ویلچیر سواری دکتر ظریف مهمترین اتفاق دیپلماسی موفق مذاکرات ژنو!

 شما که از رو نمی روید در پیگیری من و آمدنتان را چنان با جدیت تداوم می دهید که ناچار من با افتخار رویم کم شود و بدون روشن کردن چراغ های تحت تعمیر سیرک گاهی بیایم و نکته ای را بگویم:

1- آن تیتر جنجالی شریعتمداری در کیهان اشتباه نبود و حق با شریعتمداری بود که بعنوان روزنامه نگار مخالف دولت و مذاکره، جستجو کند و آن تیتر جنجالی را کار کند با درشت ترین فونت ممکن. اشتباهی اگر بود که بود. این اشتباه خود ظریف بود که گمان کرده بود هر گردی گردوست و اگر او صداقت نشان بدهد می تواند نماینده های نه چندان نمایندۀ مردم را هم به جوانمردی و اخلاق در سیاست متقاعد کند و راهنمای منافع ملی را انتظار داشته باشد در عدم سوء استفاده از حرف محرمانۀ او که فقط برای نشان دادن حسن نیت و تألیف قلوب گفته بود با پیاز داغ اضافه. زیرا که منظور آیت الله خامنه ای از آن "به جا نبود" منحصراً مربوط به تماس تلفنی روحانی و اوباما بود و ربطی به مذاکرۀ نیم ساعتۀ ظریف با کری نداشت. اما ظریف برای کمک به رییسش روحانی اولاً و قبول مسئولیت این اتفاق ثانیاً خودش را هم سنجاق کرد به نارضایتی خامنه ای ولی شریعتمداری بی رحم تر و مخالف تر از این حرف هاست که بخواهد به رقیب و حریف فرصتی برای اخلاق و جوانمردی بدهد.

2- این مقدمه را از آن جهت گفتم که خوشحالی کنم از مذاکرات بسیار بسیار موفق ژنو و مطمئن باشم که دارید در دنیای واقعی رؤیاهایتان را آماده می کنید برای چشیدن شهد "تازه شروع کرده باشیم برای آمدن به خط شروع مبارزه با خرابی ها و عقب ماندگی ها. که چه طولانی و پر مشقت و دشوار خواهد بود اگر بالاخره در نوروز 93 پروسۀ بازگشت با کامیابی به نقطۀ تعقل رسیده باشد". و نکته ای را هم که بنظرم بزرگترین و مؤثرترین بخش "شکلی و عاطفی" و پیش برندۀ مذاکرات دو روز گذشته بود با شما در میان بگذارم و عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد را "دماغ سوخته می خریم" نشان بدهم به شریعتمداری حسین.

3- کمر درد و پا درد ظریف چه به این وخامتی باشد که هست یانه. اما قطعی است که جدی ترین علامت شکلی "جدیت مصمم ایران" را نمایش می دهد به جهانیان: "مردی قبراق و سالم و پنجاه و چند ساله وزیر خارجۀ خوش فکر و خوش قدم و آداب دان ایران در روی ویلچیری که حداقل در تصویر و تصور بسیاری از مردم جهان یا جایگاه معلولان مادرزادی و مجروحان جنگی است و یا بیماران و سالمندان گرفتار در بیمارستان ها برای رفت و آمد و هواخوری و از این حرف ها؛ جز با این واکنش "اوه چه جدی و فداکار و مصمم و مهم" ترجمه نخواهد شد. زیرا سیاستمداران که همه هم جزو از ما بهتران هستند با کمترین عارضه ای از بیماری در حد سرماخوردگی ساده هم کلاس می گذارند و برنامه ها و ملاقات ها و سفرهایشان را لغو می کنند؛ آنوقت وزیر خارجۀ جوان ایران که با رفتنش به ژنو کلاس خانم اشتون را هم ارتقاء داد که او هم دیگر خودش را در حد جلسات معاونین و مدیران کل پایین نیاورد و از شرکت در همۀ جلسات فنی مذاکرات کنار بکشد؛ نشسته بر ویلچیری که نشان از تحمل رنج بسیار دارد برای در صحنه ماندن چه اثر روانی منحصر بفردی می گذارد در بیننده و ناظر و تحلیلگر و کارشناس و مذاکره کننده.

4- این حرکت ظریف که به ظرافت همۀ تصمیمات و توانایی های اوست بغیر از همان اشتباه "اعتماد به نمایندگان کمیسیون امنیت ملی مجلس"؛ مرا یاد حرف دومینیک دوویلپن وزیر خارجۀ سابق و بسیار فرزانۀ فرانسه می اندازد که وقتی عنایت فانی در برنامۀ بعبارت دیگر بی بی سی فارسی از او راجع به آن قهر معروف در مذاکرات سعدآباد تهران پرسید که وزرای خارجۀ تروئیکای اروپا وقتی جلسه شان با حسن روحانی و تیم ایرانی به بن بستی ظاهری برمی خورد عزم بازگشت می کنند و می گویند: "دیگر اراده ای برای توافق نمی بینیم پس ما رفتیم" که بعد از آن روحانی مجدداً تماس می گیرد و وزرای اروپایی هم بر می گردند و بالاخره بیانیۀ سعد آباد امضاء می شود. وقتی فانی این داستان را بیاد دوویلپن آورد وزیر فرهیخته درنگ نکرد که بگوید: "آن قهر و ترک جلسه هم جزئی از مذاکرات بود و چه بسا بخش مفیدتر و قوی تر آن".

5- مطمئنم که در آینده ای نه چندان دور انشاءالله، هم تاریخ داوری نیک خواهد کرد و هم دکتر ظریف همان حرف دوویلپن را تکرار خواهد کرد که: "اتفاقاً آن ویلچیر سواری هم جزیی از مذاکرات موفق مان بود و مهمترین بخش شکلی صلح و آشتی که بدنیا آوردیم". آرزو می کنم که محمد جواد ظریف پاینده باشند و بی درد! و آن ویلچیر چه خوشبخت خواهد شد در میان همپالکی هایش اگر ایران و غرب این گند سی و پنج ساله را بالاخره به سرانجام "بابا همه با هم باید زندگی کنند و کنیم" برسانند. زیرا در چنین حالتی ویلچیر مورد استفادۀ ظریف به تاریخ خواهد پیوست و دیر نخواهد بود که در حراج کریستی لندن به معاملۀ "صالح ترین ویلچیر تاریخ" گذاشته شود به چکش زنی رضا کیانیان فیلسوف! یا...هو