۱۳۹۲ مرداد ۲۶, شنبه

اعتراض گسترده معلمان و جامعۀ مدنی به عدم رأی اعتماد به دکتر نجفی: فردا معلوم خواهد شد.


1- با اینکه کیهان و شریعتمداری طوری خوشحالی کرده اند از "خاکسپاری جنازۀ فتنه و تسلیم وزرای روحانی به ستایش از ارباب حلقه ها (آیت الله خامنه ای) - سرمقالۀ کیهان - که بیشتر نشان از سوزش شدید دارد و غیض و عصبانیت نهان از رأی اعتماد وزرای اصلاح طلب تا رضایت و پیروزی؛ اما با این همه من نیز هنوز با سوگواریم بخاطر افتادن وزیران حوزۀ اجتماعی - انسانی - آموزشی بویژه دکتر محمد علی نجفی کنار نیامده ام. و هر چه زمان بیشتر می گذرد بیشتر بخسارتی که نبودن نجفی در وزارت آموزش و پرورش ببار خواهد آورد پی می برم.

2- از سوی دیگر اما می دانم که فرهنگیان و معلمان و خانواده ها که طبق برآوردهای خود اصولگرایان 90 درصد مشتاق و منتظر دکتر نجفی بودند برای سامان دادن به مهمترین دغدغه های آنان در آموزش و تربیت فرزندان شان از سویی و منزلت بخشی به معلمان از طرف دیگر؛ می توانند و باید بیکار ننشینند و نخواهند نشست و همانطور که هنگام معرفی نجفی بعنوان وزیر حمایت قاطع خودشان را در انواع بیانیه ها و امضاء ها و نوشته ها و تجمع ها بروز دادند از فردا صبح شنبه نیز به عدم توجه نمایندگان مسئولیت نشناس دستچین جنتی و مصباح و خامنه ای به خواستۀ برحق و قاطع خود برای وزارت دکتر نجفی پای خواهند فشرد و با هر آنچه در دسترس شان است نسبت به این رأی عدم اعتماد اعتراض مدنی خواهند کرد.

3- واقعیت این است که دورۀ تازه ای آغاز شده است و باید آغاز شود؛ و دیگر نشستن و نظاره کردن بر اعمال یک مشت آدم نقال و نوکر که حداکثر پایگاه اجتماعی شان بیشتر از آرای سعید جلیلی نبود و نیست سپری شده و اینک جامعۀ مدنی می تواند با حفظ آرامش و در کمال مدنیت و مدرنیت صدای اعتراضش را بلند کند و با اعتراض به عدم رأی اعتماد به محمد علی نجفی از حسن روحانی دفاع کند تا او نیز ضمن قوت گرفتن از سازمان رأی پشت سرش وادار به عقب نشینی نشده و وزرایی را برای حوزه های آموزشی و جوانان تعیین کند که بتوانند حداقلی از آسیب های خانمان برانداز شخص آیت الله خامنه ای در تعلیم و تربیت جوانان را برطرف و سیر قهقرایی مکتب خانه های قرون وسطایی کردن کلاس های دانش و اندیشه را متوقف یا حداقل کُند کند.

4- علی مطهری به شرق گفته است که از وزارت اطلاعات پرونده های برخی وزرا را به نمایندگان می دادند و حتی دستور می دادند که کسی بنفع فلان وزیر صحبت نکند. هر چند که گذاشتن انواع و اقسام شبنامه ها و دست نوشته ها و لجن پراکنی ها علیه وزرای رد شده در میز نمایندگان بی قانونی بوده و باید هیئت رییسه جلو می گرفت و لذا رأی داده شده به وزرای رد شده مخدوش هم است. اما نشدنی است که بتوان دکتر نجفی را دوباره به وزارت این کابینه رساند. اما مهمتر از بازگشت نجفی تلاش برای حمایت از روحانی است که مشی معتدل و دانش محور امثال نجفی و میلی منفرد را حفظ کند و تسلیم جوسازی های اراذل و اوباش لانه کرده در خانۀ ملت نشود. خیلی امید دارم و آرزوی حداکثریم است که رد شدن نجفی به اعتراضی سراسری - نه خیابانی - در قالب بیانیه و امضا و اعلان موضع منجر بشود از فردا صبح. تا اگر محرومیت آموزش و پرورش از وزارت نجفی خسارت بار بوده؛ بیداری و فعال شدن جامعۀ مدنی با خیل عظیم فرهنگیان و معلمان استفادۀ این بی تدبیری و انتقام کشی متحجران مجلس بشود و مکرشان بخودشان برگردد. چنین باد. یا...هو

۴ نظر:

م. گفت...

سلام. یکی از مقالاتی رو که نوشته بودم به دکتر نجفی تقدیم کردم. وقت داشتید، مطالعه اش کنید.
http://tammat.blogsky.com/1392/05/25/post-23

ادوارد البی دوم گفت...

از مصر بنویس و موضعی که باید ظریف بگیرد. مصر سرآغاز تحولات بزرگی ست. عاقبتمان به خیر باشد.

دوره گرد گفت...

به هر حال روحانی در این زمینه به مشکلی برخورد نمی کند و تمامی وزرا همسو با او خواهند بود و مدیران ارشد هم نیازی به رای مجلس ندارند... درنهایت هم 2 سال دیگر مجلس متعادل تری روی کار می آید و وضع بهتر می شود... مشکل اصلی آنجایی است که اگر ما و روحانی همین حالا واکنش جدی نشان ندهیم، این رجاله ها که چند وقتی بود صدایشان در نمی آد دوباره شروع به حرف زدن می کنند و همان می شود که زمان خاتمی شد... نرمش زیاد در زمانی که قدرت داری غلط است... سرسختی زیاد در زمانی که قدرت نداری غلط است و این همان اشتباهی است که به نظرم سال 88 اتفاق افتاد و از اول هم معلوم بود که انتهای کار چیست... ای کاش روحانی و تمامی اطرافیانش حالا مثل سال 88 و مثل شیرحسین عمل کنند... اگر چنین کنند برنده خواهند بود... اما شخصا زیاد امیدوار نیستم... هرچند که روحانی سیاستمدار ورزیده و رندی است و آن خلوص و سادگی خاتمی را ندارد و این به نفع ماست...

م.ر گفت...

من هم با ادوارد البي دوم موافقم. آنچه كه در مصر جريان دارد و برايندهاي ناشي از تحولات آن بر تمامي خاورميانه تاثير خواهد گذاشت و خدا نيز آخر و عاقبت اين ملت را خير كند و ميترسم سرعت تحولات خاورميانه چنان سريع شود كه فردا مجبور شويم به خودمان بگوييم.
ترسم كه به كعبه نرسي اعربي - اين ره كه تو ميروي به تركستان است.