۱۳۹۲ دی ۱۲, پنجشنبه

جمهوری اسلامی تطبیق پذیر، اصلاح پذیر و شکست پذیر نیست. روزمره باشیم و شاد فعلاً!

Luncheon of the Boating Party


1- گل کوچیک! فوتبال نیست. و فوتسال هم نیست. و در عین حال هر دو آن هاست. فوتبال نیست به این دلیل که فوتبال ورزشی است با تعریف مشخص، با تعداد بازیکنان مشخص، در زمین با ابعاد معلوم، با قوانین ومقررات جهانی و ... و فوتسال هم نیست به این دلیل که فوتسال هم مثل فوتبال دارای مشخصات و قوانین و مقررات ثابت و جهانی است و فقط  درکمیت ها با فوتبال متفاوت است. اما فوتبال و فوتسال هم است آنجائیکه در فرهنگ عامه هر جا توپی باشد و با پا به بازی گرفته شود؛ آن ورزش یا بازی را فوتبال می گوییم. گل کوچیک! فوتبالی است محلی که هیچکدام از اجزاء تشکیل دهنده اش تعریف پیشینی ندارد. و گروه دوستان یا همکاران یا هم محلی ها یا... خودشان در بین خودشان و بر مبنای میل و امکانات و هدف و... تفریحی یا کرکری و روکم کنی که دارند تصمیم می گیرند که چه کمیت هایی را توافق دارند و در همان بازی بخصوص آن را رعایت خواهند کرد. درست است که برخی کمیت ها ممکن است به عرف و تکرار در چند محله یا تیم مشترک باشد ولی اجباری به این کار نیست چون همه چیز به اراده و میل گروه تشکیل دهندۀ بازی وابسته است ونه هیچ چیز دیگر. همین طور اگر چه برخی اصطلاحات بعادت از فوتبال و فوتسال مثل پنالتی و کرنر و از این قبیل، مورد استفاده قرار می گیرد ولی هیچ کدام با اجبار قانون پیشینی اولاً و قانون جهانی ثانیاً همراه نیست.

2- جمهوری اسلامی حکومت نیست و انقلاب هم. و در عین حال هر دو آن هاست. حکومت نیست به این دلیل که حکومت تعریف جهانی با مقتضیات مربوط به خودش را دارد که مهمترین آن نظم قابل بازشناخت عامه و عنصر "تعیین تکلیف حکومت شوندگان از سوی حکومت کنندگان بطوری که اکثریت قریب به اتفاق مردم از این تکالیف برداشت شفاف و خط کشی شده داشته باشند"است. و همین طور انقلاب نیست چون هرج و مرج مطلق و قابل لمس توده ها را ندارد. و در بی نظمی خود دارای نظمی مستقر است. ولی جمهوری اسلامی در عین حال حکومت است به این دلیل که هر جا جمعیتی باشند و معدودی از آدم ها بر این جمعیت مسلط باشند در اصطلاح عامه حکومت خوانده می شود. و همین طور است انقلاب بودن جمهوری اسلامی؛ زیرا که هرج و مرج وهرکی هر کی بودن انقلاب هم در جای جای آن چه به زمان وچه به مکان قابل نشان دادن است. جمهوری اسلامی یک بازی گل کوچیک است: یک حکومت محلی که لزومی و تعهدی بر رعایت و تبعیت از هیچ نظم و انتظام و قانون و مقررات پیشینی ملی و جهانی ندارد. در بهترین حالت اینطور می شود گفت که جمهوری اسلامی حکومتی محلی و محدود است که تعدادی روحانی بنا به میل و سلیقۀ خود هر روز به بازی می گذارند و هرجا لازم دیدند مقررات وقوانین بازی محلی و منحصر به خودشان را تعویض یا جابجا می کنند.

