کاش خامنه ای کمی مهربان بود با جوانان زندگی خواه و مدرن؛ تا می توانستم حملۀ ترامپ به سوریه را محکوم کنم!

1- در مورد ماجرای نامزدی رییسی برای ریاست جمهوری از یک نکتۀ بسیار بسیار مهم غفلت کرده بودم. و آن حساسیت بسیار زیاد و حیاتی خامنه ای نسبت به میزان مشارکت مردم در انتخابات بود. زیرا موضوع تعداد رأی دهندگان به "ناموس نمایش مشروعیت مردمی جمهوری اسلامی" از سوی خامنه ای تبدیل شده و او فارغ از هر محاسبۀ برد و باخت - البته که بی اهمیت هم نیست - می خواهد با هر ترفندی شده تعداد بیشتری از جمعیت را به پای صندوق های رأی بکشاند. بویژه الان که اوضاع و احوال و شرایط جهانی این نمایش مشروعیت را بیش از هر زمانی دیگر تشدید کرده است. هرچند که محتمل است خامنه ای به افق های بلند مدتی هم نظر داشته باشد اما نقطۀ ثقل موافقت او با آمدن رییسی مربوط به همین نکته است و اهداف کوتاه مدت را نشانه گیری کرده است. بعبارت دیگر آن ادعای خامنه ای در مورد دستور به احمدی نژاد برای نامزد نشدن بخاطر جلوگیری از دوقطبی شدن انتخابات اشراف به این داشته است که دوقطبی خارج از الیگارشی رسمی (دارای دو جناح اصولگرا و اصلاحطلب) مضر است و الا بدون ایجاد دو قطبی - اما خنثی - شدید امکان رأی گیری از مخالفان و منتقدان تحولخواه جمهوری اسلامی غیرممکن است. خامنه ای رییسی را در این قالب مؤثر تشخیص داده و پربی ربط هم نیست. زیرا فقط مطرح شدن نامزدی رییسی - هنوز قطعی نشده - مخالفان برانداز و رادیکال جمهوری اسلامی در خارج از کشور را هم تحت تأثیر "من رأی می دهم که رییسی برنده نشود" قرار داده است.

2- گزاره های دیگر نسبت داده به نیت و انگیزه های بلند مدت خامنه ای - از قبیل دارد رییسی را از راه شبیه سازی با به رهبری رسیدن خودش برای رهبری آینده آماده می کند. یا می خواهد او را بازنده و بی اعتبار کند و یا می خواهد با رییس جمهور کردن رییسی دُور را از دست روحانی و اصلاح طلبان بگیرد و ... - را عامل اصلی نمی دانم. خامنه ای مثل همۀ عمر جمهوری اسلامی بروز مرگی فکر می کند و همانطور که توانسته تا کنون با سیاست از این ستون به آن ستون فرج است حکومتش را نجات بدهد در مورد رییسی هم به اصلی ترین اولویتش که "ایجاد شور انتخاباتی از راه دوقطبی سازی خنثی بین وفاداران به الیگارشی است" نظر دارد و هر سود - زیانی برای رهبری خامنه ای ندارد - دیگری که در میان مدت و بلند مدت هم همراهش بشود - مثل برنده شدن رییسی در انتخابات - چه بهتر! این را به این دلیل برجسته می دانم که معتقدم خامنه ای دست بهیچ نوع تقلبی اعم از شکلی - ریختن آرای قلابی به صندوق ها و یا تقلب در شمارش آرا و امثالهم - و محتوایی - مهندسی پیش از انتخابات از سوی سپاه و بسیج و غیره - نخواهد زد. زیرا از وقایع سال 88 بشدت ترسیده و هرنوع عملی که باعث زیر سؤال رفتن سلامت انتخابات بشود خودداری می کند. تا جائیکه دلیگانی نمایندۀ مشهد مصاحبه کرده و تلویحاً گفته بود که: "رییسی همان اول به استناد حکم خامنه ای برای ریاست تولیت امام رضا می خواست بیانیۀ انصراف بدهد که خامنه ای مانع شده است". اما دلیگانی بلافاصله با واکنش تند دفتر خامنه ای مجبور شد حرفش را پس گرفته و مدعی شود که او چنین چیزی نگفته است.

3- البته هنوز هم بسیار مبهم است صحنه و من - همانطور که خودشان هم - از ساز و کار جمنا سر در نمی آورم و نمی دانم که چطور قرار است وارد انتخابات بشوند. مسخره ترین سناریو البته موضوع "نامزدهای پوششی" است که اولین بار اصلاح طلبان مطرح کردند در مورد کمک به حسن روحانی. زیرا چنین سناریویی مسخره تر از آن است که بفکر آدم سالمی رسیده باشد. اگر قرار بر این باشد که از ابتدای ورود به مسابقه برای رأی دهندگان مشخص کنند که چه کسانی نامزد واقعی نیستند دلیلی ندارد رأی دهنده ای آنان را جدی بگیرد و پای حرف ها و برنامه های آن ها بنشیند. حداکثر این بود که می توانستند مثل مناظرات سال 84 - هاشمی احمدی نژاد - کارشناسانی را تعیین کنند از دو طرف تا در موضوعات تخصصی بحث و مناظره کنند. اما اینکه طرف از اول بعنوان نامزد یدکی از شورای نگهبان صلاحیت بگیرد از عجایب نچسب این دوره است. باید منتظر باشیم ببینیم این دیگر چه صیغه ایست و مستندات قانونی آن چطور قابل توجیه است.

