خامنه ای با ناجوانمردی و غیر قانونی محبوب توده های محروم را حذف کرد: احمدی نژاد رؤیای 84؛ کابوس 96!

 اگر می خواستم این مطلب را در هنگام درز کردن اولیۀ حکم غیر قانونی حذف احمدی نژاد و قبل از واکنش خامنه ای در جلسۀ درس و پاسخ احمدی نژاد بنویسم پاراگراف اولش را اینطور می نوشتم:

1- خامنه ای احمدی نژاد را خودش فراخوانده برای یک احوالپرسی و گپ پدر و پسری از نوع "اوضاع چطور است و داری چکار می کنی". احمدی نژاد هم رفته و گزارش داده که "اوضاع خوب است و من هم در حال تبیین مجدد انقلاب اسلامی و اهداف عالیه و فراموش شده اش هستم در شهرگردی و سفرهای استانی". خامنه ای اما مدعی شده که شایع کرده اند که منظورت از مسافرت های استانی چیدن مقدمات شرکت در انتخابات ریاست جمهوری 96 است. احمدی نژاد هم یکی از آن پوزخندهای معروفش را پاشیده به صورت حضرت آقا و پاسخ داده که شما به شایعات توجه نکنید و کو هنوز انتخابات 96 و لزوم تصمیم من برای چنین امری. خامنه ای اما موضوع را ول نکرده و به احمدی نژاد گفته: پس این سفرهای تبیین اهداف انقلاب اسلامی را تعطیل کن تا این شائبه و شایعه از بین برود. حالا که تصمیمی هم برای نامزد شدن در انتخابات نگرفته ای. چون همه قادر به درک خلوص شما اولاً و ابوالعالی بودنتان برای پیش برد اهداف انقلاب اسلامی ثانیاً را ندارند و همه چیز را به سیاست و قدرت ربط می دهند. ضمن اینکه پدرانه و برادرانه عرض می کنم که نامزدی مجدد شما در انتخابات ریاست جمهوری 96 را نه به صلاح شخص شما و نه به نفع نظام و نه به صلاح رهبری می دانم. احمدی نژاد هم فقط خندیده و بدون اینکه تأیید و تکذیبی کند - زیرا از نظر او زمان ورود به بحث انتخابات نرسیده بوده است - حضرت ماه را ترک کرده است.

2- این را از این جهت مطمئن بودم که هر آدم گنگی هم که کمترین شناختی از شخصیت احمدی نژاد داشته باشد قطعی می داند که او اهل استمزاج و مشورت کردن و راهنمایی خواستن و از این قبیل امور آدم های عادی نیست و تصمیماتش و رفتارهایش را بر مبنای حس شهودی متصل به امام زمان - در خلوت خودش یا در حلقۀ صحابۀ بسیار نزدیک و مریدانش - می گیرد و با نوعی یقین ایمانی بطرف اجرایی کردنش می رود. هنگامی که جلسۀ احمدی نژاد با خامنه ای تمام می شود؛ احمدی نژاد بدون کمترین دغدغه و فکرو اهمیت دادنی به حرف های خامنه ای به دفترش برمی گردد و برنامه های سفرهای استانی اش را که نزدیکترین آن سفر به استان گلستان بود را پی گرفته و انجام می دهد. زیرا او منطق خامنه ای در مورد اهداف انتخاباتی داشتن سفرهایش را قبول نداشته و آن را ناشی از عدم فهم خامنه ای - تحت تأثیر القائات الیگارشی چپ و راست - می دانسته و اهمیتی به آن نداده است. در سوی دیگر اما خامنه ای بعد از پایان جلسه اش با پسر محبوب دل توی دلش نبوده که ببیند واکنش پسر به نهی پدر چه خواهد بود. زیرا اگر احمدی نژاد سفر استانی گلستان را کنسل می کرد نشان دهندۀ آن بود که دستور خامنه ای را پذیرفته و موضوع در پشت پرده تمام شده و دیگر نیازی به علنی کردن آن نخواهد بود. درست است که خامنه ای خودش را مبسوط الید و فراتر از هر قانونی - حتی قانون اساسی - می داند و اگر ناگزیر باشد ابایی از قانون شکنی علنی هم ندارد. اما ترجیح بسیار مهم خامنه ای این است که تا جای ممکن دخالت های علنی فراقانونی نکند و خودش را ملتزم به قوانین کشور نمایش بدهد.

