۱۳۹۰ دی ۲۲, پنجشنبه

و آقا مصطفای ترک آرزوی نقد ما را رنگ قرمز زد: برنگ گل!

چهرۀ روز: مصطفی دنیزلی

1- وقتی نصرتی و شیث بهمدیگر انگشت رساندند در زمین فوتبال؛ من از زاویه ای دیگر نوشتم و قطعی گفتم که استیلی مربی خوبی نیست برای پرسپولیس. و دلیل آوردم که "انگشت تو ماتحت هم کردن" یک شوخی ایستا و تنبل و سنتی است، ونه یک شور و جشن و تحرک و شنگولی هیجان مدرن. و نتیجه گرفتم که اگر بازیکنان دست به چنین شوخی زده اند در کوران یک مسابقۀ جدی معلوم می کند که استیلی نتوانسته است ذهن بازیکنانش را با "می جنگیم تا بمیریم برای پیروزی و شادی جدی" که الف بای هر مسابقۀ فوتبالی است در جهان.

2- وقتی گفتند لوکای کروات به نیمکت پرسپولیس نزدیک است در تأیید او نوشتم که "کاچی به از هیچ چی" در این آشفته بازار همه آدم های درجه دو - از صدر تا ذیل -. اما نوبت که به مصطفی دنیزلی رسید من دیگر زبانم بند آمد برای تأیید کسی که تأیید سرخود اتوماتیک است. یک فیلسوف فوتبال، یک شور کامل و نامتعارف ترین مرد متعارف. خب اندازه نگه داشتم تا او به اولین چهار گلش برسد که رسید امروز. و من زبانم باز شد که فقط بگویم آقا مصطفی سپاس.

3- یاد زدنیک زمان می افتم در سرمربیگری تیم باشگاه رم ایتالیا زمانی که فرانچسکو توتی تازه داشت چهره می شد برای ایتالیا. تیم های زمان حمله می کردند در طول همۀ نود دقیقه بازی و تولید هیجان برای تماشاگر. البته که زمان خیلی موفق نبود و بالاخره هم نامش را بر ایده اش باخت ولی آقا مصطفی پر افتخار است با باشگاه ها و تیم ملی ترکیه - زمان زیادی طول کشید تا وقتی نام ترکیه را می نویسم آه نکشم. ولی چنان زمینم زده این حکومت نکبت در عادت به عقب ماندگی که نتوانم تا آخر عمرم به آنانی که ایستاده اند خدنگ؛ گیر حسادت بدهم.- دنیزلی در مصاحبۀ مطبوعاتی بعد از بازی از جمله گفته است:

ولی چیزی که برای من اهمیت دارد و از نتیجه مهم‌تر است، تلاش و درک بازیکنانم نسبت به فوتبال است.

و این آن چیزی است که استیلی نتوانست به بازیکنان بقبولاند  ولی دنیزلی می تواند چون او استاد انتقال هیجان مثبت به دیگری است. و این را از جامعۀ شاد و سرزندۀ ترکیه همراه دارد. لباس و  ژست و جلوه گری های مدرن دنیزلی را مقایسه کنید با کیفیت دهاتی و چروکیدۀ مربیان ایرانی. حتی آنانی که مد روز می پوشند و همۀ لباس هایشان بهترین برند های جهان است. منظورم از چروکیده آن چروک بی رنگ و هویتی است که به تن و اندام و فکر هر ایرانی سنجاق است به ریای رژیم سیاسی شلخته؛ و اجازۀ جلوۀ مدرن را نمی دهد. بازگشت بازیکنان پرسپولیس بزمین فوتبال را تبریک می گویم و به دنیزلی می گویم: آقا مصطفی چشمایی! یا...هو

۱ نظر:

پیام امروز گفت...

دلقک عزیز
بالاخره یک فوتبال زیبا از تیم دوست داشتنی (البته منهای مجموعه مدیریت آن) مشاهده شد.تیمی که یازده نفره از عهده ده نفر برنمیامد یک نیمه ده نفره بازی میکرد و توان کنترل بازی را هم داشت. با توجه به فاصله امتیازی زیاد بعید است اتفاق خاصی بیفتد ولی اشتی تماشاگران با ارتش سرخ خودش به اندازه کافی هیجان دارد.
نکته دیگر نیمکت نشینی مهدوی کیا بود و معنای ان این بود که نتیجه از هرچیز دیگری مهم تر است برای اقا مصطفی