4- در مورد حملۀ امریکا به پایگاه سوری اما قبلاً اعلام کنم که من - فارغ از گوربابای متحدان اسد که خامنه ای و پوتین هستند - در حال حاضر طرفدار بشار اسد هستم و او را مناسب ترین - و در صورت انتخابات آزاد مقبول ترین هم - سیاستمدار سوری برای ریاست به آن کشور می دانم. چون تنها خواسته ام برای حکومت ها و رهبران خاورمیانه سکولار بودن آنان است و نه لزوماً دموکرات بودن سوییسی آنان! - من خاورمیانه و کشورهای اسلامی را (بغیر از ایران شیعه) مستحق و لایق دموکراسی "هر نفر یک رأی" نمی دانم و تا لیبرالیسم به حدی پیشرفت نکند که بتواند اسلام ضد مدرنیته را بمحاق ببرد هر نوع رأی گیری توده ای را رسیدن بنوعی از اختلاط سیاست و دیانت - رادیکال تا کمتر رادیکال - می شناسم و می ترسم. که نه تنها آزادی های فاخر (سیاسی و آزادی بیان و مطبوعات و مدیا و ...) را محقق نمی کند که آزادی های اجتماعی طبقات متوسط کشورها را هم از دست مردمشان می گیرد. مثل نمونۀ ایران یا مصر مرسی و ... و ترکیه که در راه عقبگرد است.

5- حملۀ محدود اما شدید ترامپ به پایگاه سوریه را هم تجاوز آشکار و بسیار بی دلیل امریکا به یک کشور مستقل می دانم و از اینکه کشورم در دستان آخوندهای خشکه مقدس باعث شده که مجبور باشم از اعمال وحشیانۀ غربی ها علیه کشورهای "غیرهمسوی سیاسی و نا تسلیم" استقبال کنم و برایشان دست افشانی کنم بسیار بسیار ناامید و افسرده و ناراحتم. من روایت خود بشار اسد و ایران و روسیه - در مورد ماجرای تسلیحات شیمیایی بکار رفته -  را بیشتر از حکایت تبلیغاتی امریکا و غرب - نمی دانید این سه روزه چه حجم غیر قابل اندازه گیری از تبلیغات رسانه ای از عکس ها و فیلم های کودکان سوری مجروح و کشته در این ماجرا را به شبکه های متعدد مدیاهای خود داده اند - قبول دارم. حداکثر ظنم به خباثت بشار اسد جلوتر از این نمی رود که او با اطلاع از وجود عناصر شیمیایی در انبار مهمات مورد هدف تروریست های مخالفش آن را بمباران کرده؛ تا نشان دهد که تکفیری ها و مخالفانش چه نیروهای خطرناکی هستند. اما از نابختیاریش خودش متهم استفادۀ مستقیم از سلاح شیمیایی شده است. در حالیکه نه در غوطه در 4 سال پیش ثابت شد و نه نهایتاً اینبار ثابت خواهد شد که اسد سلاح شیمیایی استفاده کرده باشد. ترامپ اگر می خواست براستی بخاطر سلاح شیمیایی اسد را تنبیه کند باید منتظر می ماند و در تشکیل کمیسیون حقیقت یاب سازمان ملل تسریع می کرد و بعد از اثبات جرم مجازات را اجرا می کرد. مطلقاً - با تأکید بر مطلقاً - اعتقاد ندارم که اسد سلاح شیمیایی استفاده کرده باشد. چون نه سلاحش را دارد و نه منطق سیاسی اش را. سلاح شیمیایی و کشتار جمعی سلاح آخرین لحظات باخت در جنگ هاست و هیچ نیرویی در هنگام دست بالا داشتن در جنگ سلاح کشتار جمعی استفاده نمی کند. و چه کسی است که منکر موضع پیروز اسد و پوتین در یکسال گذشته باشد.

6- البته از این نظر که این حمله ترامپ تلفات انسانی چندانی نداشته است اولاً و دیوانگی و غیرقابل پیش بینی بودن ترامپ و هراس از او را تبلیغ می کند ثانیاً و نوعی اخطار و هشدار به خامنه ای و رادیکال های ایران هم است ثالثاً و در کنار تعلیق طرح تحریم های جدید از سوی کنگره تا بعد از انتخابات ایران به پیروزی معتدلان در انتخابات عنقریب جمهوری اسلامی کمک می کند رابعاً؛ و علی رغم چندش آور بودن چنین مظالمی؛ استخوان در گلو از آن استقبال می کنم. و کاشکی آین آخوندهای کثافت بخاطر یک لچک بر سر زنان و دختران ایران قیصریۀ ایران را به آتش نمی کشیدند تا من هم با تمام وجودم و در کنار حکومت سکولار کشورم از این سیاست کثیف غربی ها در مقابل ملت های ضعیف تبری می جستم. اما آن یک کف لچک اجباری چنان خانمان برانداز شده در ایرانم که پوزۀ خون آلود ترامپ را با مهربانی شستشو می دهم! لعنت به تحجر و جمهوری اسلامی خامنه ای. یا...هو