3- فاجعه اما بضرر خامنه ای پیش می رود و احمدی نژاد سفر گلستانش را طبق برنامه انجام داده و خامنه ای را مجبور می کند که مثل همۀ اختلافات قبلی - چه در جریان مشایی و چه در جریان مصلحی - دستور درز دادن موضوع به علن و افکار عمومی را بدهد و می دهد. و از اینجاست که کشمکش خامنه ای با احمدی نژاد به سطح رسانه ها کشانده می شود و خامنه ای مجبور از علنی کردن یکی دیگر از دخالت های فراقانونی خودش شده و در جلسه ای درسی - کاملاً تخصصی بشأنیت مدرس دینی بودن خامنه ای و دور از و بی ربط  به شأنیت ولی فقیه و رهبر سیاسی بودن او- موضوع را باز می کند و اعتراف می کند که به احمدی نژاد دستور عدم نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری 96 را داده و او تمکین نکرده و حالا مجبور از علنی کردن آن و استفاده از فشار الیگارشی برای بعقب راندن احمدی نژاد شده است. اینکه خامنه ای در آن جلسه خودش را بموش مردگی زده و دخالت فراقانونی اش را نصیحت مؤمن به برادر مؤمنش جلوه داده حاکی از نهایت بدبختی و استیصال و تزویر رهبر جمهوری اسلامی است که نه تنها برای عقل مدرن خنده دار و مسخره است بلکه حتی برای هواداران خودش هم قابل هضم نیست. زیرا که حرف خامنه ای بدلیل در رأس حکومت بودن بار حقوقی سنگین و غیر قابل شکستنی دارد که کمترین ربطی به توصیۀ مؤمن به مؤمن ندارد.

4- محمود احمدی نژاد تنها فردی در جمهوری اسلامی است که خامنه ای را واداشته است - آنهم نه یکبار بلکه سه بار - تا نقاب "رهبر قانونی ملتزم به قانون" را از چهرۀ مزورش کنار بزند و خودش را در نقش "بیگ برادری" کامل به روی صحنۀ سیرک جمهوری اسلامی به تماشا بگذارد. این خدمت احمدی نژاد به روند اصلاحات در جمهوری اسلامی قطعاً بی بدیل و بی نظیر است و باعث تسریع فروپاشی در پایگاه قوت و قدرت الیگارشی روحانیت شده و خواهد شد. زیرا احمدی نژاد از همان پایگاه طبقاتی یارگیری کرده و می کند که پایگاه طبقاتی اصلی روحانیت حاکم هم است و وحشت الیگارشی از احمدی نژاد از این زاویه است که اهمیت بنیادین دارد. بطور قطع هواداران محروم و حاشیه نشین احمدی نژاد - چه گروه مؤمن و دیندار و چه گروه محروم و سکولار - براحتی تسلیم حذف مراد اخیرشان (احمدی نژاد) از سوی مراد سابقشان (خامنه ای) نخواهند شد و اگر هم در ظاهر و بدلیل قدرت فیزیکی خامنه ای قادر به واکنش علنی نشوند دلهایشان را از بند ناف روحانیت شعاری و مدعی حامی محرومان خواهند گسست.

5- بهمین خاطر هم است که خامنه ای سعی می کند در جلسۀ درس خودش را به لودگی بزند تا بلکه بتواند کمی فضای حاکم بر حزب الله را تعدیل کند. آنجائیکه می گوید:

 این یک چیز خیلی طبیعی است، خیلی ساده است. بله، ما این توصیه را به یکی از آقایان، به یکی از برادران کردیم. خب حالا این مایه‌ی اختلاف بشود بین برادران مؤمن، یکی بگوید فلانی گفته، یکی بگوید نگفته، یکی بگوید چرا پشت بلندگو نگفته؟ خب حالا این هم پشت بلندگو. [۱]

از این سخن لودۀ خامنه ای برمی آید که موضوع خیلی جدی است و هواداران بسیاری هستند که منع احمدی نژاد (نماد استضعاف جامعۀ مؤمنان شیعۀ ایرانی) از طرف خامنه ای را تا آنجا دور از شأن رهبر مستضعفان جهان می دانند که آن را توطئۀ غیر مؤمنان و مترفین و مرفهین بی درد بحساب می آورند و مدعی می شوند که خامنه ای چنین حرفی را نزده است.و بلافاصله بشدت هم معترض می شوند که چرا اگر حضرت آقا چنین نظری دارند شجاعت ابراز علنی آن را - بلندگو نماد علنی گفتن - نداشته و ندارند و مؤمنان را سرگردان و دستمایۀ هجو و تمسخر غیر مؤمنان کرده و می کنند. 

