رییس جمهوری که با اسید پاشان اصفهان مغازله می کند. نمی تواند مدعی صلح و آشتی باشد!

اول می گفتیم 36 هفته، بعد اما مهلت را به 36 ماه تمدید کردیم و اینک 36 سال است که این 36 هفته ها را تمدید کرده ایم و نکبت حاکمیت شریعت در سیاست نه تنها در ایران پابرجا و قرص ادامه دارد؛ حتی صادرات آن کل جهان و خاورمیانه و افریقا را نیز به نابودی نه چندان دور تهدید می کند. آنوقت چه جای حوصله و تحلیل و پیش بینی آینده می ماند برای تیمسارانی که دلقک شدند و جای خود را به سردارانی دادند که دلقک بودند در ظرف زمانۀ خویش. با اینهمه و علی رغم این افق تیره و تار بخاطر سیرکی که باید کمدی را با تراژدی مدام جایگزین کند نگاهی از روی نا امیدی می اندازم به اوضاع این هفته:

1- در سیاست داخلی خبر تیترخوری نبود و همه مشغول تئاتر و فیلم و موسیقی هستند بمناسبت سالگرد انفجار نکبت و عقب ماندگی و مرگ. و البته چاره ای هم نیست و ندارند زیرا زندگی باید کرد. مهمترین موضوع همان ذبح محمد رضا رحیمی بود توسط برادران لاریجانی تا همه بدانند که گیر دادن به رانت جویی برادران ارشد (محمد جواد) و کهتر (فاضل) لاریجانی چه هزینه ای دارد برای بازی دهندگان. این پرونده تمام شده و قطعاً نماینده های فاسد رشوه گیرنده معرفی نخواهند شد بدلیل در صدر بودن نام محمدرضا باهنر در لیست متهمان. زیرا برخورد با رحیمی و مرتضوی و حتی احمدی نژاد و کل یاران بی بته و بی عقبۀ او - بعلت نداشتن وابستگی سیاسی مؤثر به یکی از دوجناح راست و چپ الیگارشی اصلی روحانیت - نه مشکل است و نه زیانبار. اما اگر پای کسی مثل باهنر که جزیی از الیگارشی اصلی است به این پرونده بازشود معادلات می تواند تغییر کند. لذا چنین اجازه ای داده نخواهد شد و پرونده در همین رحیمی کوررنگ - آدم زرنگ و حقه بازی است و معلوم نیست چطور بازی احمدی نژاد را خورد - فیصله خواهد یافت و "همه مان خوشحالیم" آواز خواهد شد.

2- سفر روحانی به اصفهان اهمیت خاصی نداشت غیر از اینکه ایشان به دیدار آخوند طباطبائی نژاد امام جمعۀ اصفهان رفته و با او مغازله ای از نوع مراوده کرده است. روحانی پا روی زخم صورت های از ریخت افتاده و چشم های کور شدۀ دختران و زنان قربانی اسید پاشی های چندین ماه قبل اصفهانی گذاشته است و طباطبایی نژاد در عوض از مذاکرات هسته ای روحانی و ظریف پشتیبانی کرده و آن را رو به موفقیت دانسته است. این دیدار از این جهت بسیار مهم بوده که امام جمعۀ اصفهان و زاپاس موقت او بنام آخوند رهبر پدر معنوی اسیدپاشان حزب اللهی و بسیجی اصفهانی بودند و هستند؛ و حتی طبق اخبار موثق درز کرده متهمان صراحتاً گفته اند که به فتوای امام جمعه و جانشینش دست به این جنایت وحشتناک زده اند. طرفه اینکه روحانی در کل مدت اقامتش در اصفهان و داشتن چندین سخنرانی و مصاحبه و دیدار با گروه های مختلف مردم حتی بتلویح یکبار هم به موضوع اسیدپاشی های اصفهان و عدم معرفی جنایتکاران اشاره نکرده و همانطور که گفتم به دیدار صمیمی با فتوا دهندگان این جنایت هم نشسته است. بنظر می رسد که روحانی جیب های وجدان معذبش را پر کرده از دلارهای لاغر نفتی و یکی را داده بدست دکتر هاشمی وزیر بهداشتش و دیگری را گذاشته زیر چادر معاونش ملاوردی و هر دو را راهی بالین زنان سوختۀ اصفهانی کرده که بی عرضگیش را با هزینه از بیت المال کمی تخفیف بدهد در برابر وجدان زخم خوردۀ جامعه و سلب حق حیات متعارف از بچه های اصفهانی. زیرا همزمان با سفر روحانی به اصفهان خبری رسید که ملاوردی به دیدار یکی دیگر ازقربانیان - بغیر از سهیلا جورکش که هم خودش و هم خانواده اش را خفه کردند -  رفته که خانمی 25 ساله و عقد کرده است. و هم او به مولاوردی گفته که از منابع مالی تخصیص داده شده برای درمان سوختگی های قابل ترمیمش - بغیر از چشم کور شده اش - رضایت نسبی دارد. در حالیکه  روحانی رییس جمهور است و باید گزارش این پرونده را در اصفهان ریز می کرد و از ضعف و تصمیم پلیس در عدم معرفی آنان پرده برمی داشت!

