گذشته از پروندۀ شنود از خود دکتر مطهری هم بی خبر و نگرانم.

1- ماجرای شنود از دفتر کار خارج ز مجلس علی مطهری را به چند دلیل ننوشتم: 

اول به این خاطر که من خودم سال ها تحت شنود زنده بوده ام و نهایتاً هم تاوان بسیار سنگینی پرداخته ام و نوعی حساسیت شخصی هم دارم به این زشت ترین و عادی ترین پدیده در جمهوری اسلامی.

دوم به دلیل اینکه این روزها که ملت منتظر اخبار و تحلیل های خوشبین هستند و حقشان هم است؛ دستم نمی رود با پرداختن به مسائلی که خواجه حافظ شیرازی را هم متعجب نمی کند کام ایرانیان را تلخ کنم.

سوم هم به این دلیل که پی گیری موضوع از سوی مطهری در مراجع مربوطه و بویژه این تلاش احمد توکلی که سعی کرد با آدرس دادن به مقامات اطلاعاتی هم موضوع را رسیدگی کنند و هم بار مسئولیت از خودشان را با اعلام اینکه شنود گذاران آماتور و ناشی نیروی خود سر بودند و دستگیر کردیم و اله محاکمه خواهیم کرد و بله آویزان خواهیم کرد؛ نمک به زخم کهنه نپاشم  تا بتوانند سر و صدای رسوایی را بخوابانند تا موضوع سرد شود و کی و کِی در جمهوری اسلامی کسی دیده که یکی از صدها قول رسیدگی اینجوری که می دهند به سرانجامی شفاف رسیده باشد و پرونده بسته شود.

2- اما حالا که حتی اطلاعاتی ها راهنمایی توکلی را هم نادیده گرفتند و گویی نه خانی آمده است و نه خانی رفته است؛ و کمترین خبری نه از پروندۀ این ماجرا اعلام شد و بدتر خود شخص مطهری هم از روزی که بیانیه داد و سایتش فیلتر شد دیگر نه حرفی زده و نه مصاحبه ای کرده و نه هیچ علامتی که سلامت و بدون مزاحمت است در کار و زندگی روزانه؛ ناچار نگاهی می اندازم به این پرونده و امید وارم که شخص مطهری فارغ از سرنوشت پرونده گزندی ندیده باشد و اعلام کند که حالش خوب است و هوادارنش را از نگرانی خلاص کند.

3- واقع ماجرا این است که من از همان ابتدا هم شک نداشتم که نیروی خودسری در کار نبوده و شنود گذاری بدستور و توسط عوامل اطلاعاتی اعم از وزارت اطلاعات مصلحی یا اطلاعات سپاه طائب انجام شده است. سابقه ام هم برمی گردد به ماجرای ارباب سیر در امریکا و ترورهای نافرجام هند و تایلند و گرجستان علیه اسرائیلیان. در همۀ این سری عملیات اطلاعاتی و امنیتی همه مصر بودند که عملیاتی چنین سست و آماتور که یارو برود سفیر عربستان را در امریکا ترور کند و یا در تایلند بجای ترور و مخفی کاری بروند با کارگران جنسی عکس یادگاری بیاندازند امکان ندارد از دستگاه های کار کشته و جهنمی جمهوری اسلامی دستور گرفته باشد. و من بشهادت وبلاگم تنها تحلیلگری بودم که چنین کارهای ابتدایی و سهل انگارانه ای را راست کار سازمان های اطلاعاتی که آخوند مصلحی یک طرفش را اداره کند و آخوند طائب طرف دیگرش را بعید که نمی دانستم بلکه حتمی بودنش را هم قطعی تحلیل می کردم.

4- البته من به یک تخریب فرهنگی هم توجه می کردم و می گفتم که وقتی حکومت پلیسی شد و فساد همۀ ارکانش را گرفت اولاً کارگزاران احساس قدرت می کنند از راه جهل و ثانیاً چنان خودشان را مسلط به اوضاع می فهمند که بدیهیات بدیهی را هم فراموش می کنند در انجام وظیفه. بطور مثالی ملموس از سال هایی زیاد قبل و حالا بدتر رشوه در ایران از زیر میز و ایما و اشاره به روی میز و یک معاملۀ شفاف چانه زنانه بین راشی و مرتشی ارتقاء! یافته است. خب در چنین فرهنگی اگر کارمندی بخواهد برای رشوه گرفتن تمهیدات پیچیده ای بکار ببرد که لو نرود بسیار احمق و عقب مانده تلقی خواهد شد از سوی همپالکی هایش که نرخ رشوه را بالای سرشان تابلو کرده اند. لذا این فرهنگ وقاحت در جرم آشکار همانطور که در خود شنود گذاری کاملاً جا افتاده و بی پرسش و پاسخ است در نحوۀ اجرای جرم (در اینجا شنود گذاری) هم بسمت حداکثر سهل انگاری پیش می رود و کارگزار سعی می کند با کمترین هزینه و با ابتدایی ترین و ارزان ترین وسیله مأموریت خودش را انجام بدهد که از لفت و لیس اداری اش کم نشود.

5- حالا که دیگر با سکوت ده روزۀ سازمان های اطلاعاتی متعدد معلوم شده است که نه نیروی خودسری در کار بوده و نه نیروی بی سری؛ راحت تر می توان مطمئن بود که بیچاره یونسی - اگر وزیر اطلاعات روحانی باشد - چه مخروبه ای را قرار است تحویل بگیرد و چه کار وحشتناکی دارد برای برگرداندن مدار تخصص و کار آمدی به عناصر اطلاعاتی. زیرا اگر شنود گذاری شان که کاری مجرمانه است به این سهل انگاری باشد ببین که در وظایف و مسئولیت های قانونی و سازمانی چه کاستی های تخصصی و آموزشی دارند. بهر حال نه گمانم که تا مدت ها بعد از تشکیل دولت جدید به این پرونده پاسخی پیدا شود. اما جداً از سکوت مطهری نگران شدم و گفتم که یک حالی بپرسم. منظورم ابداً اظهار نظرش راجع به سرنوشت شنود نیست فقط حرفی بزند که من هم مطمئن باشم که حداقل خودش مشکلی پیدا نکرده باشد. یا...هو