آیا حسن روحانی صداقت راه اندازی کمپین "یک سطل آبجوش" پیشنهادی هوادارش را خواهد داشت؟!

1- درست باشد یا غلط، دقیق باشد یا گمانه زنی؛ فرقی در این نمی کند که برداشت غالب جامعه از علت نرفتن روحانی به جلسۀ استیضاح وزیر علومش در چهارشنبۀ گذشته موضوع پخش اعلامیه راجع به تشکیک در تحصیلات او اولاً و جعل عنوان دکترا در قبل از اخذ مدرک مربوطه ثانیاً فهمیده شده است. و بنظر من هم درست است و با سیر جریان امور تأیید می شود. زیرا قبل از اینکه پایداری های خوب سازمان یافته این اعلامیه را در صحن مجلس پخش کنند؛ دولت روحانی از مجلس خواسته بود که استیضاح فرجی دانا را سه شنبه برگزار کنند که روحانی بتواند شرکت کند و به سفرش به اردبیل هم وقفه نخورد. اما در حالیکه مجلس با این درخواست مخالفت نکرده بود و بعد از پخش اعلامیه راجع به تحصیلات روحانی، یکباره ورق برگشت و بازهم خود دولت از مجلس خواست که استیضاح در همان چهارشنبۀ قبلاً معین شده برگزار شود. این موضوع نشان می دهد که روحانی بخاطر این افشاگری به مجلس نرفته است. این گمانه به این دلیل هم صحیح است که حتی اگر کنش واکنشی را که در بالا شرح دادم دقیق نبوده باشد سفر استانی به اردبیل کاری چنان اولویت دار غیر قابل تغییر در ساعت های آن نبود که روحانی وزیرش را تنها بگذارد در مقابل هجوم کرکسان متحجر مجلس.

2- واقعیت امر اما این است که جمهوری اسلامی یک ناسیستم صددرصد رانتی بوده است از بدو تشکیل؛ و بسیار سخت است در گذشته و حال آن کارگزاری عمده را پیدا کرد که از رانتی اقتصادی، سیاسی، علمی، مدرکی و ... - اغلب هم همه با هم - استفاده نکرده باشد. بعبارت دیگر اکثریت مهمی از دانه درشت های سردمدار کشور در بعد از انقلاب مطلقاً شایستگی جایگاه های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و علمی و مدیریتی اشغال کرده و ادعا کرده شان را نداشته اند و فقط با جعل و تقلب و رشوه و دزدی به جایگاه های گذشته و فعلی رسیده اند. بنابراین دیگر الان مهم نیست که روحانی هم ادعای دکتری کرده باشد و بعد فوق لیسانس شده باشد و در انتها هم دکترای مسئله داری گرفته باشد. زیرا این رسم رسمی و غالب پدیدۀ شوم حکومت نالایقان است. بنابراین از نظر من و مای ناظران بیرونی و حسرت خور وطن ایرانی - رأی دهندگان به روحانی هم جزو این من و ما هستند - مطلقاً اهمیتی ندارد که روحانی هم متقلب و جاعل بوده باشد مثل همۀ دیگران از جمله اجتهاد و مرجعیت آیت الله خامنه ای. اما برای کسی مثل روحانی مهم بخشیده شدن از طرف ما نیست بلکه مهم بخشیده شدن از طرف خودش است و نقطه پایان گذاشتن بر ترس از گذشتۀ غیر قابل دفاع خودش. 

3- این غلبه بر ترس خود و شروع به خدمت صادقانه نیز هیچ و هیچ و هیچ راهی ندارد جز اعتراف و عذرخواهی و گفتن همۀ واقعیت چشم در چشم مردم. اگر روحانی جسارت چنین اعتراف و توضیحی را - چه بسا برخی از توضیحاتش هم قانع کننده باشد مثل جوگیر شدن در جوانی و اول انقلاب و احمق بودن نسبت به مدیریت کشور و لزوم داشتن صداقت و از این قبیل - نداشته باشد یقین باید کرد که همۀ ادعاهای تاکنون ایشان هم کوبیدن برطبل قدرت و تقلبی دیگر بوده و باید منتظر روحانی باشیم که در روز 364 ام سال چهارم ریاست جمهوری اش سخنرانی بکند و مجدداً جملۀ معروف این یکساله اش را تکرار کند: 

"من به عهدی که با مردم بسته ام پایبندم و وعده های انتخاباتی چهار سال پیشم را فراموش نکرده ام و نخواهم کرد!"

4- در خاتمه اما به تأسی از کمپین مبارک یک سطل آب یخ این روزهای جهان پیشنهاد مشخص من این است که روحانی هم یک کمپین "یک سطل آبجوش" راه بیاندازد در داخل جمهوری اسلامی تا با ریخته شدن آب جوش به این بشره های کشیده شده بر تعفن سی و پنجسالۀ قدرتمندان جمهوری اسلامی چرک و کثافت های جعل و تقلب و رانت و دزدی و ارتشاء و خیانت به آب و خاک و جنگل و هویت و فرهنگ و جوان و مرده و پیر و زنده و آواره و ... در قالب تاول های نجات بخش از عمق به سطح بیایند تا بلکه با درمان این آلودگی های ذاتی جمهوری اسلامی راهی بسوی توسعه و پیشرفت کشور گشوده شود. بدیهی است ما از یک روحانی چپور و پالوده بیشتر حمایت خواهیم کرد تا از یک روحانی خوشتیپ و آلوده! یا...هو