آزادی عنقریب سربازان:فیلم ریگی پخش نشد: نه جانیان و نه فربانیان نشانی از ایران ندارند!

1- در همین ابتدا بگویم که سربازان گروگان گرفته شده از سوی گروه تروریستی مسلمان جیش العدل بزودی آزاد خواهند شد. زیرا نه جیش العدل به نفعش است که سربازان معصوم ایرانی را بکشد و نه جمهوری اسلامی می تواند دست به معاملۀ حداقلی نزند برای آزادی آنان. علت هم کاملاً معلوم است. زیرا گروگان ها سرباز وظیفه هستند و نه بخشی از سپاهیان ایدئولوژیک. و در مورد تهدید جانی آنان جیش العدل نه با جمهوری اسلامی مورد نفرتش بلکه با واکنش کل ایران مواجه بوده و شده است. ضمن اینکه جیش العدل بیشتر از انتظاری که داشت هم از این گروگانگیری استفادۀ تبلیغاتی کرده است. و حالا با ژست انسان دوستی و ایران دوستی آنان را آزاد و وجهۀ کسب مشروعیت خودش قرار خواهد داد. جمهوری اسلامی هم بهمین علت که این سربازان مورد حمایت قاطبۀ ایرانیان - فارغ از وابستگی های سیاسی - قرار گرفته است نمی تواند نسبت به سرنوشت آنان بی تفاوت باشد. کما اینکه دیدیم که نمایش فیلم دستگیری ریگی در تلویزیون - دیشب 4 اسفند - را به این دلیل کنسل کرد که باعث تحریک جیش العدل نشود. اما بعد:

2- من با اینکه در شعب ابی طالب نبوده ام. اما حتم دارم که در 1400 سال پیش و لشکر عرب های بیابانگرد پیامبر هم به این فضاحت از مدیریت و فرماندهی و امکانات نبوده اند در هنگام محاصره توسط مؤمنان به آئین مشابه. و چه می گویم من حتی جنگ های با منجنیق و فلاخن انسان های اولیه را هم چنین بی ساز وبرگ و بینوا و آزرده و بلاتکیف و بی انضباط ندیده ام تا کنون در هیچ فیلم و روایتی از آن دوران. و براستی سوگند می خورم که من در طول 28 سال خدمتم در ارتش در هیچ کدام از نیروها و سازمان های نظامی چنین فلاکتی را که فیلم جیش العدل نشان می داد ندیده ام راجع به سربازان. پنج نفر جوان خوابیده در چادری گروهی در شیار تقاطع خط الرأس جغرافیایی دو تپه که زیراندازشان چند تکه پاره زیلوی مندرس است و گرمابخش شان سطلی از نوع دوران اول زمین شناسی که تویش معلوم نیست چه چیزی دود می کند. این ها آنجا چه می کنند؟ اگر قرار بوده از حطی یا مرزی یا معبری دیده بانی کنند محل دیده بانی کجا بوده است. مگر نه اینکه محل پست دیده بانی نمی تواند خوابگاه گروه باشد که لاجرم باید در شیار پنهان باشد بجای خط الرأس جغرافیایی. و پست دیده بانی لاجرم باید مسلط به خط الرأس باشد برای پایش معبر وصولی. اگر چنین بود که باید بود حداقل یک نفر باید بیرون از چادر در فاصله ای معقول دیده بانی می داد حتی اگر در سر پست خواب بود. و ده ها اما و اگر دیگر که نیازی به تشریحش نمی بینم و نمی خواهم از جنبۀ مشکلات خاص نظامی به موضوع بپردازم. زیرا هر سربازی نکرده ای هم می تواند آن ها را بفهمد و بداند.

3- اما ماجرا چه بوده است: فرماندهان شکم گنده و راحت در ستاد های خویش در تهران و منطقه دستور نوشته اند برای پوشش چشمی مسیرها و معبرهای وصولی مرز. همین نوشته را بدون ارزیابی های ستادی جهت تأمین نیازها و تجهیزات مورد نیاز دست بدست داده اند تا پایین ترین رده. و تنها امکان بدون هزینه و گوشت قربانی که سربازان وظیفه بوده اند را هم در حداقل تعداد تأمین کرده اند. یک چنین مأموریتی از مبداء صدور بیشتر به یک جوک و شوخی شبیه است تا مأموریتی خطرناک در منطقه ای خطرناکتر. بنابراین مجری دستور که فرمانده دسته ای بوده قریب به یقین او هم وظیفه. شوخی مرگبار فرماندهان پخمه را با همان بی خیالی القاء شده در خود دستور بی کمترین دانش و حساسیت نظامی؛ با شوخی و خنده به سربازان و گروهبانان وظیفه ابلاغ کرده است و سپس آنان را فال فال کرده به گروه های 4-5 نفره؛ و به هر کدام یک چادر مندرس داده و چند تا تفنگ و با فواصل چند کیلومتری چیده است در بالا و پایین تپه ماهورها و گفته همین جا باشید و خبری هم نیست.

4- و سربازان وظیفه و بدون کمترین آموزش و انگیزه و احساس خطر این مأموریت را نوعی پیک نیک ارزیابی کرده اند و بدون کمترین خواسته و اعتراض و حرف و حدیثی دلخوش بوده اند و شکرگزار؛ از فرماندهی که زیاد سخت گیر نیست، درست است که امکانات نمی دهد. اما مهمتر آن است که وظیفه ای هم نمی خواهد. و چه کسی است که نداند و با سوگواری تمام چنین تنبلی های ناشی از اجباری بودن سربازی - در ازای دزدی و بی عرضگی فرماندهان - چه زیاد خریدار دارد در بین سربازان. با این توجیه که: بما چه که چه گهی می خورند یا نمی خورند بالایی ها. همین که بما گیر ندهند و وظیفه ای از ما نخواهند هر چه می خواهند بکنند دمشان گرم و ... مخلص کلام اینکه آن سربازان با آن تجهیزات و با آن تسهیلات فقط به این دلیل آنجا بودند که همۀ فرماندهان پخمه بتوانند با جابجا کردن چند سوزن رنگی در روی نمودارها و نشان دادن آن به شریکان دیگرشان که پول پخش می کنند بگویند که ما مرز را صد در صد پوشش داده ایم و پول بیشتری می خواهیم برای بازهم زیادتر چاپیدن رفقا.

5- من بیشتر از جان سربازان که خودشان هم کاملاً بی تقصیر نبودند در این گروگان شدن؛ دلم برای چهرۀ ایرانم هم می گیرد که ببین ما از کجا به کجا رسیده ایم. و رویم نمی شود اولاً بگویم ما سرزمینی ثروتمند داریم و مردمانی هوشمند و غنای فرهنگی به قدمت جهان. و از همه بدتر در انظار عمومی بگویم من هم سرباز بوده ام.

6-  چهار تا انسان اولیه از دل اعماق تاریخ برخاسته اند با پرچم لا اله الا الله محمداً رسول الله؛ و پنج نفر انسان برگردانده شده به اعماق تاریخ از سوی همان پرچم محمداً رسول الله را گروگان گرفته اند. نه گروگان گیران شباهتی به انسان ایرانی قرن حاضر دارند و نه گروگان ها کمترین شباهتی به همان انسان ایرانی. نه آن فلاکت چادر گروگان ها آدرس ارتش ایران را دارد و نه آن پوشش و زبان گروگانگیرها. آیا خدا مرده است! یا...هو