خامنه ای جدید: درمانده در مقابل اعراب و ملک سلمان؛ مهاجم به شادی و زندگی خواهی ایرانیان. دیگر گول نمی خورند مؤمنان!

1- یادم نمی آید در سال های اخیر اینقدر ناراحت و عصبانی شده باشم که از اخبار اندرونی فاسد حسن روحانی شده ام در روزهای اخیر. خوانندگانی گمان برده اند که من از نفس چند صد میلیارد فساد قانون مدار در بین دولت مردان و مدیران به فغان آمده ام. یا حتی خودم شک می کنم که نکند قصۀ شخصی خودم هم در نوع موضع گیری و تحلیلم اثر گذاشته است. و آن قصه چیست: "از سال 88 بدستور ضد اطلاعات ارتش حقوق بازنشستگیم را قطع کردند. تا اینکه بعد از یک پروژۀ طولانی دوندگی و تحقیر بچه هایم در ایران و اخذ حکم دیوان عدالت اداری حقوقم در سال 92 مجدداً برقرار شد و همچنین قرار شد 4 سال حقوق بلوکه شده ام را هم پرداخت کنند. در سه سال گذشته و با مراجعات مکرر بچه ها و وکیل شان برای دریافت مبلغ کمتر از 50 میلیون تومان (سرجمع حقوق و مزایای بازنشستگیم در چهار سالی که دلار 1000 تومان بود) همواره با یک پاسخ از سوی بانک و ارتش مواجه شده اند: پولی برای معوقات! نداریم  و نمی توانیم 40 میلیون تومان حقوق بدیهی چهار سال گذشته پدرتان - به رأی دادگاه هم رسیده - را پرداخت کنیم. و هنوز پاسخ همان است که بود.

2- اما واقعیت این است که من نه از ظلم بخودم و فرزندانم برآشفته ام و نه از مدیران چپاولگر کینه ای بدل دارم که باعث این قدر عصبانیت و ناراحتیم شده باشد. ناراحتی من از تو زرد در آمدن دولت روحانی در حساسترین برهۀ زمانی است. زیرا همانطور که بارها گفته ام و مستندات آن را در اوضاع جهان و منطقه نشان داده ام در حال حاضر بهترین فرصت تمام عمر جمهوری اسلامی فراهم شده که از شکست استراتژی مخرب و انقلابی خامنه ای در جهان و منطقه بهره برداری شود برای رفتن بسوی یک حکومت عرفی و تبدیل انقلاب به حکومت. در چنین کانتکستی است که یکباره شلوار روحانی گهی از آب درآمده و بیرق شده بر سر راه اصلاحات تحولخواه در ایران. و مهمتر اینکه معلوم شده حسن روحانی اراده ای برای تغییر رادیکال شرایط انقلابی به حکومت متعارف را هم نداشته و ندارد و شعارهایش همه دروغ و فریب بوده است. اما شرح ماوقع:

3- از روز اولی که شروع کردم برای ایران نوشتن در شش سال پیش - بویژه بعد از پیدایش بهار عربی و متعاقب آن ظهور داعش و تا برسد به خروج معترض مقتدا صدر از سیاست و موضوع تحریم های منجر به برجام و اوضاع در سوریه و ترکیه و عراق و ... ده ها شاهد از داخل و خارج و منطقه و رفتار عربستان و ووو - مرتب نوید داده ام که ایدئولوژی اسلام سیاسی در حال شکست است و بزودی شاهد تغییرات مثبتی در استراتژی مخرب و دشمن محور خامنه ای خواهیم بود. تا اینکه این اواخر مصرّ بوده ام که استراتژی ضد امپریالیستی و ایدئولوژیک خامنه ای شکست خورده و کشور وارد مرحلۀ خطرناک بن بست ایدئولوژی (بلاتکلیفی استراتژیک ) شده است. و یادآور شده ام که هرچقدر این بلاتکلیفی استراتژیک طولانی شود ایران بهمان نسبت ضررهای هنگفتی را متحمل شده و بهره ای از فرصت های طلایی بوجود آمده نخواهد برد.

4-  اینک معلوم شده است که چانه زنی در بالای هرم حکومت - که به آتش بس زبانی بین خامنه ای و روحانی انجامیده تا اینجا - به این توافق بینابینی رسیده است که استراتژی حکومت با شیب خیلی خیلی ملایم و اظهار نشده و غیرشفافی تغییر کند. که مهمترین نمود قابل رصد اخیر آن در روزهای گذشته تغییر معاون عربی وزارت خارجه امیرعبداللهیان است. به این معنا که یک عنصر ایدئولوژیک را برداشته اند و یک دیپلمات میانه روتر را جایگزین کرده اند. تا اولاً نقش وزارت خارجه در سیاست های منطقه ی و عربی را پررنگتر کنند و ثانیاً یک پالس عملی به عربستان و شرکای بین المللی در سوریه بفرستند که کشتیبان را سیاستی دگر آمد. این موضوع البته نشانه های پنهان تری هم دارد. مثل نوع استفادۀ ابزاری دولت عراق از حشدالشعبی در حمله به فلوجه و رفتن سلیمانی به فلوجه بعد از موفقیت های اخیر ارتش عراق. می دانیم که در عملیات فلوجه حشدالشعبی عراق را تا پاکسازی و محاصرۀ اطراف فلوجه بکار گرفتند و بمحض رسیدن نبرد به شهر فلوجه، شیعیان را از منطقه مرخص کردند. بعبارت دیگر بتعبیر من از حشد الشعبی نه بعنوان یک شریک جهادی بلکه بعنوان ابزار جهادی - اسمش را می گذارم جهاد بدون غنیمت - استفاده کرده اند و سلیمانی را نه در هنگام فتح فلوجه - نقش نظامی - که برای تکریم و تعارف بعد از فتح فلوجه - در نقش سیاسی - به آنجا برده اند.

