تیم ملی فوتبال: محصول "آکادمی محمود". تبریک به حسن روحانی و هزار آفرین به کاپیتان مسعود!

1- بدیهی است که یکی از المان های محبوب و شاخص "آیا جامعه حالش بهتر است" من ورزش فوتبال - بعنوان نبض مهمی از جامعۀ مدرن ایران - است. وقتی فوتبال حالش خوب نسبی است و استادیوم ها حال و هوای شادتری دارند حال جامعه را رو به بهبود و پیشرفت می فهمم. اینک صعود بی دردسر و غرورانگیز تیم ملی فوتبال به جام جهانی روسیه اتفاق خیلی مبارکی است که اتفاق افتاده و بی انصافی است اگر سهمی از آن به دولت مستقر دانسته نشود. پس به رییس جمهور روحانی تبریک می گویم که این مبارکی در دولت او رقم خورده است.

2- خود صعود البته چنان آسان و شسته رفته و بی حرف و حدیث و بی اضطراب عملی شد که جشن بزرگ مورد انتظار از جامعه را برآورده نکرد که دلایل مهم آن عبارتند از:

الف- مردم چنان به این تیم و مربیان و بازیکنان و نتایج قبلی آن امیدوار و بی دغدغه و بدیهی بودند که صعود نهایی در برابر ازبکستان را طبیعی و محصول حاصل ذهنی کرده بودند؛ و هیجان ناشی از منتظر امر غافلگیرکننده شدن به پائین ترین سطح خود تنزل یافته بود.

ب- جامعۀ ایران از یک جامعۀ جوان هیجانی به یک جامعۀ میانسال تر کوچ کرده و دیگر آن هیجانات مثل 8 آذر 1376 - سال صعود ایران به جام 1998 از طریق آن بازی دراماتیک مرگ و زندگی ملبورن استرالیا - را  و البته بخاطر خستگی از جو امنیتی بعد از 88 هم نه می تواند و نه می خواهد که تولید کند.

3- مهمترین عوامل عدم تولید جشن چشمگیر در استادیوم محل برگزاری - حتی سکوها هم طاقت نیاوردند برای چند دقیقه و خیلی زود از تماشگران خالی شدند بعد از اتمام بازی - هم عبارت بودند از:

الف- بی سیاستی و اشتباه کیروش در عدم دعوت از هیچ بازیکنی از استقلال - حتی بروی نیمکت - اگر نه همۀ نصف خالی ورزشگاه که حداقل 20 ال 30 هزار تماشاگر بالقوه را از آمدن بورزشگاه منصرف کرد.

ب- مصادف شدن مسابقه با ازبکستان با ماه رمضان و شروع مسابقه بلافاصله بعد از اذان مغرب - ندادن فرصت افطار حداقل نیم ساعته به تماشاگران مشتاق -  مزید بر علت هم عدم استقبال بشود و هم  جو ورزشگاه را در بی حالی ناشی از رمضان قرار بدهد.

پ- اصولاً جشن مردانه اگر نه بی معنا که حداقل کم معناست. زیرا جشن با واژۀ زن مترادف است و بدون حضور زنان یا جشنی شکل نمی گیرد و یا اگر بگیرد عمق و محتوای لذت ندارد. و نبودن زنان در ورزشگاه رغبت تماشاگران مرد "جز در منظر یار - یار عبارت است از زن بمعنای عام از همسر و زوج و دوست گرفته تا خواهر و مادر و همسایه و همکار و ... - خودش را کامل نمی داند و شکفته نمی شود" را تحلیل برده بود.

4- لذا من که تصاویر را از تلویزیون می دیدم متوجه بودم که کارلوس کیروش از همۀ تماشگران و دست اندرکاران و حتی خود بازیکنان هیجان زده تر بود در بعد از پیروزی و عامدانه تلاش مضاعفی می کرد که با هیجان زاید الوصف خود توأمان هم نصف ورزشگاه خالی را پر کند و هم نصف پر ورزشگاه را در اوج هیجان معرفی کند. که نبود.

5- اما در بخش سیاسی مقاله می خواهم با نام مبارک مسعود شجاعی کاپیتان تیم ملی شروع کنم که در ملاقات با رییس جمهور مطالبۀ "آزادی ورود خانواده ها و زنان به ورزشکاه" را در رأس خواسته هایش مطرح کرده و این نشان می دهد که چه جوان با کیفیتی است. البته شجاعی قبلاً هم نشان داده بود که ایرانی ناب دغدغه مندی است و این اولین بار نبود. قبل از گذشتن از نام مسعود دردانه بگذارید از او این تشکر را هم بکنم که با مشورت دادن به کارلوس کیروش پیراهن مهدی طارمی بهترین بازیکن حال حاضر ایران را انتخاب کرده بود برای تقدیم نماد تیم ملی به آقای روحانی.

