آقای روحانی چرا گفتی "شیعه و سنی" و یکبار نگفتی "سنی و شیعه"! اگر راست می گویی!

1- رییس جمهور روحانی به سیستان و بلوچستان رفته و در آنجا هم رفتاری داشته و هم حرف هایی زده است. اهم رفتارهایش عبارت بوده اند از:

الف- به بلوچ ها و سنیان اجازۀ ملاقات نزدیک با روحانی نداده اند.

ب- به بلوچ ها و سنیان - حتی نمایندگان منطقه در مجلس - اجازۀ قرار گرفتن در صف مقدم اجتماعات تشکیل شده در حضور روحانی را نداده اند.

پ- اجازۀ سخنرانی به مولوی عبدالحمید در حضور روحانی را نداده اند.

ت- اجازۀ ابراز عقیده و طرح مشکلات به  نخبگان و روحانیان بلوچ و سنی در اجتماعات مختلف در حضور رییس جمهور را نداده اند.

ث- مجری بلوچ توافق شده برای اجرای مراسم سخنرانی عمومی روحانی را تعویض کرده اند.

ج-  و چند مورد دیگر که حتماً خودتان در اخبار و تحلیل های متفاوت در رسانه ها دیده اید و من نیازی به طولانی نویسی نمی بینم.

2- تحلیلگران مختلف همۀ رفتارهای اتفاق افتادۀ بالا در سفر روحانی را نه ناشی از تمایل و خواست قلبی روحانی بلکه به دلیل فشار گروه های تندرو و ایدئولوژیک پرقدرت در هیئت حاکمۀ جمهوری اسلامی ارزیابی و تحلیل کرده و می کنند. و روحانی را نسبت برفتار تحت فشارش مقصر نمی دانند. البته که من هم با این تحلیل گران و تبرئۀ روحانی از "چرا عقب نشینی" موافقم.

3- تحلیلگران منصف و خوشبین مسایل ایران اما بلافاصله می روند به سراغ حرف های روحانی - بویژه در استادیوم مرکزی شهر - و با بیرون کشیدن برخی از حرف های او در مورد مساوات اقوام و مذاهب و تشکرهمسانش از شیعیان و سنیان را برجسته کرده و آن را موضع حقیقی روحانی معرفی می کنند. این تحلیلگران معترفند که حرف های روحانی مابه ازای خارجی در داخل سیاست رسمی ایران ندارد اما بازهم معتقدند که همین که رییس جمهور چنین دیدگاهی دارد غنیمت است و باید امیدوار بود. من با این قسمت تحلیل مزبور هم موافقم. اما...

4- من بدون اینکه دلخوریم را از این حرف روحانی پنهان کنم که بازهم گفته "همۀ ما زیر بیرق رهبری خامنه ای هستیم". ولی نمی خواهم سر این موضوع مناقشه کنم و یک راست می روم به دم خروس حرف روحانی از نگاه خودم؛ تا هم ترسم را گفته باشم  و به تحلیلگران خوشبین به مواضع شخصی روحانی اخطار "مواظب باشید" بدهم. و هم بخود روحانی یادآوری کنم که اگر واقعاً می خواهد حداقل در حرف راستگو باشد از توانایی "حرف درمانی" بالایش درست و دقیق استفاده بکند. زیرا هم شما می دانید و هم من معتقدم که روحانی خطیبی توانا و واژه گزین و سخنران و دقیق است و علت اصلی انتخابش به ریاست جمهوری را هم بهمین توانایی اش بدهکار.

5- روحانی در همان سخنرانی عمومی و ابتدایی اش که در استادیوم انجام داده با تأکید و فشار زیاد روی واژه ها از اقشار مختلف تشکر می کند. او در مهمترین فراز سخنش راجع به این تشکر و در ارتباط با آزادی سربازان می گوید: من سپاس مردم ایران را تقدیم شیعه و سنی، علمای شیعه و سنی می کنم ..." (دقیقۀ 8 ویدیو) روحانی در هر دو باری که از مذاهب دوگانه در منطقه نام می برد مذهب شیعه را مقدم بر مذهب سنی ادا می کند. در حالیکه اگر او به آنچه که در مورد عدم تبعیض بر زبان رانده باور ایمانی و اعتقادی - با پوست و گوشت و استخوان - داشته باشد؛ باید بار اول که گفت "شیعه و سنی" بار دوم از "سنی و شیعه" استفاده می کرد. البته می دانم که نکته دقیق تر و ظریف تر و نهایتاً کم اهمیت تر از آنی است که بسیاری از شما مرا به "مته بخشخاش" گذاشتن متهم نکنید. اما حرف من به دو دلیل حرف مهمی است در شناخت عمق باور خطبا و حرف درمانگران عموماً ودر اینجا روحانی خصوصاً:

اول به این دلیل که گفتم روحانی بسیار واژه گزین و سخنران قابلی است و بطور بدیهی راجع به حرفی که می زند بارها فکر و تمرین و مزه مزه کرده است قبلاً.

دوم اما به این دلیل مهم که هواداران نسبی روحانی و تحلیلگران خوشبین به - حتی همان - حرف درمانی روحانی، معتقدند که اگر روحانی رادیکال تر از حرکت فعلی رفتار نمی کند نه خواست او؛ بلکه بدلیل فشار جبهۀ مخالفانش است. خواستم نشان بدهم که روحانی حداقل در اینجای حرفش که تحت فشار بیرونی نبود می توانست با تقدم دادن واژه ایی "سنی" به شیعه در یکی از گزاره های سخنش به نکته سنجان و روشنفکران پالس می فرستاد که او و بخشی از روحانیان داخل الیگارشی واقعاً و از ته دل هم به مساوات "انسان ها بماهو انسان" ایمان آورده اند و در این راه قدم برمی دارند. یا...هو