اسکار سه ساله 56 ساله شد یتیم! و چه حیف شد که بابام گونتر گراس مرد.

1- تا سال 82 خورشیدی که سروش حبیبی نازنین را دیدم و طبل حلبی اش را قرض گرفتم که یک تنبکی هم من بزنم؛ همیشه فکر می کردم که من دوریان گری اسکاروایلد - نابغۀ ایرلندی - هستم. تازه در آن سال بود که متوجه شدم من خود اسکار گونتر گراس - نابغۀ آلمانی - هستم. البته بالاخره خودم را در دستۀ دلقک های لویی فردینان سلین - نابغۀ فرانسوی - یافتم در سرزمین هری پاتر جی کی رولینگ - جادوگر انگلیسی - با این امید که در لجن زدایی از سیاست مولود و مولد فاشیسم در میهنم نقش آفرینی کنم. شخصیت من بتبعیت از نویسندگانی که نام بردم و نویسندگانی - اعم از ایرانی و خارجی - که نام نبردم شکل امروزش را پیدا کرده است. اما اسکار وایلد در جوانی ام و گونتر گراس در انتهای میانسالی ام و فردینان سلین در شروع پیرانه سریم محبوب ترین کاراکترهای "همذات پندارم" را به بلوغ رسانده اند. جوان که بودم گمان می کردم که پیر نمی شوم و مثل دوریان گری شاهکار آقای وایلد این تصویر من است که پیر می شود و اوست که هرگاه بمیرد من هم تمام خواهم شد - البته یک علت بیرونی هم داشت که همواره جوانتر از سنم بنظر می رسیدم - هنگامی که به اسکار طبل حلبی گونترگراس رسیدم شک نکردم که من همان کودک فریز شده در سه سالگیم که دنیای بزرگان را دست می اندازم در حالی که خودم یک مسخرۀ کامل هستم از نگاه متعارف زمانه. اما دلقک های سلین بیادم آورد که من هم مثل دکتر سلین یک تکه تکه شده ام که باید تلاش کنم تکه پارگی خودم را تصویر کنم برای عبرت گرفتن از من و تکه تکه نشدن هموطنانم. بارها و بارها بخاطر قهرمانان این رمان ها - در حقیقت برای نویسندگان نابغه شان - از جا بلند شده ام و فریاد شوق کشیده ام و دست افشانی کرده ام در اتاقی تنها و خانواده ام را از زوال عقلم مطمئن کرده ام با: لبخند متعجب و مهربان "وا دیوونه شده ای؟!" و این فقط یک ادای احترام بود به گونتر گراس 87 سالۀ آلمانی که امروز در گذشت و مرا از شوق صحنه های معصومانه و اروتیک طبل حلبی اش به بزرگداشتش واداشت. روانش شاد که شادی بی نظیری بما داد. خانم رولینگ را هم بقرینه آورده ام. زیرا بغیر از یکی از کتاب های سری هری پاترش را نخوانده ام و بجز دو فقره از فیلم هایش بقیه را ندیده ام. اما او را بخاطر خلق آثار "رؤیا شدنی است" برای بچه ها و نوجوانان ستایش می کنم.

2- و اما بعد:
در صحنۀ لجنزار سیاست میهن خبرها هنوز سبز هر چند کمرنگ است بعد از عمرها زردی و پژمردگی. دکتر صالحی مصاحبه کرده و جزییات دقیقی از توافق با غرب را مطرح کرده که با روایت های امریکایی و ایرانی هردو هماهنگ است. و فاکت هایی که ریز کرده غیر از همان خلاصه ای که من برایتان نوشتم قبلاً چیز بیشتری نیست: 

"گروه مذاکراتی ما بمب نمی خواهیم رهبری را جدی گرفتیم. و همچنین خواست توسعۀ اقتصادی رییس جمهوری را هم جدی گرفتیم. و بهمین خاطر هر چه آن ها محدودیت تحمیل کردند برای راستی آزمایی از بی بمبی ما پذیرفتیم: ده ساله و 15 ساله و بیست ساله و عمری. و هر چه تحریم ضد توسعه بود را پاداش گرفتیم از تحریم شورای امنیت بگیر تا تحریم های اقتصادی اروپا و امریکا. والسلام".

دکتر صالحی این گزاره را در یک مصاحبه پخش کرده. اما صراحت لهجه اش و قابل فهم بودنش برای مخاطب ستودنی است. او چگونگی رفع تحریم ها را تیرگی زدایی کرده و گفته است که حرفش یکباره  خواهد بود و اجرایش گام بگام: هم برای ایران در اقدام به از کار انداختن تاسیسات و مواد غیر مجاز. و هم برای غرب مرحله بمرحله خواهد بود در رفع موانع حقوقی و قانونی و فنی و اجرایی تحریم ها. در مورد بازرسی ها عین واقعه را گفته که قرار نیست از هر سایت نظامی بازدید کنند. اما پذیرفته ایم که اگر به سایتی مشکوک شدند اجازۀ نمونه برداری از لوکیشن سایت را خواهند داشت. و حرف هایش صریح و ساده و مثل خودش راحت و لیبرال بوده و خودتان می توانید در یکی از سایت های داخلی یا خارجی منتشر کننده مطالعه کنید. اما یک نتیجه گیری از حرف هایش قطعی است که می نویسم: "توافق با غرب حتی در جزییات کلی یا کلیات جزیی اتفاق افتاده و فقط دیپلمات ها فرصت نوشتنش را پیدا نکرده اند. که قرار است در شروع دور جدید اینکار (نوشتن) انجام شود. و الا توافق برگشت ناپذیر است.

3- موضع گیری و دعوای سردار جعفری با هاشمی رفسنجانی هم بر سر خشکه مقدس ها نوعی تلاش عزیز جعفری برای ترمیم فاصله اش با تندروان است که بعد از پیام تبریکش راجع به تفاهم لوزان بدجوری گرا بسته بودند بسمتش که "سردار تو هم زرد کردی"! لذا خیلی عمق ندارد این جنگ های تازه و چون صحنۀ سیاسی ایران در حال پوست اندازی است بازیگران مختلف باید هم دچار تلاطم هایی شوند. تا مجدداً خودشان را بازتعریف کرده و جایگاه بگیرند. لذا از این جور برخورد ها و واگرایی ها و همگرایی ها در سه ماه آینده بسیار خواهیم دید و شنید. البته هاشمی رفسنجانی هم زیادی خودش را لوس می کند این روزها و مرتب متلک و تحقیر و تخفیف است که به شرکای سی ساله اش بار می کند آن هم با مدارک قلابی از مردگان فانی. دوست ندارم نامردی را اگر حامل الماس برای خودم هم باشد. پس من در اینجا حق را می دهم به شریعتمداری! یا...هو