احساس غرور کردم جناب سرگرد نازنین. شیر نر ملت ایران هستید همیشه. حسن عباسی یک بی وطن است!

1- بالاخره از لندن مه آلود همیشگی اما آفتابی در امروز کَندم و پرکشیدم به سال 1359 خورشیدی در پایگاه ششم شکاری بوشهر در میدان صبحگاه که پشت میکروفون بودم با خطابه ای شور انگیز - نوشتۀ خودم - در بارۀ دفاع از همقطارانم در مقابل متحجرانی که در بحبوحۀ جنگ هم دست از تخریب افسران ملی برنمی داشتند؛ و مرتب در صدد ایجاد تفرقه در بین پرسنل در حال جنگ بودند. الان درست بخاطر ندارم نام و متن سخنرانیم را. اما مطمئنم که خطابه ای سنگین و آهنگین و فاخر بود که کل پرسنل پایگاه در میدان صبحگاه را بشدت متأثر می کرد. قبلاً هم گفته ام که بسیار خطیب برجسته ای بودم در ایجاد شور و احساسات در مخاطب - می گویند و درست هم می گویند که علی شریعتی هم بیشتر از دانشش مدیون خطابه گویی اش بود. من هم همینطور - من در آن روز سرگرد بودم و تازه بعد از شروع جنگ بدستور شادروان سرتیپ مهدی دادپی که فرمانده بسیار بسیار خوب پایگاه ششم بود؛ معاون پشتیبانی ایشان شده بودم.

2- امروز که خطابۀ خوب و پرشور این سرگرد جوان را دیدم در دفاع از ارتش یاد آنروزهای خودم افتادم که هرجا چشم زخمی متوجه ارتش و نیروی هوایی بود بی ملاحظه ای از موضع گیری رسمی فرماندهان و رؤساء از جامعۀ مدنی ارتش (بدنه) می پریدم به وسط میدان و حساب بدخواهان ارتش را می رسیدم با خطابه های کوبنده و نفسگیر. سرگرد جوان امروز دیده ام که یونیفورم نیروی زمینی بتن دارد خیلی زیاد خودم را یادم انداخت که موظب بودم با انتخاب متن بی حرف و حدیث از جهت سیاسی و در قالب ادبیات موافق با جمهوری اسلامی - راستش آنروزها مثل اینروزها هم نبود نا امید. چون فقط کمتر از دوسال از انقلاب گذشته بود - حرفم را بزنم و منظور نهاییم را هم لابلای چهارچوب خطابه ام بگنجانم به طنز و کنایه و ایهام. لذا خوب درک می کنم که این افسر ارشد جوان چه هوشمندی فوق العاده ای دارد در این سخنان پرشور شفاهی اش. با این افزوده که اعتقاد یا عدم اعتقاد او بهر واژه از حرف هایش مربوط بشخص اوست و من ادعا ندارم که او در قالب یک همفکر من ضد انقلاب امروزی سخن گفته است. کیف من از منطق بسیار ساده و همه فهم اوست و البته از کنایه و تمثیل بسیار بسیار درخشان فراز پایانی صحبت او راجع به زندگی شیران.

3- اما ماجرا این است که حسن عباسی - یکی از پرسروصدا ترین و مهمترین تئوریسین های استراتژی "امپراطوری اسلام جهانی بر ضد امپراطوری جهان لیبرال" در جمهوری اسلامی و تأثیر گذارترین تفکر در تربیت هادیان سپاه و کادرهای ایدئولوژیک - سخنرانی داشته در قالب تدریس به سال 1389 و در یکی از آن ها سخت به غیر سیاسی بودن ارتش و به عدم موضعگیری آن در مقابل جنبش سبز تاخته و ارتش را بی خاصیت و مورد آرزوی آمریکا قلمداد کرده؛ و در مقابل سپاه و بسیج را ستایش کرده و تمام قدرت های مادی دنیا بسرکردگی امریکا را در هراس از 100 هزار سپاهی و بسیجی نمایانده و ... گفته های عباسی خیلی طولانی و متعدد است در این مورد و قصدی برای بازنشر مزخرفات او ندارم. و دوستانی که علاقه مند و عمیق یا شنیده اند و یا می توانند با جستجویی ساده پیدا کنند و بشنوند. من موضوع را امروز متوجه شدم از تیتری که برخی سایت های ایرانی زده بودند با عنوان "شکایت ارتش از حسن عباسی". و وقتی پی گیر شدم متوجه شدم که امیر سرتیپ پوردستان فرمانده نیروی زمینی ارتش در مشهد و در جمع مجروحان ارتشی جنگ عنوان کرده که سخنان حسن عباسی بسیار تأسف بار بوده راجع به ارتش؛ و بهمین خاطر از او شکایت کرده اند. اما بلافاصله که دنیای خبر تشنۀ کمترین خبر از ارتش ایران ترکید با این خبر و دنیای مجازی پر شد از انعکاس این کنش و واکنش؛ متوجه شدم که این سخنان عباسی مربوط به شش سال پیش بوده است. ولی انعکاس خبر واکنش پوردستان و همینطور همین ویدیوی سخنرانی سرگرد جوان نشان از کهنگی این حرف عباسی نمی داد و نمی دهد و گویی عباسی همین دیروز و امروز این حرف ها را زده است. و چون این زمان خیلی مهم است ناچار دو فرضیۀ احتمالی در این باره را می نویسم:

