پوزه بند به شریعتمداری و رسایی و نبویان کار خوب و بزرگی بود: آفرین بر روحانی و فرهادی!

1- درست است که وقتی بغض دارم از اوضاع ایران و شاخص های همه خرابش - وبرای تندتر کردن فضا - می گویم "روحانی" راه نیست. اما همیشه هم فراموش نمی کنم که بغیر از "روحانی" هم راه نیست. یا حداقل در شرایط فعلی راه نیست و من نمی شناسم. بنابراین با این مقدمۀ موجز اعتراف خوشحال می کنم که امروز 16 آذر و روز دانشجو روز "روحانی" بود. و به ایشان و همکارانش تبریک می گویم. حسن روحانی امروز دو موفقیت بزرگ کسب کرده است. یکی در حوزۀ اقتصاد با دادن بودجه ای متوازن و تا حدودی انقباضی به موقع به مجلس و دیگری در حوزۀ سیاسی با عقب راندن سران و موتور محرکۀ  جبهۀ پایداری از محیط دانشگاه.

2- در مورد بودجه و ارقام و چقدر واقعی بودن و قابل محقق شدنش تخصص اظهار نظر ندارم. اما همینقدر می دانم که روحانی با تخصص دومین بالاترین درصد اضافه بودجه به توان دفاعی و نیروهای مسلح کاری عاقلانه کرده در رفاقت با مهمترین تهدیدی که می تواند او را "بچالش ِ زمینگیر" بکشاند از نظر سیاسی. ضمن اینکه به صحنه آوردن مالیات دهی مهمترین بنگاه های اقتصادی تحت سیطرۀ آیت الله خامنه ای در مجلس قطعاً کار روحانی بوده و موافقت خامنه ای را روحانی اخذ کرده در پشت پردۀ چانه زنی های مستمر. تازه حتی اگر این اقدام در حد سمبولیک بماند - چنین عقیده ای ندارم و معتقدم که شورای نگهبان مالیات دهی آنان را تأیید خواهد کرد - بازهم به روی صحنه فراخواندن بخش مهمی از اقتصاد خارج از ارادۀ دولت و کشاندن به افکار عمومی اقدام مهمی بود و است.

3- اما شاهکار روحانی در حوزۀ سیاسی بود و حذف سخنرانی های شریعتمداری و رسایی و نبویان در دانشگاه ها که در تمام عمر جمهوری اسلامی اولین بار است و تا کنون هیچ رییس جمهور در معرض تهدید نیروهای خودسر نتوانسته بود آنان را از انجام مراسم خودخواسته جلو بگیرد. این عمل وزارت علوم و دانشگاه های کشور دارای برکات زیادی است و یک نتیجۀ مبارک. که ابتدا به مهمترین آن برکات اشاره می کنم و در نهایت به آن نتیجۀ مبارک:

الف- معلوم شد که حرف مطهری در مورد فرهادی درست است و او کمتر از نامزدهای استیضاح شده و رأِی نیاوردۀ وزارت علوم فتنه گر! نیست. و از اینجا معلوم می شود که رأی بالای مجلس بفرهادی با اشاره و دستور خامنه ای عقب نشینی کرده ارتباط وثیق داشته و رأی مستقل نمایندگان نبود.

ب- لغو سخنرانی های عناصر جبهۀ پایداری با استناد به مقررات و قانون حذف شده و گفته شده است که بدلیل عدم تبعیت بسیج دانشجویی و حزب اللهی های دعوت کننده از اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح دانشگاهی و خودسر بودن این دعوت آنان اجازۀ سخنرانی نخواهند داشت. بتعبیر دیگر نیروهای بدنۀ هواداران تیفوسی خامنه ای در دانشگاه ها با دعوت - بدون هماهنگی - از عناصر شاخص تندرو می خواستند اولاً یک ارزیابی بکنند از قدرت خودشان و ضعف فرهادی و ثانیاً می خواستند از مواضع جدید آیت الله خامنه ای در حال عقب نشینی بهتر آگاه بشوند. اگر موفق به انجام کار می شدند معلوم می شد که خامنه ای هنوز آنان را رها نکرده و کماکان در پشت صحنه به هواداران خویش وفادار است و حرف های دو پهلوی سیاسی چند وقت اخیرش مانور بنفع تندروان است و نه بنفع میانه روان. و معلوم است که حالا که موفق نشده اند بشدت واخورده و منفعل و نا امید از حتی خامنه ای هم شده باشند.

پ- این سرخوردگی و شکست مفتضح تندروان این خوبی را هم دارد که بازهم بیشتر دست و پای شان را جمع کنند و دیگر گز نکرده پاره نکنند مثل ماجرای اسید پاشی و چاقو زنی و تهدید حوزه های فرهنگی و اجتماعی. چون درست است که روحانی در مورد عدم معرفی اسید پاشان اصفهان بسکوت و توافق تن داد - چون خودزنی هم بود بخاطر لطمۀ بسیار شدید به آبروی جمهوری اسلامی. و روحانی که جزیی از سیستم است و نه اپوزیسیون - اما بلافاصله در جریان ورژن کم خطرتر و سبک تر چاقو زنی به زنان و دختران جهرمی مجرم را معرفی کرد با مشخص کردن عقبۀ حزب اللهی و بسیجی بودنش تا با نقطه چین علامت بگذارد مسیر اسید اصفهان تا چاقوی جهرم را. و به تندروان متذکر شود که مورد اصفهان آخرین مورد چشم پوشی است و مواظب خودشان باشند.