3- لذا ست که هر بازیکن غریبه ای که بخواهد وارد این بازی محلی بشود اگر مارادونا یا لیونل مسی هم باشد ضایع می شود. زیرا که او اگر بخواهد خودش را با قوانین و مقررات فوتبال تطبیق بدهد ممکن نیست چون بازی روحانیان فوتبال نیست. وهمین طور است اگر بخواهد با قوانین فوتسال عمل کند. پس لاجرم او نخواهد توانست با مقرراتی که فقط در ذهن بازیکنان روحانی است ارتباط ماورائی بگیرد و هماهنگ بازی کند و خودش را و بازی را پیش ببرد. این بازی روحانیان وتیم شان شکست پذیر و اصلاح پذیر هم نیست زیرا ما وقتی می توانیم تیمی یا ورزشکاری یا رقیبی را شکست بدهیم یا موقعیتی و وضعیتی را اصلاح بکنیم که بر یک مقررات پیشینی و متعین توافق داشته باشیم. در غیر این صورت شما هرجور بازی کنید حریف و رقیب می تواند آنرا خطا محسوب کرده و بازی را بنفع خود متوقف کند.

4- با یک مثال کمی فانتزی هم از ورزش بوکس ساده تر کنم منظورم را: شما تصمیم می گیرید با بوکسوری رقیب مبارزه کنید و او را شکست بدهید. هر بازی و مسابقه و رقابتی دو طرف بازیگر دارد و هر بازیگری به دو کوشش حیاتی مجبور؛ که بدون اولویت یکی آمادگی خود است و دیگری شناخت از حریف. شما اگر محمد علی کلی دهۀ 60 میلادی باشید و حریف تان لیدی گاگای دهۀ اول قرن 21 میلادی بازهم فرقی در صورت مسأله نمی کند. چرا که اگر کلی هم نداند که شگرد لیدی گاگا روی رینگ بوکس کدام است و نقاط قوت و ضعف او چیست؛ باز هم نخواهد توانست آن کوهی از فولاد به این برگی از سکس غلبه کند.

5- شما ماه ها وقت صرف می کنید تا می فهمید که جمهوری اسلامی گاردی بسته دارد اولاً؛ جناح راستی شکننده دارد ثانیاً؛ هوک های چپ ریز وتیزی در جناح چپ دارد ثالثاً؛ رقص پا ندارد و ساکن بازی می کند رابعاً و الی ماشاءالله. اما روز مسابقه که وارد رینگ می شوید با بوکسوری کاملاً متضاد با شناخت تمرین کرده تان مواجه می شوید که گاردی باز، دست راستی بشدت قوی، دست چپی چلاق، رقص پایی بسرعت فرفره و الا ماشاءالله دارد. نتیجه معلوم است که معلوم است: شکست کِلِی وپیروزی لیدی گاگا. در چنین باختی طبیعی است که شما نه تنها سرافکنده و خودتحقیر می شوید بلکه دوستان و تماشاچیان هم شروع می کنند به سخره گرفتن شما و بازی و خودشان،  و حداکثر کوشش بعدی شان را صرف پیدا کردن یک جورج فورمن یا مایک تایسون می کنند.

6- وقتی ما در بدیهیات شناخت جانوری به کراهت جمهوری اسلامی درمانده باشیم و گمان کنیم که با حکومتی در ابعاد تعریف حکومت مدرن روبرو هستیم و نباشد -که نیست- با چه چیزی می خواهیم خودمان را تطبیق بدهیم. یا چه چیزی را می خواهیم اصلاح کنیم. و از همه بدتر کدام حریف را می خواهیم شکست بدهیم آن هم با ناک دان و ناک اوت. در این جاست که به همۀ خودمان که تماشاگرانی مستأصل و در حال خود زنی هستیم من تیتر مطلبم را می گویم: "جمهوری اسلامی تطبیق پذیر، اصلاح پذیر، شکست پذیر نیست. روزمره باشید و غصه نخورید و بهمدیگر گیر ندهید و زندگی را شاد برگزار کنید در حد ممکن!

7- جمهوری اسلامی فقط می تواند فرو بپاشد یا به استحاله از درون یا به جنگ از بیرون! جنگ از بیرون وحشتناک است و کشورمان را نابود می کند. لذا تنها راه حل باقیمانده استحاله از درون است. و اینجاست که من هم پیشنهاد می کنم باید با زندگی و شادی از سوی ما و با نتیجۀ قطعی بروز چند تیرگی و شکاف در درون حاکمیت؛ گروگان بانان سی وسه ساله را واداریم که هر چه بیشتر خودشان را برون ریزی کنند و  بشناخت دقیق ما و جهان از ماهیت اصلی شان کمک کنند تا هم ما بدانیم با چه حریفی وبا چه مشخصاتی باید مبارزه کنیم. و هم افکار عمومی جهان بتواند با ما همذات پنداری کند، و سه دیگر اینکه حاکمان متحجر نتوانند خودشان را در قالب انقلاب و هرج ومرج؛ حکومت و دارای نظم و نسق معرفی کنند. و مهمتر از آن بتوانیم از شکاف های داخل بازیگران اصلی یارگیری کنییم. یا...هو

