دیدار خوش وبش روحانی و اوباما انجام خواهد شد!

1- از دیروز که روحانی به نیویورک رفته حسی قوی قلقلکم می دهد که روحانی و اوباما سر میز ناهار معروف مجمع عمومی سازمان ملل خوش و بش خواهند کرد. البته معتقدم که این خوش وبش بین دو رییس جمهور ایران و امریکا از نظر محتوایی ارزش افزودۀ مستقیم چندانی نخواهد داشت مثل حتی تماس تلفنی پارسال. اما از جنبۀ شکلی بسیار بنفع روحانی و ایده های آشتی جویانه اش خواهد شد. اینکه چرا از جنبۀ محتوایی ارزش چندانی نخواهد داشت برمی گردد به تابوی شکسته شدۀ مذاکره و گفتگو با امریکا که یک سال است شکسته است و دیدار دو رییس جمهور نمی تواند تابو شکنی تلقی و باعث شگفتی شود. دلایلی که متقاعدم کرده تا این دیدار را محتمل قطعی ببینم بشرح زیر است:

الف- روحانی علی رغم عدم تمایل قطعی اش به این سفر نهایتاً تصمیم گرفت که به این سفر برود. او اگر در این سفر نتواند جو افکار عمومی ناشی از تجمع سران کشورها در مجمع عمومی را در دست بگیرد؛ سفرش دست آوردی نخواهد داشت. و او در حاشیۀ این تجمع بزرگ یکی خواهد شد از صدها مثل خودش و توجهی نه از طرف رسانه ها و نه از سوی کشورهای مهم را برنخواهد انگیخت.

ب-روحانی یکبار گفته است که اگر لازم باشد سکان هدایت دیپلماسی هسته ای را رأساً بعهده می گیرد. این حرف نهایتاً باید اینطور ترجمه شود که روحانی شخصاً با رؤسای کشورهای 5+1 رایزنی و دیدار بکند. و چه کسی می تواند منکر باشد که دیدار با اوباما و امریکا اصلی ترین کشور مورد هدف باید باشد.

پ- روحانی عملاً با پروندۀ هسته ای کاملاً وسط گود است و خیس خیس شده است لذا ورودش به هر تلاطمی از جمله خوش و بش با اوباما او را بیشتر از این در معرض تهاجم مخالفانش نمی تواند قرار بدهد.

ت- هیئت ایرانی پارسال به بهانۀ سرو مشروبات الکلی در ضیافت مجمع عمومی خودش را قایم کرد که نرود زیر یک سقف با اوباما که نتیجۀ بدیهی اش سلام علیک دو رییس جمهور می بود. اما عملاً همه می دانند که بهانۀ سرو مشروب الکلی مدت هاست که حل شده و در پروتکل های تشریفات تغییراتی بنفع هیئت های نمایندگی مسلمانان انجام شده و اینک کشورهای زیادی - مثل ترکیه - هستند که آن ها هم از ضیافت الکلی برائت می جویند. و مهمتر اینکه روحانی شخصیتی گرم و مثبت دارد و جزو سیاستمداران عبوس نیست که بخواهد امسال نیز به دستاویزی غیرواقعی خودش را تحقیر و از انظار مخفی کند و به ضیافت سازمان ملل نرود.

ث- اگر روحانی به ضیافت برود بسیار نامحتمل و بعید است که او پشت به اوباما کند و از مصافحۀ طبیعی و معمول بین همۀ سران کشورها بگریزد.

ج- روحانی می داند که دیدار سلام علیکش با اوباما دوستان و موافقان تعامل با ایران در جامعۀ بین المللی - چه سیاسی و بیشتر اقتصادی و شرکت ها و بازارهای مهم که خواهان ورود به بازار بکر ایران هستند -  را تقویت خواهد کرد که با سماجت بیشتری برنامۀ "آشتی با ایران" را دنبال کنند و جا بیندازند.

چ- دیدار روحانی با اوباما این دست آورد را برای روحانی دارد که بگوید "من هر آنچه از دستم بر می آمد انجام دادم و صداقتم در مورد آشتی با دنیا را نشان دادم" تا از این راه افکار عمومی و رسانه ای غرب را بسمت سیاستمداران خودشان برگرداند در موقعیت به بن بست رسیدن مذاکرات. و هواداران داخلی اش را هم متقاعد کند که شخصاً فداکارانه عمل کرده و کم فروشی نکرده است.

ح- در بعد داخل ایران هم بنظرم می رسد که موج مخالفت با دیدار روحانی با اوباما - و در حالیکه تقریباً نه خود روحانی و نه هوادارنش از چنین دیداری حرف جدی نزده اند و نمی زنند - حکایت از احتمال جدی بودن این برخورد دو رییس جمهور می کند و بنظر می رسد آنان بیشتر از هواداران دولت از پشت پرده خبر دارند و احتمال چنین دیداری را زیاد ارزیابی کرده اند. این موضوع می تواند حاکی از این هم باشد که روحانی به آیت الله خامنه ای گفته و توضیح داده است که اگر چنین سلام علیکی کردم بنفع کشور خواهد بود و شما اطلاع داشته باش. البته که بدیهی است که خامنه ای گفته باشد من صلاح نمی دانم اما خود دانی. چون او هم در موقعیتی نیست که با روحانی با جملۀ امری برخورد کرده باشد. و سابقه هم دارد که مخالفتش را در قالب حکم بیان نکرده باشد و فقط سلیقه اش را اظهار کرده باشد.

2- روحانی اگر چنین کاری را بکند ضمن اینکه وجهۀ جهانی بسیار بسیار مؤثری خواهد یافت بلکه به مذاکرات ظریف هم ابعاد سریعتر و امتیازآورتری خواهد بخشید. روحانی اگر پوست بترکاند و کاری معمولی و عرفی انجام دهد و با رییس کشوری که وزرای خارجه اشان دم بدم همدیگر را به اسم کوچک صدا می کنند خوش و بش کند ابعاد سیاست ورزیش را بسرعت بهبود خواهد داد. چون همۀ کشورهای در حال نزدیکی به ایران از اروپا گرفته تا اعراب تحت تأثیر این ملاقات چند دقیقه ای نرمتر خواهند شد. یا...هو