فوتبال ایران و سوریه پیکر محسن حججی قربانی جشن عید رهبر را پنهان کرد!

 ضرب المثل تب تند و عرق زود شامل حال جسد بی سر شهید محسن حججی شد؛ و بر خلاف تبلیغات پرحجم تا روز جمعۀ گذشته راجع به بازگرداندن آن به ایران و تشییع جنازۀ باشکوه؛ که تمام فضای خبر رسانی حکومتی ایران را قبضه کرده بود؛ یکباره سکوت خبری محض بر آن چیره شد و بعد از اطلاعیۀ کوتاه سپاه راجع به تعویق افتادن تشییع جنازه دیگر حتی یک کلمه - با تأکید بر یک کلمه - خبر و اطلاع هم روی میز خبرگزاری های مختلف نرفت و گویی نه شهیدی بوده و نه قراری برای تجلیل از او. نگاهی کرده ام به واکاوری علت آن. نه از این جهت که پس و پیش شدن عرفی یک مراسم تشییع - حتی از قهرمانان ملی! - خود بخود مهم باشد. بلکه از این منظر که به هموطنان حزب اللهی و دل در گرو شریعت خامنه ای آدرس بدهم که چطور در تفکرات توتالیتاریستی سیاست و قدرت تنها معیار بد و خوب و بموقع یا غیرموقع شدن هر امری است و مواردی مثل شرع و خدا و دین و هرچه باید فقط در خدمت قدرت و حفظ و تقویت هژمون سیاسی حاکم بالفعل باشد. چه آنکه طبق آموزه های اسلامی  دفن مرده - از هرنوع آن - در اولین فرصت ممکن بعد از مرگ نه تنها واجب است بلکه عدم دفن مرده بدون دلیل شرعی حرام هم است.

1- تعویق حمل و تشییع جنازۀ مرحوم حججی یک تصمیم سیاسی با طعم فوتبال بوده است که محتمل پیشنهاد سوریه و اسد بوده و مورد استقبال سپاه و خامنه ای قرار گرفته است. زیرا تشییع جنازۀ با آن ابعاد ملی و احساسات برانگیخته تا قبل از روز جمعۀ گذشته راجع به سربریده شدن حججی؛ بضرر سوریه بود و احتمال زیاد داشت که تا سکوهای استادیوم آزادی هم امتداد پیدا کند و باعث بروز مشکلات بیشتری بشود. زیرا علاوه بر اینکه کسر قابل توجهی از مردم - تماشاگران فوتبال - نگاه مثبتی به جنگ در سوریه ندارند حزب اللهی های هوادار خامنه ای و محور مقاومت هم نسبت به خود کشور سوریه و شخص اسد حساس نیستند و چه بسا خیلی هایشان از کشته شدن هموندان و همرزمان شان برای دفاع ناگزیر از رژیم سکولار و عرق خور و بی حجاب اسد هم نارضایتی خفته ای دارند. لذا تشییع جنازۀ محسن حججی در روزهای پیش از مسابقۀ فوتبال بین ایران و سوریه غلیان احساسات ضد سوری را هم بیشتر عملیاتی می کرد و محتمل بود قبل، در حین و بعد از بازی حوادثی را رقم بزند.

2- برای خاطر همین هم است که برخلاف انتظار محافل سیاسی و ایدئولوژیک؛ تیم فوتبال سوریه با هیچ خوش آمد مهمی در ایران مواجه نشده است و حتی تلویزیون رسمی خامنه ای هم از شکست سوریه هواداری و تبلیغ می کند و همۀ اصولگرایان اردوگاه خامنه ای هم سکوت همراه با بی اعتنایی را پیش گرفته اند. در حالیکه همانطور که گفتم در سیاست های مبتنی بر ایدئولوژی هیچ چیزی غیر سیاسی نیست و همۀ امور فقط باید در جهت تقویت ایدئولوژی حاکم برنامه ریزی و دستکاری و اجرا بشوند. و چه کسی است که نداند صعود تیم ملی سوریه به جام جهانی چه گزینۀ بی بدیلی است اولاً برای وحدت سوری ها و ثانیاً برای محبوبیت و تثبیت قدرت اسد و از آنجا بنفع وجهۀ خامنه ای در منطقۀ عربی است. 

3- دیروز خبر آمد که وزارت ورزش 2/5 میلیارد تومان به حساب فدراسیون فوتبال واریز کرده است. این خبر نشان می دهد که دولت روحانی هم وارد بازی شده و نمی خواهد تبعات باخت محتمل تیم ملی ایران به سوریه دامن دولتش را بگیرد. زیرا اولاً وزارت ورزش طبق وظایف سازمانی اش به فدراسیون ها - از جمله فدراسیون فوتبال - بودجه و پول می دهد و هیچگاه هم آن را در رسانه ها اعلان و دادار دودور راه نمی اندازد. ثانیاً معمولاً در هنگام اعتراض مربیان و بازیکنان اینکار را انجام نمی دهد تا از اتهام باج دهی تبری بجوید و پرداختش را هم پنهان و هم با توجیهات اداری انجام می دهد. در حالیکه این پول کلان - در معیار نحوۀ پرداخت های وزارت ورزش به فدراسیون ها - 2/5 میلیارد تومان؛ در پی اعتراض شدید کیروش و بازیکنان تیم ملی به عدم پرداخت پاداش صعود به جام جهانی و با هدف رضایت آنان و جلوگیری از انداختن توپ باخت بعد از بازی به زمین دولت پرداخت شده است.

4- اگر این تحلیل درست باشد باید منتظر کلید خوردن مجدد پروژۀ مراسم محسن حججی از امشب باشیم. اما در مورد خود بازی فوتبال هم نظرم این است که احتمال برد سوریه زیاد است و بازی پربرخوردی خواهد بود و تعجب نخواهم کرد اگر بازیکن اخراجی هم از طرفین داشته باشیم. زیرا اولاً سوریه بجان خواهد زد و بازی کردن با چنین تیم هایی بسیار سخت و فراتر از فقط تکنیک و تاکتیک است. ثانیاً بطور پیشینی هم سوریه برای ایران حریف سختی است چون عراق و سوریه تنها دو کشور عربی منطقه هستند که هم از نظر فیزیکی و هم از جنبۀ نوع فوتبال به ایران شباهت زیادی دارند و ایران همواره با این دو تیم به مشکل برمی خورد. درست است که سوری ها را اغلب برده ایم اما این هم حقیقت دارد که این بردهایمان اغلب کم گل و با یک گل بوده است و سوریۀ امروز نمایندۀ ملت جنگ زده ایست که اگر ما آن ها را مسبب کشته شدن حججی ها می دانیم بسیاری از آنان نیز خامنه ای و ایران را آتش بیار جنگ در کشورشان می شناسند. خودم دلم نمی خواهد که رکورد ایران خراب شود. اما اگر سوریه ببرد برای ملت سوریه خوشحال خواهم شد. یا...هو