خوشحال شدم دیدم حال مردم خوب بود در آزادی. خدارا شکر. تبریک می گویم پیروزی تیم ملی را!

1- می خواستم بنویسم بغیر از برخی "جوادبازی"های در حین مسابقۀ تیم های ملی ایران و قطر همه چیز خوب بود؛ از همبستگی ملی ایرانیان تا ورزشگاه مالامال از تماشاچی آزادی. دیدم خیلی بد می شود چون اسم مبارک نکونام عزیز هم جواد است - و اتفاقاً او هم عامل اصلی جوادبازی ها بنظر می رسید - لذا پشیمان شدم از نوشتنش تا خدای ناکرده گردی بدامان اولین تجربۀ مربیگری کاپیتان بسیار فهمیدۀ چندین سالۀ تیم ملی ننشیند. اما جواد نکونام هم حق داشت چنین از خود بیخود شود در شادی شکست قطر. زیرا که او بدجوری از قطری ها دلخور است بخاطر ضایع کردن یک فصل فوتبال او در آماده ترین زمان سنی وقتی از ایران به قطر رفت و بی معرفتی دید و برای اثبات شایستگی هایش به اوساسونا و لالیگای اسپانیا پیوست. و اتفاقاً بعد از کامیابی در اسپانیا و پایان فوتبال اوجش هنگامی که دوباره از استقلال به قطر رفت بازهم بیشتر از نیم فصل دوام نیاورد بخاطر قدرناشناسی قطری ها. البته این مسئله در بعدی کوچکتر برای سیدجلال حسینی هم تکرار شد و او هم یک فصل بیشتر دوام نیاورد در قطر و مجبور به بازگشت بوطن شد. و این هردو خیلی زیاد خوشحال بودند از شکست قطری که مرتب روی اعصاب بود.

2- همین عادت بد قطری ها برای روی اعصاب رفتن هم بود که گره بازی را گشود و باعث برد بسیار شیرین و دراماتیک آخرین دقیقه ها شد. ماجرا را اینطور دیدم که دروازه بان الجزایری - فرانسوی قطری ها با اطمینان از اینکه بازی مساوی شده، آمد شیرین کاری کند و یک چشمۀ آخر را هم او بیاید برای سربسر ایرانیان گذاشتن و اعصاب خردی. و الا یاشین و دخیا و کاسیاس و نویر هم جرأت نمی کند که در دقیقۀ نود بازی مساوی شده بخواهد از بین دو بازیکن مهاجم روبدروازۀ رقیب (ایران) پاس کم جان بدهد به بازیکن خودی. ولی الکانته داد و انصاریفر هم قاپید و قوچان نژاد هم - مثل اینکه زاده شده برای درخشش در تیم ملی - حسابش را رسید. و وقتی جهانبخش روی پاس خوب آندو آن سوپر گل دقیقۀ 100 را زد دیگر قطر فهمیده بود که با دم شیر بازی کرده و خورده شده.

3- هر دو بند بالا مقدمه ای بود که بگویم بازی ایران و قطر بازی قشنگی نبود از جهت فوتبال زیبا که نیمۀ اول کمی چربش با قطر بود و در نیمۀ دوم با همان کمی چربش اینبار بنفع ایران. علت هم این نبود که بچه ها خوب بازی نمی کردند - البته که فشار روانی در اوج بود برای اولین بازی آن هم جلو 90 هزار تماشگر مشتاق و برای اولین بار نیمی سفید پوش مثل فوتبال های دنیا - اما دلیل اصلی گره خوردن بازی تاکتیکال بودن شدید بازی بخاطر دو مربی برجستۀ هر دو تیم در دو طرف بود که با دقت و وسواس تیم های مقابل را آنالیز کرده و راه تحرک تیم ها را بسته بودند. اما زیبایی فوتبال یکبار دیگر همه چیز را تغییر داد و کاری که در 93 دقیقه ممکن نشده بود در آخرین دقایق وقت تلف شده ممکن شد و توی استادیوم بوده ام و می دانم چنین بردهای دراماتیکی چقدر شادی بخش و هیجان آفرین است.