پی نوشت: این پست را یکبار در 14 تیر 90 خورشیدی منتشر کرده ام. دیدم بغض جوانان را و سیرکی که داشت از شادی خالی می شد. گفتم حرف اصلی را یکبار دیگر مرور کنیم و زیادی حرص نخوریم و زندگی ادامه ارد.

۶ نظر:

ناشناس گفت...

این متن بدجور بوی ناامیدی می دهد...چرا اینقدر ناامید...؟؟؟

غریب آشنا گفت...

این پست تو را یادم آمد دلقک و چه گًل گفته‌ای کّل داستان را که جز این نیست و لاغیر. فقط من استحاله از درون را چند وقتیست که باور ندارم به علت انفعال بیش از اندازه توده مورد علاقه تو که امکان هر گونه حرکت ولو کوچک را از آنها سلب کرده، خود این اختاپوس هم هر چند دچار انشقاق شده و در حال استحاله نشان میدهد لیکن زایش‌های جدید در این اژدهای چند سر و اتصال تمام این سرها به یک تنه واحد در مواقع خطر و مرگ و نیستی‌، چندان به این انشقاق فرصت گسترش نمیدهد. پس قطعا یک راه باقیست و آن جنگ از بیرون است که فضا به سمت آن پیش خواهد رفت ولی‌ نه‌ با آمریکا بلکه با یکی‌ از همسایگان در آینده نزدیک یا با یک اجماع جهانی‌ در آینده دور. به هر صورت از ما که گذشت پس به گفته تو بهتر است شاد باشیم از درون ، گور پدر بیرون که اینهم اسمش میشود توهّم. میبینی‌ در چه چاله‌ای گیر افتاده ایم.

گمگشته گفت...

سلام
مرسی باشه ما هم می شویم الکی خوش، اما به خدا واقعیت چیز دیگری شده
این مطالب را باز نشر نکنید اما بخوانید لطفا
ما در جامعه ای زندگی می کنیم
1- زنهای متاهل برای تامین مایحتاجشان براحتی آب خوردن تنی فروشی می کنند مجبورند. می آید مغازه برای یک دست لباس برای بچه اش می رود اتاق پرو
2- شوهر معتاد است زن می رود دنبال شخص سوم
3- جوانان جملگی معتاد
به مواد مخدر، الکل، افسردگی، دزدی
اگر محدود بود خو ب بود اما عین وبا دارد کل جامعه را میگیرد.
از طرفی پول درآوردن بسیار سخت شده اما خودشان مثل ... از کلیه رانتها و امکانات اشتفاده می کنند
ما که هیچ و میگوییم چشم و الکی خوش میشویم اما تا کجا؟
سلامت باشید

ناشناس گفت...

جمهوری اسلامی تطبیق پذیر، اصلاح پذیر، شکست پذیر و فروبپاش نیست.
تا خود نقی زهور نکنه، اوضا درست بشو نیس! حالا ببین کی گفتم؟!

شهروند گفت...

سلام دلقك عزيز
درد آدميزاد از فهميدنه ، اگر نبود اينهمه تاثير حكومت روحانيون بر زندگيه روزمره ي اهالي اين آب و خاك ، شايد اندك مجالي براي شادي بود
آقايان از بام تا شام در تمام شئون زندگيمان حضور پررنگ دارند
از خوردن و خوابيدن و پوشيدن و راه رفتن بگيريد تا انديشيدن و گفتن و اخيرا هم زاييدن !
پاينده باشيد

ناشناس گفت...

اصليترين تاكتيك جنگي جمهوري اسلامي عليه مردم بلوف زنيه با ايجاد انواع رسانه ها و كاشتن بذر نااميدي بين مردم. لطفا اين سلاح را سمت خود نگيريم. اين بلوف زني حداقل با دنياي بيرون كه كمتر در معرض اين تاكتيك بودن بارها ثابت شده. بوي فروپاشي ميايد.