی نکردن به ضمیر آقایان کروبی و موسوی مربوط است؛ امر مبارکی است و من و ما هم بدون اینکه بخواهم و بخواهیم خودمان پاسخی به آن بدهیم سؤال مزبور را می پذیریم و ما هم همراه شما همین پرسش را از موسوی و کروبی داریم. بنابراین اینک که هم ناراضیان سال 88 و هم شما بعنوان رهبر مخالف این نارضایتی به سؤال مشترکی رسیده ایم بهترین راه ممکن برای رسیدن به پاسخ این است که سؤال مشترک را از خود موسوی و کروبی بپرسیم. لذا درخواست من از شما این است که اگر هم برای خود حضرت عالی کسر شأن است نماینده ای تام الاختیار که او نیز منطق شما را قبول داشته باشد و نمایندگی بکند را تعیین بفرمائید تا همین سؤال مشترک "چرا عذرخواهی نمی کنند" را در یک مناظرۀ شفاف تلویزیونی از خود آنان بپرسند تا مخاطبان واقعی شما خودشان مستقیماً به سؤال مشترک پاسخ بدهند؛ که قطعاً نتیجه اش هر چه باشد جز "سیه روی شود آنکه در او غش باشد" نخواهد بود. یا...هو