6- اما احمدی نژاد حالا که به مقصودش رسیده و خامنه ای را یکبار دیگر قهوه ای کرده در افکار مؤمنان؛ طبق روال همیشه اش یک نامۀ دو خطی و بدور از هر نوع چاپلوسی و زیاده گویی نوشته و کلمات را طوری چیده که می شود براحتی کشف کرد که احمدی نژاد با چه ذهنیتی این نامه را نوشته. ذهنیت او در هنگام نوشتن نامه به خامنه ای این چنین بوده است: 

"چیه شلوغش کردی. اولاَ من پیش تو نیامدم و تو مرا احضار کردی. ثانیاً این تو بودی که با نیت قبلی برای حذف من از انتخابات جلسه را ترتیب داده بودی. ثالثاً من بشما گفتم که موضوع ورود به انتخابات 8 ماه دیگر زود است و من تصمیمی برای ورود یا عدم ورود به انتخابات 96 نگرفته ام. رابعاً من بتو یادآوری کردم که فعلاً در حال تبیین اهداف انقلاب اسلامی برای مردم هستم و هدفم بهره برداری سیاسی بنفع خودم نیست و موضوع انتخابات 96 فقط در دو یا سه ماه مانده به انتخابات قابل تصمیم گیری است. خامساً تو باید می فهمیدی که وقتی اصل حرفت (نامزدی من در انتخابات) مورد تأیید من نیست چرا باید وظیفۀ روشنگری و تبیین اهداف عالیۀ انقلاب امام خمینی را هم تعطیل می کردم."

 اما احمدی نژاد هیچکدام از موارد این ذهنیت را علنی نمی نویسد و فقط اعلام می کند که از منع خامنه ای تبعیت خواهد کرد. او در نامه اش از واژۀ "اطاعت" که کلمه ای فقهی و مذهبی و مرید و مرادی و سرور و نوکری است استفاده نمی کند. بلکه او از واژۀ "تبعیت" که کلمه ای سیاسی و عرفی است استفاده می کند که به خامنه ای متذکر شود که تو از زور و قدرت فراقانونی سیاسیت برای حذف من استفاده کرده ای و من چون قدرت سرپیچی ندارم آن را می پذیرم . اما نباید به آن شأن مشروعیت مذهبی بدهی چون دستور تو بمن نه مشروع است از نظر مذهبی و نه قانونی است از جهت عرفی.

7- همانطور که می دانید احمدی نژاد مطلقاً قابل پیش بینی نیست و بهمین خاطر هم است که من همواره از نبوغ و پیامبری او نوشته ام و به آن اصرار کرده ام. در ماجرای اخیر هم دقیقاً نمی توان فهمید که منظور احمدی نژاد از رفتارهای چند ماه اخیرش چیست. محتمل است که ایشان فقط در حال محک زدن افکار جامعه و محرومان مورد خطابش بوده تا تصمیم بگیرد که نامزد ریاست جمهوری بشود یا نه. و محتمل هم است که اصلاً قصدی جدی برای نامزدی در سال 96 نداشته و پروژه اش بلند مدت تر از انتخابات سال بعد بوده است. اما هدف احمدی نژاد هرچه که بوده است واکنش خامنه ای بطور خودکار بنفع احمدی نژاد تمام خواهد شد. زیرا منع او از نامزدی در این دوره مجوز تضمین شده خواهد بود برای هم ورود و هم تأیید صلاحیت در انتخابات 1400. زیرا نمی شود که آدمی را که رهبر شخصاً از یک دوره منع کرده در دوره های بعدی آدم های زیر دست رهبر (شورای نگهبان) رد صلاحیت کنند. ضمن اینکه من شخصاً معتقدم که اگر منع خامنه ای هم نبود احمدی نژاد کاندیدای ریاست جمهوری سال 96 نمی شد. زیرا کشور در وضعیتی نیست که او بتواند ریاست جمهوری دست و دلباز باشد و این همه تنش های داخلی و منطقه ای و بین المللی را مدیریت بکند. این چهار سال فرصتی خواهد بود برای صعود مجدد درامدهای نفتی و روشن شدن وضعیت منطقه و جهان و سمت و سو یابی استراتژی جدید جمهوری اسلامی. در عین حال که محتمل تقریبی است که در چهار سال دوم دولت روحانی نارضایتی ها از روند اقتصاد معیشتی و تحجر رشد یابندۀ فرهنگی بازهم بیشتر شود و احمدی نژاد بتواند با ارادۀ قاطعی که دارد وارد انتخابات 1400 شده و علاوه بر قشر محروم؛ طبقات متوسط بتنگ آمده از تحجر آخوندها را هم همراه خود بکند. اما هرچه هست بنظرم می رسد که یکی از نزدیک ترین راه های عقب راندن آخوندها توسل به احمدی نژاد امام زمانی باقی خواهد ماند. یا...هو