توئیت فکاهۀ خامنه ای: استیصال ایدئولوژی در دعوت از جوانان غربی: عضوگیری برای داعش!

قبل از پرداختن به موارد مهم هفته می خواهم نگاهی بکنیم به پیام توئیتری آیت الله خامنه ای خطاب به جوانان مسلمان کشورهای غربی. انشاء الله که فردا صبح بچه های کیروش بتوانند عراق را شکست بدهند و حال و روزی بگذارند برای نوشتن پست هفته. زیرا بنظر من بازی با عراق سخت ترین بازی ایران در این تورنمنت است و عراق بدلیل نوع سبک بازی و شباهت فیزیکی به تیم ایران همیشه مشکل ساز بوده و می تواند باشد کماکان.

الف- اما برویم به سراغ نامۀ رهبر جمهوری اسلامی به جوانان مسلمان کشورهای غربی و از همین ابتدا تیتر وار بشمارم نقاط ضعف کاملاً آشکار این نامه نگاری تاریخی را که در عمر 36 سالۀ جمهوری اسلامی برای نخستین بار است که اتفاق می افتد:

1- این نامه نه بعنوان نظر رسمی خامنه ای و در رسانه های رسمی حکومتی بلکه بعنوان درددل مجازی ایشان با مسلمانان مورد مخاطبش از ابزاری بهره جسته است که استفاده از آن و بدستور شخص آیت الله در ایران ممنوع بوده و فیلتر است.

2- نکتۀ بعدی این نامه گنگ و بی سر و ته بودن متن آن است که خواننده بعد از خواندن چندبارۀ آن بالاخره متوجه نمی شود که خواستۀ این رهبر مذهبی از مخاطبانش چیست؟! و جوانی که می خواهد به ندای ایشان لبیک بگوید؛ باید مشخصاً چه کاری را انجام بدهد: شروع کند به مطالعۀ تاریخ غرب. برود خودش مفسر و تحلیلگر قرآن بشود تا بتواند شخصاً اجتهاد کند و به آموزه های اصیل مورد توجه - آن هم مسکوت گذاشته شده در نامه - خامنه ای دسترسی پیدا کند؟ و چگونه؟ و آیا اینکه خامنه ای نوشته به تحلیلگران و مفسران قرآن و اسلام - حتی خود ایشان - و هیچ منبع دیگری اعتنا نکنند؛ شامل روحانیان شیعه هم می شود یا نه! و در اینصورت چرا ایشان بدون صلاحیت لازم - خودش گفته که به حرف او هم توجه نکنند - اصولاً بخودش اجازه داده تا چنین دستورالعملی را صادر کند و ... البته خوب است این را یادآوری کنم که مؤمنان ایدئولوژیک و اسلام سیاسی بشدت عاشق متونی هستند که بی سر و ته باشند و هیچکس نتواند از آن متن نوشته شده یا گفته شده سر در بیاورد.

3- فکاهی ترین بخش این نامه اما مربوط است به مخاطبان یقینی این نامه. به این نشانی که اگر فرض یقینی بگیریم که مخاطبان این نامه در وحلۀ نخست جوانان مسلمان شیعه باشند. زیرا که سنیان اصولاً مذهب آیت الله را قبول ندارند که بخواهند حرف او را بعنوان عالم دینی گوش کنند و مهمتر از آن بپذیرند. لذا با این پیش فرض حتمی از خنده روده بر می شویم که خامنه ای جوانانی را مخاطب قرار داده که یا خودشان را و یا پدر مادرهایشان را از ایران تحت حکومت خودش اخراج کرده است. زیرا 90 درصد جوانان شیعۀ ساکن غرب شیعه های ایرانی تبعید شده یا مهاجر بعد از انقلاب ایران هستند.

4- نکات دیگری هم در فکرم بود که بنویسم اما چون مطلب طولانی می شود و به بخش مهم دیگر مجال طرح نمی دهد لذا فقط به علت صدور این نامۀ غیر رسمی اشاره می کنم و می روم سراغ ادامۀ مطلب. آیت الله خامنه ای چه در مقام ولی فقیه حکومت اسلامی ایران و چه در مقام شماره یک سیاسی این حکومت؛ وظیفه و مسئولیت داشت و دارد که در مورد کلیۀ حوادث اتفاق افتاده در حوزۀ اسلام - بمثابه سیاست ما عین دیانت ماست - اظهار نظر شرعی و قطعی و راهگشا و تعیین کننده بکند. و بعبارت دیگر این تنها مسئولیت و وظیفۀ قانونی ایشان هم است. اما او ده روز گذشته از حادثۀ کشتار پاریس نه تنها نتوانسته بسرعت واکنش نشان داده و نظر مذهبی خودش را بیان کند. بلکه حالا هم که بعد از دو هفته لب گشوده رفته بسراغ یک روش کاملاً بی اثر و خنثی و همگانی - از بقال سرکوچه تا پروفسور غیر سیاسی فلان دانشگاه در هر جای جهان - که چنین کرده اند و می کنند. و البته این بی جهت نیست: زیرا اسلام سیاسی و ایدئولوژی حکومتی آن شکست خورده و حاصلی جز ویرانی ایران برای ما و کشت و کشتار و جنگ در همه جای جهان - با الویت مسلمان کشی بدست خود مسلمانان - برای سایر مسلمانان و سایر جوامع ببار نیاورده است. و واکنش مستأصل و بسیار دیر هنگام آیت الله به مهمترین موضوع روز جهان حاصل این نا امیدی و شکست محتوم است.

