گزارشی از درون خانه های 77 نمایندۀ امضاء کنندۀ سؤال از رییس جمهور: نور و شادی و سربلندی و عشق!

بعد از متن: من هرچقدر دوست خوبی نیستم که نیستم از آن زیباتر این است که دشمن افتضاحی ام. لذا همه اش الکی دنبال بهانه می گردم که کس و ناکسی پیدا کنم و دست بیاندازم گردنش ملچ ملوچ. بنابراین خواهش می کنم این پست را با احساس من جلو بروید قبل از منطق و استدلال ریاضی و سیاست پلشت! دوست داشتم و نوشتم. زیاد هم بشماها فکر نکردم مثل همیشه. فقط می خواستم خودم را بنویسم و خلاص:

الف-  امروز روز متفاوتی بود برای ایران و آینده ای که در پیش داریم. این ورق مهم تاریخ را 77 نماینده ای رقم زدند که مهر بر پای سندی گذاشتند که تاریخ ایران در حافظه اش به  "روز خوب تغییر" ثبت خواهد کرد. سری زده ام به اندرونی این 77 نفر در امشب ماندگار و گزارشی تهیه کرده ام از هر آنچه دیده ام:

1- این 77 نماینده امشب اگر کار خیلی ضروری نداشته باشند زودتر از هرشب به منازل شان خواهند رفت.

2- آنان امشب یا با شیرینی تهیه کرده از بیرون به منزل خواهند رفت و یا همسران شان زحمت تهیۀ شیرینی در منزل را کشیده اند.

3- این نمایندگان با اعتماد بنفس و سربلند بدر خانه خواهند کوفت با خوشحالی اگر حتی کلید داشته باشند و عادت بدر زدن نداشته باشند.

4- خانه هایشان قطعاً با همان روشنایی معمول هرشب نورانی تر و درخشان تر خواهد بود از همۀ روزهای گذشته.

5- نگاه فرزندان و همسرشان در استفبال از پدر یا مادر تومنی صنار تفاوت کیفی خواهد داشت با روزها و شب های گذشته.

6- امشب در خانه های این نمایندگان سفره ها رنگین و پر برکت، روابط گرمتر و عاشقانه تر، دلها همبسته و پرغرورتر و سینه ها لبریز از افتخار و دلیری خواهد بود.

7- فرزندان به پدران و مادران و والدین بفرزندان نگاه متفاوتی حاکی از قدر شناسی و بابای خوبم و همسر نازنینم خواهند داشت.

و ...

نهایت: اتاق خواب های امشب این نمایندگان پر از عشقبازی و مغازله خواهد بود تا سحر.

ب- خب تقصیر من نیست که چنین زیباست زندگی بهمین راحتی. من فقط گزارشگر یک حس عام هستم برای انسانی که حیوان توجیه گر است اما انسانیتش فقط در هنگامۀ "با خودش روراست بودن" است که مجال بروز و تجلی پیدا می کند:

پ- من اگر پدر خوبی نباشم. تو اگر کارمند صادقی نباشی. دیگری اگر کاسب حبیب اللهی نباشد. چهارمی اگر معلم وظیفه شناسی نباشد. پنجمی اگر  قاتل و دزد و کلاهبردار باشد، ششمی اگر نمایندۀ مجلس مدافع منافع مردم نباشد. و ... این خاصیت بشر است که می گردد و توجیهی پیدا می کند و پدر خوب نبودنش را. کارمند منظم نبودنش را. کاسب شیاد بودنش را. معلم وظیفه نشناس بودنش را. قاتل و دزد و کلاهبردار بودنش را. نمایندۀ مجلس بله قربان گو بودنش را. و ... به هزار و یک علت بیرونی رفع و رجوع می کند و خودش را تبرئه. چون اگر این توجیه صیانت نفس را نکند مجبور از خودکشی می شود.

ت- اما آن توجیهات برای نجات دادن نفس از دست سرزنش های وجدان انسانی؛ آرامشی و غروری و نوازشی و سربلندیی و اعتماد بنفسی و ... با خودش همراه نمی آورد. انسان فقط هنگامی همۀ نیکی های مورد نیاز آرامش و طمأنینۀ زیست خودش را بدست می اورد که بتواند خودش با خودش خوشحال و راضی باشد. زیرا که توجیهات ساخته اش برای اقناع دیگران هیچگاه خودش را قانع نمی کند. چه بگوید کارش در راه رضای خدا بوده، چه بهانه بیاورد که اتاق کج بوده و ربطی به بی هنری عروس نداشته. 

ث- مخلص کلام اینکه انسان قادر است سر همۀ انس و جن و فرشته و دیو و حتی خدا را کلاه بگذارد غیر از سر خودش. لذا همۀ دست اندرکاران جمهوری اسلامی بدون حتی یک استثناء خودشان بهتر از همه می دانند که این راهی که کشورمان را برده اند و می برند رو به ناکجا آباد است. و یهمین خاطر هم است که درونشان چنان سیاه و آشفته و بیچاره است که هر روز بیش از روز قبل چهره هایشان را تاریک و هیبت هایشان را چندش آور می کند این درون. تا جائیکه مدت ها می گذرد و در خانه هایشان لبخندی از حقیقت بر چهرۀ خانواده هایشان نمی روید. حالا اما این 77 نفر برای نخستین بار رهایی را و مفید بودن را و لذت خدمت کردن را و کیف انجام وظیفه را چشیدند و معلوم است که عجله داشته باشند برای تقسیم این لذت بی پایان با خانواده هایشان در زود تر رفتن به خانه هایشان. و مژده بدهم که مشکل فقط برگشتن براه وجدان است. اگر کسی برگشت دیگر نگران کج روی مجدد او نباید شد خیلی. چون لذت مفید بودن و خدمت بهمنوع کردن و وظیفه را ادا کردن و شأن مستقل انسانی پیدا کردن و از عبودیت و بندگی رها شدن و... لذتی نیست که براحتی بتوان اعتیادش را ترک کرد. مطمئنم. با خوش آمد به آنان و تبریک به خانواده هایشان. یا...هو
بالاترین ببرید لطفاً.