تفسیر "بروید به جهنم" روحانی به داعش شیعه: مصمم هستم. یا می برم؛ یا می روم!

1- قحط الرجال که بشود می شود همین که تیمسارش دلقک می شود و دوتا آدم کُند ذهن می شوند سردبیران دو مهمترین روزنامه های اصلاح طلب شرق و اعتماد و تنها روشنفکر همه فن حریفش هم می شود صادق زیبا کلام که از بس خودش را تکرار می کند مثل دلقک یادش می رود که صفحۀ قبل چه گفته و چه نوشته. حسن روحانی که نه اسب من خواهد شد و نه خر مصباح یزدی و در همان قاطری که بوده خواهد ماند و ایران را بلاتکلیف اداره خواهد کرد رو به قهقهرا؛ با تمرکز فکر کرده و حرفی حسابی زده به لشکر سلم و تور خامنه ای که بروند به جهنم برای نلرزیدن و خوشبینی. حالا آن دو روزنامه نگار کند ذهن و آن روشنفکر چلانده بعنوان پیش قراولان جامعۀ مدرن وا لیبرالیسم شان رفته هوا که ای وای روحانی هم شد احمدی نژاد و همین فرداست که دارو دستۀ اراذل و اوباش خامنه ای چوب توی ماتحتمان بکنند. در حالی که اصلاً سوراخ دعا را گم کرده اند و نمی دانند که "کلوخ انداز را پاداش سنگ است" و در حکومتی ایدئولوژیک - آن هم بدون ایدئولوژی مدون حداقلی - چاره ای جز هجوم و هجوم و هجوم به طرف اوباشان و پااندازان سیاسی نیست. و اگر در موضع دفاعی بمانی و ادای دموکراسی سویس را در بیاوری کلاهت پس معرکه هم نیست چون گردنت را ساطوری می کنند.

2- روحانی شرمنده است! حالا دیگر نه از عملکرد احمدی نژاد فقط؛ بلکه از عملکرد سی سالۀ اسلام در سرزمین اهورایی ایران و داغ داعشی که طبق نص صریح و نعل بالنعل پیامبر اسلام دارد نسل بشریت را نابود می کند. و روحانی می داند که همۀ این کثافتکاری ها از گور روحانیان شیعۀ قدرت طلب و انقلاب کوفتی ایران و رهبری داهیانۀ مقام معظم رهبری برمی خیزد و الا دنیا بقاعده داشت پیش می رفت و هیچ عمر و ابوبکر و محمد و عثمان و حسن و حسینی هم نه مدعی بود و نه در سودای خلافت. او دیگر نه تنها نمی تواند در چشمان زنش که پسر جوانش را در اعتراض بهمین دگم اندیشی پروتستانیزم اسلامی - تازه رحمانی ترین صورت بندی مذاهب اسلامی- (شیعه) خود کشته یافته نگاه کند؛ حتی از خودش و سن و سالش و عمری که به امید آب به سراب اندیشیده و دیگرانی را در وسعت یک ملت هم به قهقراء راهنمای شریک بوده هم خجالت می کشد. بدتر از همه اینکه حالا که مسئولیتی هم دارد و وعده هایی هم که داده دارد تبدیل به تعلیق بمحال می شود. روحانی می داند که یا باید ببرد یا باید برود و دارد تلاش می کند که ببرد. و من معتقدم که اگر بهمین تیزی حمله کند قطعاً برنده خواهد شد. او البته که پشت پرده را هم می داند و خوب متوجه است که رقیب ایدئولوژیک در حضیض کامل است و اگر نتواند این لاشۀ متعفن را گندزدایی کند دور نخواهد بود که دوباره خامنه ای جان خواهد گرفت و دستورات پشت پرده و منافقانه اش برای زمین زدن روحانی و هاشمی را بروی صحنۀ علنی خواهد آورد مثل 8 سال گذشته.