ب- اما چون فرض محال محال نیست؛ فرض کنیم که جوانان عموماً مسلمان سنی ساکن غرب به حرف مرجع رافضی ها گوش کنند. و بخواستۀ خامنه ای بروند بسراغ متن قرآن و زندگی و سلوک نبوی را از معتبرترین متن موجود (قرآن) استحصال کنند. پس بگذار من هم با آنان همراه بشوم ببینم کار این جوانان به کجا خواهد رسید با دعوت خامنه ای: اسلام از بدو بعثت تا جهانگیر شدن آن بعنوان دین جدید در آن روزگار چهار مرحله را پشت سرگذاشت که عبارت بودن از:

1- شروع بعثت و مرحلۀ تبشیر و تبلیغ در مکه بمدت 13 سال.

2- هجرت به مدینه (یثرب) در سال 13 بعثت و تلاش برای  تشکیل حکومت تا حدود 7-8  سال بعد.

3-  مستقر کردن و شدن حکومت بعد از سال هشتم هجری قمری در مدینه و اطراف آن.

4- توسعۀ حکومت به سایر بلاد عرب و سپس جهانگشایی های حکومت دینی.

پ- از این چهار مورد سه مورد اول آن در زمان حضرت رسول بود و وقایع آن در قرآن معکس است و مورد چهارم که بعد از رحلت پیامبر اسلام و بدست خلفای جانشین انجام گرفته در قرآن نیامده است. حالا سلوک پیامبر اسلام در آن سه دورۀ حضور فیزیکی شان را با استناد به مطالب قران نگاه بکنیم:

1- 13 سال دورۀ نبوت در مکه کمترین دست آوردی ندارد و بغیر از اسلام آوردن تعداد معدودی از خویشاوندان حضرت رسول و برخی محرومان و در حاشیه ماندگان کسی رسالت حضرت محمد را نپذیرفته و نه تنها نپذیرفتند که بلکه با دیوانه و ساحر خواندن ایشان به تمسخر و استهزاءش هم می پرداختند. بشهادت خود قرآن در این دورۀ 13 ساله جز حرف های اخلاق کلی و امهات مهربانی و ضعیف نوازی و آدم خوب بودن خبری از هیچ آموزۀ حکومتی و قتل و قتال و زور و کشمکش و از این قبیل نبوده است. تا جائیکه وقتی حضرت محمد با مخالفت جدی برخی مخاطبان وحی هایش قرار می گرفت خداوند آیه هایی را برای خلاصی حضرت از دست معترضان وحی می فرمود: مثل سوره ای که راجع به "من بدین خود شما بدین خود" که ما از آن ضرب المثل مداراگر "عیسی بدین خود و موسی بدین خویش" ساخته ایم و قبل از انقلاب بسیار کاربرد داشت. پس اینجا محمد نه قدرت دارد و نه یار و غمخوار و نه پیروانی جز انگشت شمار مثل حضرت علی و عمار و یاسر و بلال و چند اسم دیگر - بعداً به مهاجرین معروف می شوند - و لذا نه خشن است و نه جنگی دارد و نه زوری می گوید و ... و مهربان است مثل هر آدم بدون قدرت و بدون شوکت و جاه. این دوره از نبوت حضرت رسول را می توان با 15 سال از ظهور و بروز خمینی در سال 1342 اینهمانی دید تا 1357.

