یک کلنگ برای مسجد سنیان؛ بجای این همه شعار مفت وحدت نشدنی: سخنی با آیت الله خامنه ای!

من در فامیل سببی خودم از همۀ ادیان و مذاهب موجود در خاورمیانه و از همۀ ملیت ها و قومیت های مختلف ساکن ایران امروز وابستگی قوم و خویشی دارم. بویژه با برخی از آنان - از جمله شوهر خواهر کوچکم که سنندجی و سنی است - بده بستان جان بجان و خون بخون دارم از شدت ارادت و علاقه. اما چند روز پیش با دوست عزیز و کردی در لندن صحبت می کردم و او از من سؤالی کرد که تا کنون به آن نیندیشیده بودم. او که مثل من یک سکولار خداباور است می گفت که در بحث اهانت و توهین و دیگری ستیزی این شیعیان هستند که هم چراغ اول را روشن کرده اند و هم با جدیت در تداوم آن کوشیده اند و شما در حافظه تان کمتر اهل سنتی را پیدا می کنید که به شخصیت های مورد احترام وگاه در حد پرستش شیعه بد و بیراه گفته باشند. دیدم خدا وکیلی حرفش درست است چون سنیان نه عاشورا دارند و نه کربلا دارند و نه مراسم های مذهبی اعتراضی دارند و نه مداح دارند و الاماشاءالله؛ که شیعه فراوان دارد از همه قسم. لذا کمی راجع به موضوع کنجکاو شدم و اندیشه ام را کاویدم. نهایتاً اما فرمول ساده بود: "اولاً سنیان - از همۀ فرق مختلف - تاریخ اسلام را آنطور که اتفاق افتاده قبول دارند و ثانیاً از نظر جمعیت پیرو در اکثریت مطلقند در بین مسلمانان جهان و اکثریت بودن ایمنی می آورد و ثالثاً زیارتگاه و بقعه و بارگاه قابل ذکری بغیر از کعبه ندارند و رابعاً بهیچ اتفاق طول تاریخ اسلام تا اینجای تاریخ - هم اعتراضی ندارند". بنابراین کمترین زمینه ای برای اعتراض و ستیز با مسلمانان دیگر را هم ندارند. در حالیکه مبلغان مذهب شیعه مطلقاً تاریخ اسلام بعد از فردای رحلت پیامبر اسلام را نه تنها قبول ندارند بلکه خلافت های بعد از شخص نبی را - چه در قالب اشخاص مثل ابوبکر و عمر و عثمان - حتی عایشه سوگلی حضرت محمد - و چه در قالب سلسله مثل امویان و عباسیان - قبول ندارند. و اصولاً مذهب خودشان را بر مبنای نفی تاریخ اسلام و باورها و قرائت مذاهب سنی بنا نهاده اند. 

2- اینکه روحانیان سیاسی شیعه از روی تقیه مخالفت امروز خودشان را متوجه وهابیون سلفی کرده اند هم چیزی از اهمیت صورت مسئله کم نمی کند. زیرا وهابیون هم ابتدا بساکن به مقدسات مذهبی شیعیان و در رأس همه امام علی و سایر امامان و بطور کلی "تاریخ اسلام بروایت شیعیان" اعتراض و اهانت درشتی نکرده اند و ندارند بلکه تنها اعتراض مهم و مورد اختلاف آنان با شیعه به بقعه و بارگاه و پرستش قبور و از این سنخ رفتارها از سوی شیعیان محدود است. که در اینجا هم همانقدر با قبرپرستی امامان مخالفند که بقبر پرستی پیامبر اسلام. بعبارت دیگر اعتقاد آنان مختص مقدسات شیعه نیست بلکه آنان هرنوع پرستشی از این دست را بدعت و خارج از دین اسلام می دانند. حتی اگر این پرستش مربوط به قبر پیامبر وحی و شخص اول دین اسلام حضرت محمد باشد. در مورد حرف های خامنه ای بعنوان یک رهبر سیاسی حرفی ندارم که سعی می کند امر ناشدنی درون مذهبی را با دستور سیاسی بیرون مذهبی علاج کند و بصورت بسیار پارادوکسیکالی دستور اداری وحدت ابلاغ می کند. اما آیت الله خامنه ای بعنوان مرجع مذهب شیعه حق ندارد دروغ و دغل کند و برای خوش آیند سنی و غیر سنی از محکمات بوجود آورندۀ مذهب شیعه دست بشوید و یا از پیروانش بخواهد که حقانیت مذهب خودشان را علنی نکنند و نگویند.