3- اعتقاد دارم کل کسانی که از ادبیات روحانی انتقاد کرده اند آدم های مزخرف و نفهمی هستند زیرا مطلقاً متوجه این اصل بدیهی نیستند که ادبیات چاروداری و حذفی پارۀ تن ایدئولوژی است و هیچ ایدئولوژی در تاریخ نمی توان سراغ گرفت که ادبیات خشن و رویارو نداشته باشد. وقتی بخواهی با محاسبه و بالانس کردن مثل قالیباف یا به مصلحت و اعتقاد مثل محمد خاتمی چرخش ایجابی بکنی بسمت ایدئولوژی می شود "خفه شدند" و "غیرت دینی" قالیباف و "می دهم همه تان را از اینجا بیرون کنند" محمد خاتمی در تهدید دانشجویان لیبرال و منتقد در دانشگاه و اگر خواسته باشی سلبی بچرخی بسمت بیرون ایدئولوژی می شود "برو به جهنم" مبارک روحانی. حالا یکمشت آدم مزخرف راه افتاده اند که " نه که ما حکومتی داریم متعارف و مثل صدها حکومت موجود در جهان و عده ای موافق و عده ای مخالف سیاست های جاری هستند و دارند با هم مباحثۀ عقلانی می کنند برای منافع ملی. پس باید که هنجارهای دموکراتیک هم رعایت شود در این مباحثه و رییس دولت بحث اقناعی و عقلانی کند و از تندی و گزش خودداری". در حالیکه متوجه نیستند که این شترگاوپلنگ انقلاب سی و پنج ساله در ایران کمترین شباهتی به حکومت ندارد نه در ثبات و نه در گفتار و نه در عمل و نه در موافقت و مخالفت. و لذا بقول ترک ها جلوی کسی که می گوزد نرینی می گویند یارو کون ندارد و بقول روانشناسان بالینی جلو آدم پرخاشگر اگر به گذشت و مدارا رفتار کنی جز تیزتر کردن پرخاش او نتیجه ای عایدت نخواهد شد.

4- آفرین به روحانی با این گزیده فکری وگزیده گویی که بطور قطع در بلند مدت بنفعش خواهد شد و او که نه کریمی قدوسی و حسین شریعتمداری بلکه مصباح و خامنه ای و بازوی قدرتمند نظامی سیاسی آنان را نشانه دارد در پشت صحنه  انشاء الله موفق خواهد شد رقیب گردن کلفت و نفهم و متحجر خودش را به محاق و عقب نشینی وادارد و از جان گرفتن ادبیات بشدت خشن تر و پرخاشگرتر خامنه ای و شرکا جلو بگیرد بعد از دوران فترت کنونی. حتی معتقدم که در عقب نشینی مجلس در روز استیضاح فرجی دانا هم مؤثر خواهد بود کما اینکه حالا که شریعتمداری و بذرپاش و اراذل مطبوعاتی این نحلۀ بی فکری وقتی سمبه را پرزور دیده اند با ادبیات ملایمتری با رییس جمهور و حرف هایش برخورد کرده اند. اما اگر هم وزیرش را بیاندازند باکی نیست چون بدون این گفته ها هم چنین امری قطعی بود اما اگر حسن روحانی بهمین صراحت و تیزی بماند بدون کمترین تردیدی اوباش و اجامر عقب خواهند نشست. زیرا آنان بهتر از هر کسی می دانند که اگر تنور پرخاش و رازهای مگو را گرم کنند رییس جمهور دست پرتر و اطلاعات رسواتری دارد علیه آن ها. فقط می ماند تأسف و لعنت به کسانی که بجای استقبال از هجوم رییس جمهور به جبهۀ شر و تحجر و عقب ماندگی ادای ماندلا و گاندی و دکتر شوایتزر و مادر ترزا را در می آورند در سرایش مرثیه های اخلاقی. اف! کاشکی بجای رابی ویلیامز نازنین یکی از ما می مردیم بلکه ملت یک مزاحم خنگ کمتر داشت. یا...هو

بعد از تحریر: به احترام همۀ دوستی هایتان این مطلب را نوشتم و خواهش می کنم تحت فشارم نگذارید.