2- اما در حالیکه خود حضرت هم از پذیرفته شدنش بعنوان دین جدید در حال نا امیدی بود و می رفت به صف کسانی بپیوندد که در طول تاریخ ادعای نبوت کرده اند اما بدلیل عدم پذیرش جامعۀ میزبان شان موفق نشده و به پیامبران کاذب شهرت یافته اند؛ ناگهان یک حادثه در یثرب ورق را بر می گرداند و دو طایفۀ یهودی اوس و خزرج بدلیل نزاع با سایر قبایل یهودی بر سر منافع ملکی و مادی پیغام می فرستند برای حضرت محمد که اگر رهبری آنان در نزاع با رقبایشان را بپذیرد آنان نیز حاضرند پول و تجهیزات فراهم کنند و به دین اسلام محمد بگروند. حضرت قبول می کنند و با یاران معدود مکی شان می روند به مدینه و تقریباً شش سال بی وقفه می جنگند تا می توانند با سرکوب و نابود کردن قبایل معترض یا غیر مسلمان؛ حکومت اسلامی را در مدینه تأسیس و تا اندازه ای مستقر کنند. در این دورۀ شش ساله هر چه وحی و آیۀ قرآن است مربوط است بجنگاوری و قتال و خونریزی و هراساندن و ایجاد رعب از سویی در دل مخالفان و وعده های مادی و معنوی دنیوی و اخروی از اطعمه و اشربه و سکس و کنیز و برده و الاماشاء الله برای رزمندگان و جهادگران. در بین آیه های نازل شده در این شش سال مطلقاً از رحمت و رواداری و گذشت و از این قبیل کمترین اثری نیست و اگر غیر از کشتار و جنگ کلمه ای آمده مربوط است به دعوت به تسلیم. - این دوره قابل شبیه سازی با سال های 57 تا 67 جمهوری اسلامی است که خمینی بدعوت بازار و با زمینه سازی مارکسیست های اسلامی و در حالیکه خودش هم شوکه شده بود از این بختیاری؛ آمد به ایران و بقول خودش ملت ایران از امت محمد هم بهتر بودند که بدون خونریزی تسلیم شدند -

3- اما این وضعیت بعد از صلح حدیبیه با قریش مکه کمی تعدیل می شود و برخی آیه های رواداری مثل سخن نیکو را بشنوو از درست ترینش تبعیت کن یا مثل لااکراه فی الدین و ... که بیشتر از چند مورد نیست نازل و در سلوک حاکمیت حضرت نمایان می شود. چرا تعدیل می شود: به این دلیل که حالا حکومت اسلامی مستقر شده و دیگر ترسی از سقوط بدست ضدانقلاب ندارد. اما به ثروت و مدیریت و معرفت کفار یا یهودیان باقی مانده در قلمرواش نیاز دارد. لذا این آیه ها از جهت حفاظت این سرمایۀ کیفی از دست مسلمانان افراطی که خیلی جدی گرفته بودند قضیه را و از خود حضرت هم جلو افتاده بودند لازم می شود. و معنای دقیق آن این است که شما نیروهای کیفی که دین جدید را نپذیرفته اید؛ آزادید بر عقیدۀ خود بمانید مشروط بر اینکه اولاً حکومت اسلامی را سرویس بدهید و ثانیاً از تظاهر و تبلیغ دین و مذهب و عقیدۀ خود پرهیز کنید. این مورد هم اینهمان است با جمهوری اسلامی به ارث رسیده به خامنه ای رهبر قلابی بعد از فوت آیت الله خمینی.

ت- خیلی زیاد شد و مناقشه برانگیز و از حدود صلاحیت من هم خارج شد. اما می خواستم نتیجه بگیرم که رحمت اسلامی فقط به دو مرحلۀ بدون قدرت و در اقلیت بودن در مکه و مرحلۀ مصلحت سنجی در قدرت مستقر و بعد از اکثریت شدن در مدینه محدود بود و لاغیر. و در مرحلۀ وسط که مهمترین مرحله و تأسیس حکومت است حداکثر بی رحمی و سرکوب و سبوعیت و خونریزی و ایجاد رعب؛ سلوک مسلمانان صدر اسلام بوده در مقابل هر آنکس که اسلام نمی آورد و به نبوت حضرت محمد گردن نمی گذاشت به شهادت قرآن. لذا جوانان مسلمان اگر حرف خامنه ای را گوش کنند و به قرآن مراجعه کنند لاجرم باید از مکه (انگلیس و بلژیک . فرانسه و امریکا و ...) هجرت کنند به مدینه (سوریه و عراق و افغانستان و پاکستان و ...) تا با کمک پول و تجهیزات مسلمانان سنی که با شیعیان تضاد منافع پیدا کرده و نزاع می کنند؛ بتوانند ابوبکر بغدادی را به تأسیس و استقرار حکومت کمک کنند تا پس از استقرار در "مدینۀ روز"هم به "مکۀ روز" لشکر بکشند هم به ایران و هم به اندلس و هرجای دیگر دنیا. بعبارت دیگر مسلمانان مورد خطاب خامنه ای در مرحلۀ دوم بازسازی و نوزایی حکومت حضرت محمد در صدر اسلام هستند و هنوز بمرحلۀ سوم (تأسیس حکومت مستقر) که خامنه ای و رفقا در ایران رسیده اند و کیفش را می برند نرسیده اند تا برحمت از روی مصلحت قدرت بیندیشند. البته خامنه ای حرفی از رحمت نزده در نامه اش و او قطعاً دلش می خواست "کاشکی بغدادی شیعه بود." یا...هو