روز سخت روحانی: جمعیت در میدان آزادی فردا: نخستین آزمون روحانی و هوادارنش!

 واقعیت چنین علامت می دهد که راه پیمایی مناسکی و سالیانۀ فردا یکی از کم رونق ترین و تُنُک ترین راهیپیایی های طول عمر جمهوری اسلامی خواهد بود. زیرا: 

1- روح حاکم برای جمع آوری جمعیت و ترغیب آنان به مشارکت در راهپیمایی 22 بهمن از یک "عصبیت هیستریک بدوی-مذهبی" نشأت می گیرد و باید بگیرد تا بقیۀ عوامل کمکی مثل گسیل اجباری مردم اعم از کارمند و کارگر و بویژه قشرهای مذهبی و محروم، سازمان دهی امکانات بسیج و سپاه و ادارات دولتی و غیره برای آمد و شد تظاهرکنندگان، برگزاری مراسم جایزه دادن و دیدن هنرمندان و ورزشکاران و ایستگاه های صلواتی از سوی صدا و سیما و بی نهایت سازمان های تبلیغاتی ریز و درشت و غیره؛ فقط هنگامی عملکرد حداکثری خواهند داشت و داشته است که آن عنصر "هیستری بدوی - مذهبی" بر توده های هوادار رژیم جاری و ساری باشد. زیرا همانطور که گفتم آن مورد "هیستری" روح اولیه و جان فزای راهپیمایی هاست و بدون آن هستۀ سخت و اولیۀ داوطلبانه؛ بسختی شکل خواهد گرفت؛ تا سایر عناصر در بستر آن سوار و "انبوه خلق"* درست بکنند.

2- قطعی است که بدلیل نیمه خودی و مشکوک بودن روحانی آن هیستری هر ساله فردا غایب خواهد بود؛ مضافاً به اینکه حتی سازمان های تبلیغاتی و صدا و سیما و سپاه و بسیج نیز رغبت جانانه ای نخواهند داشت برای بسیج نیروهای میدانی شان برای یک رییس جمهور مشکوک. اگر این را هم علاوه بکنیم که سران اصلی جناح اصلاح طلب هم یا بدلخواه و یا به اجبار اجازه نخواهند داشت بیشتر از یک حضور سمبلیک نقش اساسی ایفا کنند؛ و این مطلب مهم که روحانی خودش پایگاه اجتماعی گسترده و اختصاصی نداشته و ندارد و رأی دهندگان به او اغلب اهل راهپیمایی رفتن و از این قبیل رفتارها نیستند؛ لذا تردید نباید کرد که فردا راهپیمایی کمرنگی خواهند داشت.

3- نکتۀ مهمتر اما آنجاست که اگر حتی تمام عوامل تابع آیت الله خامنه ای تمام زورشان را هم بزنند که با تعداد جمعیت آبرومندانه ای مسیرها و خیابان ها را مدیریت کرده و شلوغ نشان دهند؛ قطعی است که برای انبوه جمعیت نهایی در میدان آزادی و گوش دادن به سخنرانی روحانی نه تنها اهتمامی نخواهند کرد؛ بلکه در کاستن از فشردگی جمعیت هم فعال خواهند بود. تا روحانی گوشی دستش بیاید که یک من ماست چقدر کره دارد و نبض جمهوری اسلامی جایی خارج از حیطۀ قدرت ریاست جمهوری می تپد و باید گرایش را بازهم درست تر ببندد بعد از این بسمت قبلۀ عالم! روز سختی خواهد بود برای روحانی: باید دید. یا...هو

*انبوه خلق یک برساختۀ دانش جامعه شناسی است. و منظور از آن بیان چگونگی مسخ شدن ذهن کسانی است که بدن های آنان در کنار هم قرار می گیرند و بدون ارادۀ خاص از شعار جمع - ممکن است با عقیدۀ شخصی و فردی آنان در تضاد هم باشد - تبعیت می کنند.