6- با این مقدمه رسیدم به بخش مهم و چالش برانگیز این نوشته و آن یادآوری این مهم بخودمان و رییس جمهور محترم که این تیم ملی و این صعود سهمی 50 درصدی هم می دهد به محمود احمدی نژاد که من بطنز از آن با عنوان "آکادمی محمود" نام می برم. واقعیت قضیه این است که محمود احمدی نژاد فوتبالی ترین رییس جمهور تا اینجای ایران بوده که از تفریح و بازی و سرخوشی جوانان لذت بی منتی می برد. او با پخش پول نفت در لابلای اجتماع - از جمله فوتبال - پایه گذار اصلی رشد نسل جوان فوتبال فعلی ایران است که همه خودشان را در افتخارات آن سهیم می دانند جز یادی از احمدی نژاد.

7- احمدی نژاد متهم است که 700 تا 800 میلیارد دلار درامد نفت ایران را نه تنها درست مصرف نکرده بلکه طوری هم مصرف کرده که جز ادبار و نکبت برای جامعه دست آوردی نداشته است. البته عده ای تندرو و اید ئولوژیک جناح چپ معتقدند که اصلاً احمدی نژاد این پول کلان را مصرف کشور و مردم نکرده بلکه همه را دزدی و حیف و میل کرده. در حالیکه اینان جامعه را کر و کور و بدون شعور می دانند و حتی ارقام ادعایی شان را هم نمی شناسند. گیرم که احمدی نژاد 100 میلیارد یا حتی تو بگو 200 میلیارد از این پول را دزدیده و میل کرده است - البته که من قبول ندارم - بالاخره باقی حداقل 500 میلیارد دلاری این پول در جامعۀ ایران هزینه شده است. بازهم تو با مغز گرابسته ات از سوی اربابان چپ مذهبی بگو احمدی نژاد این پول هنگفت را بی برنامه و بی صلاحدید و بی اولویت و بی دانش و چه و چه مصرف کرده که با دور ریختن فرقی نمی کند. اما من اصرار دارم بگویم که پدر جان 500 میلیارد دلار چنان پول درشتی است که اگر حتی جلو آینه گذاشته شود روی تاقچه و هیچ کاری هم بکارش نداشته باشند بالاخره یک اثری از خود باقی می گذارد بدلیل ارزش ذاتی 500 میلیارد دلار. خب برگردم به ریخت و پاش پوپولیسم چپ سیاسی و نو لیبرال اقتصادی! و توزیع پول نقد از سوی احمدی نژاد. خب این پول را به که داده. جز این است که بمحرومان داده تا آنان توانسته اند کمی نفس بکشند و ارتقاء فهم پیدا کنند و به دهاتی های مورد افتخار امروز شما تبدیل شوند که اصرار داری از طریق تلگرام اگاهی یافته اند. شکم گرسنه که دین و ایمان ندارد و دهاتی ها چگونه به تلفن همراه رسیده اند که اینترنت 4G مصرف کنند و از طریق تلگرام به آگاهی رأی به محبوبمان روحانی برسند! یا این پول را مستقیماً به بازار تزریق کرده که غیر مستقیم توسط طبقۀ متوسط جذب شده و بسیاری از تهرانی ها و شهرستانی های متوسط به طبقات مرفه بالا رفته اند و طرفه اینکه همۀ فک و فامیل و قوم و خویش و دوست و آشنایم که از زندگی های فقیرانه به رفاه ده ها برابر بیشتر کوچ کرده اند در دورۀ احمدی نژاد؛ امروز در پیشانی صفوف فحش دهندگان به پوپولیسم و احمدی نژاد هستند.

8- خلاصه کنم حرفم را که نه قصد دفاع از پوپولیسم را دارم و نه مایل به تبرئۀ - بویژه اقتصادی و تندروی خارجی دولت اول - احمدی نژاد هستم. بلکه دارم از جوانمردی و انصاف و تعادل صحبت می کنم و تسلیم نفرت افزایی سیاستمداران منحرف و قدرت طلب نشدن. و پولی که مثل خیلی از بخش های کشور احمدی نژاد به فوتبال تزریق کرد - تو بگو با فساد حرفی ندارم. اما اصل پول را هم تو انکار نکن - و این پول کلان تزریق شده - مستقیم یا غیر مستقیم - به فوتبال در کنار بچه محروم های یارانه بگیر و فقیر قرار گرفت و باعث شکوفایی نسلی از جوانان10 15 سالۀ دیروزی و 20 25 ساله های امروزی شد که کیروش پزشان را می دهد و روحانی پیراهنشان را می گیرد و ملت سرودشان را می خواند و هیچکس نیست بگوید: اوس محمود با همۀ انتقاداتی که بتو داریم نفرتی از تو نداریم و سهم تو در جشن ملی مان محفوظ است. یا...هو

بعد از تحریر:
صعود تیم ملی فوتبال به جام جهانی را از ته جانم بهمه تبریک می گویم و از جمله به حسن روحانی رییس جمهور محترم. با یادآوری این تذکار که خواست مسعود شجاعی را فراموش نکند و بقول حمایت همه جانبه از تیم ملی عملاً وفادار بماند و یاری کند محصولات آکادمی محمود افتخارات بیشتری بیافرینند در جام جهانی!