3- اما در میان این همه بی خبری و بی تفاوتی معنادار یک پالس از سوی علم الهدی فرستاده شده که هم خبر خوبی است و هم خبر از عمق نگرانی های روحانیون می دهد. امام جمعۀ مشهد گفته است که: گویا نسل های جدید انقلاب 57 را مفید نمی دانند و معتقدند که رژیم پهلوی حکومتی بهتر از جمهوری اسلامی بوده است". این حرف که همین چندی پیش از سوی آیت الله خامنه ای هم زده شده بود از این جهت مهم است تکرارش از زبان امام جمعۀ متحجر و بشدت تندرو مشهد که اشارۀ او به مردم است. چرا؟ برای اینکه ما خوب می دانیم که استفاده از لفظ مردم در زبان خامنه ای و شرکای تندرو و متحجر او اشراف تامی دارد به اقلیت بسیار محدود حزب اللهی های هوادار و حامی ولایت. و معمولاً اینان سایر اقشار اکثریت مردم چه مدرن باشند یا مؤمن سکولار را مردم نمی دانند و آنان را با واژه های دشمنان و ضد انقلاب و سوسول ها و روشنفکران و غرب زدگان و فریب خوردگان مورد اشاره و معرفی قرار می دهند. خب نتیجه اینکه نگرانی اینان از رسیدن نارضایتی به نزدیک ترین حلقۀ موافقان و محافظان ولایت فقیه است. و این خبر خیلی خوبی است از لایه های زیرین جامعه!

4- در سیاست خارجی اما همه چیز در همان حالت بلاتکلیف فریز شده و نه از توافق هسته ای خبر جدیدی است و نه از تحرک دیپلماسی در نزدیک شدن به اعراب منطقه به رهبری عربستان سعودی. نزاع امریکایی ها هم همان حالت اره بده چکش بگیر سابق را دارد و باید منتظر روزهای آینده شد تا مشخص شود که آیا خبر آسوشیتدپرس مبنی بر توافق سیاسی تهران و واشنگتن بر سر "تعداد سانتریفیوژ بیشتر در مقابل تولید اورانیوم کمتر" مقرون به صحت بوده است یا نه. هر چند که در برابرهرگونه قولی از سوی اوباما به ایران دست اندازهای بازهم بیشتری نمودار شده که مهمترینش همان اولین ایراد هم بوده است و حالا مجدداً پررنگ تر مطرح می شود از سوی استراتژیست های امنیت ملی امریکا. زیرا مخالفان اوباما از ابتدا هم با این دید استراتژیک مخالف هرگونه دادن حق غنی سازی به ایران بودند که می گفتند و می گویند: "آمدن امضای امریکا بر پای هر توافقی که حق غنی سازی را برای یک کشور - در اینجا ایران -  برسمیت بشناسد. یک شکاف رویۀ حقوقی ایجاد خواهد کرد در ممنوعیت اشاعه و گسترش سلاح های اتمی؛ و این بند تا کنون مسکوت و قابل انکار از معاهدۀ ان پی تی را به حقی قابل دستیابی از سوی همۀ اعضای ان پی تی تبدیل خواهد کرد. و نتیجه می گیرند که از فردای انتشار توافق ایران و امریکا؛ همۀ دیگر کشورها - از جمله اعراب منطقه - نیز بدنبال فعالیت های هسته ای و غنی سازی اورانیوم خواهند رفت و از قضا سرکنگبین صفرا خواهد فزود. هنوز هم من بعید می دانم که این توافق راه بجایی ببرد. هرچند که روحانی و وزرایش - از جمله اظهارات چند روز پیش وزیر نفت و اقتصاد - امضای توافق را حتمی می دانند و همۀ برنامه های آینده شان را با کلید واژۀ "بزودی که تحریم ها برداشته شود و شد" طراحی و معرفی می کنند.

5- و بمناسبت بحثی که شما در انداختید درمطلب قبل راجع به "جنگ آری یا نه!" می خواهم نظر خودم را بگویم: "با اینکه بارها و بارها تأکید کرده ام جهان و منطقه گریزی ندارد از اینکه برای شروع به پایین کشیده شدن نزاع مذهبی ویرانگر - با احتمال دوباره آرام شدن منطقۀ در یک بازۀ زمانی 10 الی 15 سال - باید حکومت بنام شیعه (جمهوری اسلامی) در ایران که مبداء و منشاء این نزاع نسل کشی ویرانگر بوده و شده است از حاکمیت ساقط شود؛ اما در حال حاضر با هرنوع تحمیل جنگ از سوی غرب و اسرائیل به ایران مخالفم و آن را بشدت مضر و خسارت بار می دانم. زیرا وضعیت منطقه چنان بی ثبات است که کافی است در ایران هم قدرت مرکزی متزلزل بشود و شورش های کور و جنگ داخلی شروع شود. ضمن اینکه هرنوع جنگی با ایران از سوی غرب با هدف فیصله بخش به حکومت روحانیان نخواهد بود و غرب فقط برای بازدارندگی تهدید امنیتی خودش، زیربناهای باقی ماندۀ ایران را از هوا و دریا بمباران کرده و ایران را نیز مثل عراق و افغانستان و سوریه و لیبی به حال خود رها خواهد کرد. یا...هو