الف- فرضیۀ اول این است که این ویدیو طبقه بندی بالایی داشته و تاکنون منتشر نشده بود و قرار بر انتشارش هم نبود. منتهی مثل همۀ موارد دیگر که در جمهوری اسلامی "هیچ چیز دلیل همه چیز است و همه چیز دلیل هیچ چیز" این ویدیو هم درز داده شده به بیرون با قصد و انگیزه های سیاسی و روکم کنی و اختلاف اندازی و تسویه حساب های باندی و ده ها از این هرج و مرج و بی انضباطی ها. و امروز منتشر شده و بلافاصله هم واکنش فرماندهان و بدنۀ ارتش را باعث شده است. این سناریو از این جهت قویترین احتمال است که امکان ندارد و نداشته که ویدیویی در شش سال پیش ضبط و پخش شده باشد؛ و با این ولنگ و وازی دروازه های اطلاع رسانی تاکنون بگوش و چشم ارتش نرسیده باشد. تا جائیکه سرگرد خطیب در ویدیو بالای صفحه حتی از عباسی راجع به وقایع کودتای اخیر ترکیه سؤال می پرسد و این نشان می دهد که او کاملاً مطمئن بوده که حرف عباسی مربوط به همین روزهای اخیر است.

ب- فرضیۀ دوم و کم احتمال اما این است که این ویدیو در شش سال پیش منتشر شده و ارتش هم خبرداشته و عکس العملی نشان نداده تا الان. و اینک عامل جدیدی مثل اختلاف در درون حاکمیت و موارد تحقیر و تخفیف تازه ای نسبت به ارتش از سوی سپاه و غیره  صبر و بی تفاوتی و بی غیرتی فرماندهان ارتش را لبریز کرده و رفته اند سراغ این پروندۀ قدیمی و آن را بروز کرده اند. خودم شخصاً آرزو داشتم که سناریوی دوم درست باشد. زیرا بروز شکاف در بین حاکمیت - آن هم علنی در بین نیروهای مسلح - بسیار خبر خوبی می تواند باشد از نظر تأثیر بر توازن قوای سیاسی و یک شاخۀ جدیدی از گسترش گسل ها اتفاق می افتد. اما همانطور که گفتم این سناریو بسیار ضعیف است و قویترین احتمال همان نشر ویدیوی کهنه در حال حاضر از طریق یک خادم یا خائن است.

4- اما فارغ از اینکه کدام عاملی باعث این کشمکش جدی بین ارتش و تئوریسین سپاه و استراتژیست خامنه ای شده است؛ نفس این کشمکش بسیار با ارزش و مبارک است. زیرا علاوه بر مطرح کردن نام ارتش سبب روحیۀ تازه ای در نزد فرماندهان و بدنۀ تحقیر شدۀ ارتش ایران می شود و آنان را به تحرک بیشتر و سهم خواهی مناسب تر و در خور شأن و جایگاهشان از سیستم سیاسی ترغیب و روحیه مند می کند. 

5- و بی اشاره به فراز پایانی گفتار سرگرد جوان که یک کنایۀ بسیار زیبا و حرف تمام است؛ شب سیاهم بروز روشن وصل نمی شود؛ و کیف و لذتم ناکام در گلویم می شکند: در جائیکه جناب سرگرد نازنین بعد از شیرفهم کردن حسن عباسی با مثال ها و گزاره های ساده و جدی و مستقیم مثل علت عدم دخالت ارتش در سیاست و دلایل عدم ورود ارتش به اقتصاد و اجتماع و سایر شؤون جامعه می رود سراغ کنایه و می فرماید: جناب عباسی بگذار با یک مثال استراتژیک - کنایه به ادعای استراتژیست بودن عباسی - پاسختان را بدهم. و ادامه می دهد: " در طبیعت و در نزد شیرها وظیفۀ شکار بر عهدۀ شیر ماده است و شیر نر مأموریت حفاظت از فرزندان و حدود و ثغور  قلمرو در تصرف را انجام می دهد. اما هر وقت شیر ماده کم بیاورد از خستگی یا ناتوانی یا جراحت و امثالهم؛ نوبت به شیر نر می رسد که برای شکار وارد صحنه می شود" پایان سخنرانی سرگرد بی نام آشناتر از خودم و نزدیک تر از رگ گردنم بخودم. متشکرم سرگرد شبم را ساختی. یا...هو