5- و من دغدغه ام تاقبل از معلوم شدن زردی روی روحانی  در این جهت بود که اولاً چرا باید روحانی با شیبی چنین ملایم و ناگفته و پنهان تن به تغییر راهبرد بدهد که ایران نتواند از محسنات و فرصت های آن استفاده کند. چرا که اگر روحانی و عرفی گرایان می خواستند و بخواهند و صادق باشند؛ کافی بود و است با کمی فشار بیشتر به خامنه ای و ایدئولوژیک ها کل پروژۀ اسلام سیاسی خامنه ای در خارج از مرزها را بشکنند و متوقف کنند. در چنین حالتی هم غرب بیشتر به کمک مان می آمد و هم اعراب و عربستان از سلاح شیعه هراسی خلع می شدند. اما حالا در حالیکه ایران عملاً اسلام سیاسی و سیاست های منطقه ایش را لاعلاج دگرگون کرده و می کند؛ در عین حال قادر نیست با صدای بلند تغییر راهبردش را تبلیغ و از دنیا و منطقه امتیاز بگیرد.

6- حالا تصور کنید که من و ما در چالش فکری با چنین موضوع کلانی یکباره مواجه می شویم با افشای حقوق های نجومی و انفعال مستأصل روحانی. یعنی در حالیکه ما متصور بودیم که یک رییس جمهور ایراندوست و عرفی گرای پشیمان و صادق را بجنگ پلیدی "بلای خانمانسوز ایدئولوژی شریعت گرا" فرستاده ایم و فقط داشتیم به کند و تند بودن و استفادۀ بهینه از شرایط پیش آمده فکر می کردیم. آواری چنین سهمگین از اتهام "روحانی و دولتش فاسد هستند" بر سرم خراب شده است و هیچکس هم جوابگو نیست. آیا این روحانی با این بضاعت از مدیریت سهل انگار و رانت ده و فاسد پرور می تواند همان رییس جمهوری باشد که بخواهد راهبرد کلان کشور را تصحیح و از شر مخرب خامنه ای بدرآورد؟ بدیهی است که اگر هم بخواهد - معلوم شده که متقلب بوده و نمی خواهد هم از دورهمی خارج کند منافع ملی را - دیگر نمی تواند. زیرا همین موضوع بظاهر سادۀ فیش ها چونان شمشیر داموکلسی او را در تعادل خیانت به کشور ثابت قدم خواهد کرد. آیا شما بودید دیوانه نمی شدید برای از بین رفتن بهترین فرصت تغییرات راهبردی در کشور. 

7- و این نکته را تأکید کنم که هر آنچه راجع به ضعف و قلابی بودن حسن روحانی می نویسم معنای مقابلش این نیست که خامنه ای تقویت می شود و از آن می ترسم. نه؛ خامنه ای و ایدئولوژیش قطعاً شکست خورده در خارج؛ و بهیچ عنوان قابل بازسازی و بازیابی نخواهد بود. در داخل البته بازهم فشارها به بدنۀ زندگی خواه حداکثر خواهد شد که اثرات شکست خارجی؛ داخل کشور را هم از کفشان خارج نکند. اما دیر یا زود - که دیرش هم زود است - شکست خارج بر مناسبات داخل هم چیره خواهد شد و اوضاع بسمت بهتر پیش خواهد رفت. آرزو و امید داشتم که این بهبود اوضاع بدست روحانی و دولتش محقق شود. اما اینطور نیست که روحانی موجد وضع جدید بوده باشد و پیشرفت و پسرفت بسمت خروج از ایدئولوژی بدست او اتفاق افتاده باشد. بلکه این اتفاق نتیجۀ همۀ عواملی است که از بهار عربی شروع شد - آدرسش را در بالا دادم - و با تحریم غرب و داعش سنی - عربی تقویت شد و با ملک سلمان در عربستان به نقطۀ غیرقابل برگشت رسید و فارغ از اینکه روحانی بود یا نه این اتفاق می افتاد. و از این پس هم بدون وابستگی به اراده ای در داخل ایران کماکان پیش خواهد رفت. حرف فقط در هزینه فایده است. اگر روحانی سالم بود و اراده ای هم در جهت منافع ملی داشت سریعتر و راحت تر می توانست تهدیدها را بفرصت تبدیل کند. و حالا که نیست! - البته منتظر حرکات بعدیش هستم - اتفاقات بر مسیر خواست خامنه ای تغییر نخواهد کرد و افول رو بزوال ادامه خواهد یافت. با هزینه های بازهم بیشتر و فایده های کمتر. لعنت به روحانی! یا...هو