3- خب در یک فرض محال اگر قبول کنیم که پیروان آیت الله خامنه ای از مدعای برحق بودن مذهب شیعه نسبت به سایر مذاهب اهل سنت دست بردارند. در چنین حالتی چه چیزی از تعدد مذاهب می ماند که آیت الله خامنه ای و بیش از چند صد هزار روحانی بخاطر تبلیغ و دفاع از آن لباس پوشیده اند و موجودیت یافته اند. فقط در خود ایران بیش از 100 هزار بقعه و بارگاه و زیارت گاه امام و امامزاده داریم. و بیش از نیم ملیون نفر مداح اهل بیت داریم. خب در فرض قبول دستور آیت الله خامنه ای از سوی شیعیان ایران اولاً این پرسش پیش می آید که اگر همه با هم برداریم پس این شعبه شعبه شدن مذاهب برای چیست. ثانیاً این همه ادعیه و زیارتنامه و مناجات نامۀ شیعی که سه چهارم محتوایش لعنت الله به خلفا و جنگ آوران و امویان و عباسیان و شمر و حرمله و عمروعاص و ... است" چه سرنوشتی پیدا می کند. بعد هم آن نیم میلیون نفر مداح اهل بیت در محرم و عاشورا و منبر و غیر منبر چه باید بگویند. تازه مرثیه های خود روحانیان که امام خمینی آن را جانمایۀ اسلام و ایمان و مذهب می داند چه می شود.

4- لذا بنظرم می رسد که آیت الله خامنه ای بعنوان رهبر سیاسی دروغ موجهی گفته است، و بعنوان مرجع مذهبی بدعت غیر قابل بخششی در مذهب شیعه را مرتکب شده است که ایشان را از آخوندی مذهب شیعه ساقط می کند. و البته تا همین جا هم که لقمۀ حرامی در دهان چرخانده به اندازۀ کافی دردسر درست کرده است برای خودش و مطمئنم که مورد بازخواست و پیغام و پسغام های تند بسیاری قرار گرفته است از سوی مراجع متدین و غیر سیاسی قم. زیرا اگر خامنه ای اولاً خودش به گفته هایش باور داشت و ثانیاً از واکنش مراجع و روحانیان شیعه بیم و پرهیز نداشت نیازی به اینهمه تناقض گویی و شعارهای مفت و نشدنی دعوت به وحدت نبود. بلکه فقط کافی بود که بجای سخنرانی برای گوش های گوسفندان مظلوم در بیت خودش پا بمیدان می گذاشت و در یک گوشه ای دورافتاده از و در تهران بزرگ کلنگ یک مسجد برای اهل سنت پایتخت مذهب شیعه بزمین میزد و راه نشدنی را برای مدت کوتاهی هم شده به سکوت و سکون و مرحبا بخودش تبدیل می کرد. بویژه اینکه در روز غدیر بود و سرمنشاء تولد مذهب شیعه و بروز اختلافات بعدی هم جلوه و اثر ویژه ای می داد به این مراسم کلنگ زنی. البته حرف های خامنه ای در روز غدیر نکات و پالس های ریز و مهم دیگری هم داشت که من قصد ندارم واردش بشوم. تا همین جا هم نمی خواستم بنویسم در شرایطی که امنیت فیزیکی ایرانیان هم مورد تهدید است. اما سخت بود زبان بکام گرفتن و حق و حقیقت را آشکار نکردن. از خوانندگان محترم هم تقاضا می کنم در کامنت ها دقت کنند و توهین و ترغیب به هیچ دین و مذهب و قومیت و ملیتی برجسته نشود اولاً و مهمتر اینکه به هیچ کدام از آنان اهانت نشود و الا قطعاً منتشر نخواهم کرد. یا...هو