4- اما هر سه بند بالا مقدمه ای بود تا برسم به این شادی که حال مردم ایران خوب است و خدارا شکر. چون دیروز هم خبر داشتم که سینما روهای ایرانی ترکانده اند و ساعت 6 صبح صف کشیده اند و رفته اند و فیلم فروشندۀ اصغر فرهادی عزیز را تماشا کرده اند. همیشه سالن های پر سینما و استادیوم و کنسرت و ... نماینده ای از حال خوب بودن مردم است بویژه طبقۀ متوسط. و این برخلاف سیاست های این روزهای حاکمان بود که سعی می کنند بهر زور و زحمت و بگیر و ببندی هم شده حال مردمان را بگیرند و ابزار شادی شان را بعزا بنشانند. خوشحالیم از این جهت است که مردم بی خیال دعوای سیاست و دعوت به خمودگی و ناامیدی توسط رفتارها و گفتارهای امام جمعه های کفتار؛ همبستگی ملی شان را تقویت می کنند و شاد و سرخوش پیام "ما عقب نشینی نخواهیم کرد" می فرستند و این بهترین پیام ممکن است.

5- و حرف سیاسی اش هم این می شود که: می دانستیم که خلع سلاح هسته ای آیت الله خامنه ای یک سری تبعات ناخواسته و تحمیلی دارد که تغییر سیاست منطقه ای انقلابی دخالتگر به سیاستی متعارف تر مهمترین آن هاست. و این تغییر در حال رخ دادن است و حال مردم را از این هم که هست بهتر خواهد کرد. حسن روحانی را تشویق می کردم که سوار این دست آورد لاجرم برجام شود و کمی تغییر را در خارج سریعتر پیش ببرد و کمی در داخل بهتر و سفت تر مقاومت کند. خب تشویقم جواب نداد و حسن روحانی بجای زیاد کردن فشار بر روی متحجرین خودش هم برگشت کنارشان و مردم را فروخت به امامان جمعه و رضایت الیگارشی ضد زندگی و شادی. طبیعی است که بدلیل عدم نیازمان به احدی در هیئت حاکمه از این به بعد - چون فشار تغییر از بیرون  ادامه خواهد یافت - به حسن روحانی درمانده در فیش های حقوقی هم برنخواهم گشت و این اوست که بزودی بدنبال ما موس موس خواهد نمود. و من مرتب دارم به  او و سایر حاکمان اخطار می کنم که متنبه بشوند و اگر مانعی از سرراه شادی مردم بر نمی دارند حداقل موانع جدید هم نتراشند در هراس از تحجر و عبوسی و ضد زندگی.

6- پیروزی شیرین و بسیار مهم تیم ملی فوتبال در اولین بازی را تبریک می گویم و از خوشحالی مردم هم در لحظه خوشحالم و هم برای نشانه های مقاومت مردم برای زندگی بهتر در آیندۀ نزدیک خوشحالم. اگر هم از حال خودم بپرسند اعتراف می کنم که تنها آرزوهای واپسینم یکبار دیگر در شعاع نفس شادی آن ها از نزدیک قرار گرفتن تنها دغدغۀ و نوستالوژی همیشه بامن است و می خواهم با همۀ آنان از پیر تا جوان و البته زنان همراه و همصدا ایران ایران فریاد کنم! مرسی کی روش. مرسی جواد و مرسی ملت. و همۀ فوتبالیست های ملی. یا...هو

بعد از تحریر: جنگ روانی جزیی از بازی های مدرن امروز فوتبال است و مربیان اگر جنگ روانی را ببازند در زمین هم می بازند. لذا هیچکدام از حرکات و گفتارهای پیش و در حین بازی - البته بدون فحش و فضیحت - چه راجع به ملیت های مختلف قطریها یا آن شادی تحریک کنندۀ جواد نکونام خارج از عرف و قابل نکوهش نیست و فوتبال یعنی همی کری ها و منم زدن ها!