ت- پخش مستقیم سخنرانی روحانی در روز دانشجو از سیمای جمهوری اسلامی - بغیر از چند صحنۀ بسیار عریان راجع به حصر - پیروزی دیگری بود که روحانی بدست آورد و نشان داد که آیت الله خامنه ای سرافراز را با تعامل و برای تعامل با روحانی انتخاب کرده است. این هم برای آیندۀ نیروهای عرفی تر حاکمیت دست آورد خوبی است. 

ث- اقدام امروز نشان داد که سرپرست ها و وزیر نه ماهۀ وزارت علوم در چینش رؤسای دانشگاه ها خوب عمل کرده اند و تسلط خوبی بر روی دانشگاه ها دارند. تا جائیکه از دانشگاه های مادر و مهمی چون پلی تکنیک تهران و صنعتی اصفهان گرفته تا دانشگاهی نه چندان مهم در قم و دانشگاه آزاد اراک همه هماهنگ عمل کرده و از سخنرانی پاچه ورمالیده ها جلوگیری کرده اند. و این بسیار مهم است.

4- این علایم برشمرده ام که می تواند تا چند مورد بعدی هم گسترش یابد و نیازی نمی بینم؛ همه نشانه ای از یک نتیجۀ مبارکی دارد که آن هم عقب نشینی جدی خامنه ای از اوهام 25 سالۀ رهبریش است و جمع کردن دست و پای او از سر جزء بجزء سیاست های جمهوری اسلامی. درست است که اوضاع در حدی خراب است که الیگارشی ناچار از تن دادن به یک سری واقعیت هاست برای جلوگیری از سقوط و فروپاشی. اما این کمی بی انصافی است که همۀ عقب نشینی خامنه ای را به توافق منحوس روحانیان مختلف الیگارشی فرو بکاهیم. زیرا قطعاً روحانی برای عقب راندن خامنه ای تلاش پشت پردۀ زیادی کرده و او را که دیگر خودش هم توان و انرژی کافی جهت اصرار بر استراتژی اشتباهش در گذشته را ندارد به سلطنت کردن قانع کند و نه حکومت. خودم اما گمانه ام این است که مهمترین مستندات واداشتن خامنه ای به عقب نشینی از فساد و رانت های لجام گسیختۀ دولت احمدی نژاد فراهم شده است. به این معنا که روحانی همۀ فسادهای اداری و مالی و ارتشاء و اختلاس دوران احمدی نژاد را که فقط در حد یک سطر خبر رسانه ای می کند - مثل فساد 12000 میلیارد تومانی اخیر اعلان شده از سوی وزیر اقتصاد - گزارش های جامع و کاملی می دهد به خامنه ای با یادآوری تلویحی این نیش پنهان که همۀ این فجایع در حضور و حمایت آیت الله خامنه ای از احمدی نژاد بوقوع پیوسته است و خامنه ای را شرمنده بجا می گذارد.

5- حالا روحانی دارای قدرت خوبی شده در همراهی یا سکوت نظامیان و دست بیکی کردن با علی لاریجانی و تحت تأثیر قرار دادن آملی لاریجانی و می تواند سیاست های داخلی اش را هم ارتقاء بدهد و مزاحم عمده ای نداشته باشد. اما روحانی یک شانس دیگر و یک تهدید هم دارد و باید فریفتۀ اولی و فراموشی دومی نشود. شانسش این است که اولاً جمعیت ایران دیگر اینقدر جوان نیست که هیجانی بشود و فضا را رادیکال کند ضمن اینکه روحانی این خوشبختی را دارد که نخبگان مؤثر کشور یا همراهش هستند یا مزاحمش نیستند و سکوت می کنند. نمونه اش را در همین جهش اخیر دلار و سقوط بورس دیدیم که مطلقاً موج رسانه ای درست نکردند و اجازه دادند رییس بانک مرکزی و مسئولان اقتصادی با طمأنینه بازار را آرام کنند. در حالیکه اگر زمان احمدی نژاد بود حداقل این بود که با ایجاد جو رسانه ای دلار را تا مرز 4000 تومان پوش می کردند. ثانیاً اما روحانی بشدت باید مواظب تهدید محرومان و فقرای زیاد کشور باشد که آنان روی کاغذ زندگی نمی کنند و زیاد هم از فردا خبر ندارند و به امید فردا نمی توانند صبر کنند و اگر سبدشان خالی تر از وضع قابل تحمل تاکنون بشود قابل تحریک و شورش و بهره برداری سیاسی مخالفانش خواهند بود. لذا باید بشدت از محرومان مراقبت کند و مشکلات روزمره شان را فراموش نکند. یا...هو

پی نوشت: افتخار می کنم و خوشحال باشید که مخاطب من هستید. و این منم که در اکثریت موارد "موضوع داغ" روی میز سیاست در ایران را اول از همه برای شما می نویسم و بلافاصله رسانه ها پر می شود از جهت گیری من. روحانی امروز رادیکال ترین بیان ممکن را در جهت معرفی فساد در سپاه بکار برده و این نشان می دهد که فهم من از عمق رفتار او در 16 آذر دقیق و رو به هدف بوده است. این یک منم دقیق است و فروتنی همیشه هم خوب نیست.